Τέσσερα χρόνια μετά το «The Bling Ring» (2013) με την Έμμα Γουάτσον, η Σοφία Κόπολα επιστρέφει δριμύτερη με την έκτη μεγάλου μήκους ταινία της. Η Αμερικανίδα σκηνοθέτης, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Κάλιναν, χαρίζοντας μας μία αξιόλογη ταινία και προσφέροντας τη δική της προσωπική ματιά, καθώς το έργο είχε γυριστεί και το 1971, με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ. Πρόκειται για ένα αινιγματικό θρίλερ αποπλάνησης, με αξιόλογο σύνολο ηθοποιών, το οποίο απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.

«Πάντοτε με ενδιέφερε ο τρόπος που οι γυναίκες αλληλεπιδρούν. Έχω δει πώς μπορεί να αλλάξει η μεταξύ τους δυναμική όταν εμφανίζεται ένας άντρας. Κι αυτή τη φορά πρόκειται για γυναίκες διαφορετικών ηλικιών που αντιδρούν διαφορετικά στην παρουσία του άντρα.» – Σοφία Κόπολα

Η Αποπλάνηση / The Beguiled
Σκηνοθεσία: Σοφία Κόπολα / Sofia Coppola
Σενάριο: Thomas Cullinan (based on the novel by), Albert Maltz, Irene Kamp, Sofia Coppola
Πρωταγωνιστές: Ελ Φάνινγκ, Νικόλ Κίντμαν, Κίρστεν Ντανστ, Ανγκουρί Ράις, Κόλιν Φάρελ, Ούνα Λόρενς
Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
Έτος Παραγωγής: 2017
Διάρκεια: 93 λεπτά

Η ατμοσφαιρική ταινία, «Η Αποπλάνηση» (The Beguiled – 2017), βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Κάλιναν, αφηγείται, μέσα από τη γυναικεία ματιά, την ιστορία ενός πληγωμένου στρατιώτη (Κόλιν Φάρελ) που, κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου και συγκεκριμένα το 1864, βρίσκει καταφύγιο, ώσπου να αναρρώσει, σε ένα σχολείο θηλέων οικότροφων στη Βιρτζίνια, όπου τον περιθάλπουν ως ηθικό τους χρέος.

Η παρουσία του εκεί όμως, ξυπνά στα κορίτσια και τις μοναχικές γυναίκες του σχολείου (Νικόλ Κίντμαν, Κίρστεν Ντανστ, Ελ Φάνινγκ), καταπιεσμένα ένστικτα, πάθη και ανάγκες, προκαλώντας μεταξύ τους ανταγωνισμούς και συγκρούσεις που φτάνουν ακόμα και στα άκρα.

Η νέα ταινία της Σοφία Κόπολα, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του 70ού Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Ελ Φάνινγκ, Νικόλ Κίντμαν, Κίρστεν Ντανστ, Ανγκουρί Ράις, Κόλιν Φάρελ, Ούνα Λόρενς. Αναλυτικά, η ενδιαφέρουσα Συνέντευξη Τύπου στις Κάννες:

«Η ιστορία ανήκει στο είδος της αμερικανικής, γοτθικής λογοτεχνίας του Νότου. Δεν πρόκειται για ταινία τρόμου, αν και υφέρπει ο τρόμος. Είναι γεμάτη ένταση και καταστροφή. Κι όλα γίνονται μεταξύ γυναικών, πράγμα που τη κάνει ακόμα πιο επιβλητικά σαγηνευτική […] Όταν μου είπε την ιδέα της η Σοφία, δύο χρόνια πριν, κατάλαβα πως αυτό που την τράβηξε στην ιστορία ήταν ο εγκλεισμός και η απομόνωση όλων αυτών των γυναικών […] Υπάρχει θάνατος στην ταινία, αλλά η ταινία πραγματεύεται και τον τρόπο που κάποιος πεθαίνει μέσα του.» – Κίρστεν Ντανστ

Η Σοφία Κόπολα στην ταινία αυτή μάς ταξιδεύει στο 19ο αιώνα, λίγα χρόνια αφότου ξέσπασε ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος, σκηνοθετώντας και υπογράφοντας το σενάριο της κινηματογραφικής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Τόμας Κάλιναν, υιοθετώντας τη γυναικεία αφηγηματική ματιά.

Η Κόπολα συνεργάζεται και πάλι με την Κίρστεν Ντανστ και την Ελ Φάνινγκ, ενώ συμπράττει για πρώτη φορά με τον βραβευμένο με Χρυσή Σφαίρα, Κόλιν Φάρελ και τη βραβευμένη με Όσκαρ, Νικόλ Κίντμαν.

«Αυτό που με τράβηξε στην ιστορία είναι πως τη δύναμη την έχουν οι γυναίκες, παρόλο που η ιστορία λαμβάνει χώρα στον Αμερικανικό Εμφύλιο […] Σηκώνονται το πρωί, ασχολούνται λίγη ώρα με τον κήπο. Μετά ακολουθούν η προσευχή, τα μαθήματα μουσικής και γαλλικών, το δείπνο και στη συνέχεια πάνε για ύπνο. Ώσπου κάποια στιγμή όλο αυτό αρχίζει να καταρρέει. Περιθάλπουν τον πληγωμένο στρατιώτη και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει και εμφανίζεται ο εγωισμός τους.» – Ελ Φάνινγκ

Η ταινία γυρίστηκε στη Λουϊζιάνα, καθώς η Σοφία Κόπολα ήθελε ως συνήθως να πραγματοποιήσει τα γυρίσματα σε πραγματικό περιβάλλον. Έτσι προκειμένου να «στεγαστεί» κινηματογραφικά το οικοτροφείο επιλέχτηκε η ιδιόκτητη έπαυλη που δεσπόζει στη φυτεία Madewood, που βρίσκεται δύο ώρες, οδικώς, έξω από τη Νέα Ορλεάνη.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ταινία συνειδητά γυρίστηκε σε φιλμ, ενώ μεγάλη σημασία δόθηκε στη γλώσσα του σώματος των πρωταγωνιστών. Δεδομένου πως η ιστορία διαδραματίζεται μια δεκαετία πριν την ευρεία χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας, όλη η ταινία γυρίστηκε με φυσικό φωτισμό καθώς και με το φωτισμό που παρείχαν τα κεριά. Ελάχιστη ήταν η χρήση στουντιακού φωτισμού. Επίτηδες, απουσιάζει σχεδόν τελείως από την ταινία η μουσική. Το βασικό μουσικό μοτίβο είναι οι εκρήξεις που ακούγονται στο βάθος, αρκετά μακριά στους ήρωες μας, αλλά και απειλητικά κοντά.

Διαβάστε επίσης:
Νικόλ Κίντμαν: Από τον Στάνλει Κιούμπρικ μέχρι τον Γιώργο Λάνθιμο