Η τελετή απονομής των επετειακών 90ών Βραβείων Όσκαρ της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου πραγματοποιήθηκε με ελάχιστες εκπλήξεις. Ωστόσο μία από τις σημαντικότερες, σημειώθηκε στην Κατηγορία της Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας καθώς κόντρα στα προγνωστικά η «Φανταστική Γυναίκα» με την εξαιρετική Ντανιέλα Βέγκα, έγινε η πρώτη ταινία από τη Χιλή που κέρδισε Όσκαρ. Με αφορμή τη βράβευση του, το φιλμ του Σεμπαστιάν Λέλιο επανακυκλοφορεί στις Αίθουσες, δίνοντας μας την ευκαιρία να θυμηθούμε μία από τις καλύτερες δημιουργίες της σεζόν.

«Η «Φανταστική Γυναίκα» είναι για μένα μια ταινία αισθητικού μεγαλείου, αφηγηματικού σθένους, έντασης και συναισθημάτων. Πολυτονική, πολύ-βιωματική, πολύ-συναισθηματική.» – Σεμπαστιάν Λέλιο

Μια Φανταστική Γυναίκα / Una mujer fantástica / A Fantastic Woman
Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Λέλιο / Sebastián Lelio
Σενάριο: Σεμπαστιάν Λέλιο και Gonzalo Maza
Πρωταγωνιστούν: Ντανιέλα Βέγκα / Daniela Vega, Φραντσίσκο Ρέγιες / Francisco Reyes, Λουίς Νιέκο / Luis Gnecco
Χώρα Παραγωγής: Χιλή
Έτος Παραγωγής: 2017
Γλώσσα: Ισπανικά
Διάρκεια: 105 λεπτά

Οι ερωτευμένοι Μαρίνα και Ορλάντο σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί. Η εικοσιεπτάχρονη Μαρίνα εργάζεται ως σερβιτόρα και φιλοδοξεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Ο Ορλάντο είναι είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της και ιδιοκτήτης μιας εταιρίας εκτυπώσεων.

Ένα βράδυ, μετά τον εορτασμό των γενεθλίων της Μαρίνας, ο Ορλάντο νιώθει μια ξαφνική αδιαθεσία. Εκείνη θα τον οδηγήσει εσπευσμένα στα επείγοντα, όπου δυστυχώς θα πεθάνει αμέσως μόλις φτάσει στο νοσοκομείο.

Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του συντρόφου της, η Μαρίνα αντιμετωπίζει όχι μόνο την απροθυμία της οικογένειας του να την συμπεριλάβει στο πένθος, αλλά και την καχυποψία τους, σχετικά με τις συνθήκες κατά τις οποίες συνέβη το τραγικό συμβάν.

Η Μαρίνα είναι τρανσέξουαλ και αυτή είναι η ιστορία του αγώνα της για το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της. Έναν αγώνα που δίνει σε όλη τη ζωή, με σκοπό να γίνει η γυναίκα που είναι σήμερα – μια σύνθετη, δυνατή , ειλικρινής και φανταστική γυναίκα.

Ο Σεμπάστιαν Λέλιο, του πολυβραβευμένου «Gloria» επιστρατεύει το ταλέντο της Ντανιέλα Βέγκα σε αυτή την ταινία – ύμνο στη διαφορετικότητα, σε παραγωγή της Μάρεν Άντε (Toni Erdmann) και του Πάμπλο Λαραΐν (Νερούδα).

Η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του καταξιωμένου Χιλιανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου, αποτελεί ένα αξιόλογο φιλμ που κινείται στα κινηματογραφικά ίχνη του Πέδρο Αλμοδόβαρ με την Ντανιέλα Βέγκα να προσφέρει μία σπουδαία ερμηνεία.

Είχαμε την ευκαιρία να τη δούμε στην ελληνική της πρεμιέρα στο 23ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ τον Φλεβάρη στο 67ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου 2017, είχε αποσπάσει τρία Βραβεία: Αργυρή Άρκτος Καλύτερου Σεναρίου – Ειδική Μνεία Οικουμενικής Επιτροπής – Βραβείο Teddy.

Σεμπαστιάν Λέλιο / Sebastián Lelio

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χιλιανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου, το «La Sagrada Familia» έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το 2006, ενώ απέσπασε πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις. Το «Navidad», η δεύτερη ταινία του, έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών το 2009.

Ακολούθησε το «El Año del Tigre» που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο φεστιβάλ του Λοκάρνο το 2011. Ο Σεμπάστιαν Λέλιο τιμήθηκε με την Υποτροφία του Guggenheim κι έλαβε βοήθεια από το Πρόγραμμα Καλλιτεχνών DAAD (DAAD Berliner Künstlerprogramm).

Η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του, η διεθνώς αναγνωρισμένη «Gloria», απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στη Berlinale το 2013. Η «Gloria» ήταν η επίσημη πρόταση της Χιλής για το Όσκαρ καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και τα Βραβεία Goya. Η ταινία «Μια Φανταστική Γυναίκα» είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη.

«Είναι εορτασμός και ταυτόχρονα προσεκτική εξέταση του κεντρικού της χαρακτήρα: Μαρίνα Βιδάλ. Τι θα αντικρίσουν οι θεατές όταν δουν τη Μαρίνα; Θα δουν ένα πλάσμα που αλλάζει συνεχώς μορφές, που κυλάει, που πάλλεται και μεταβάλλεται συνεχώς. Αυτό που βλέπουν δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται, η Μαρίνα είναι μια δίνη που εξιτάρει τη φαντασία και την επιθυμία του θεατή, προσκαλώντας τον να δοκιμάσει τα όρια της δικής του ενσυναίσθησης.» – Σεμπαστιάν Λέλιο