Μία ιδιαίτερη δικαστική απόφαση είδε εχθές το φως της δημοσιότητας, καθώς όπως αναφέρουν αρκετά ξένα μέσα ενημέρωσης – ανάμεσά τους και ο βρετανικός Guardian – γαλλικό δικαστήριο αποφάσισε την απαγόρευση της ταινίας του σπουδαίου Δανού σκηνοθέτη, Λαρς Φον Τρίερ, «Ο Αντίχριστος» (παραγωγής του 2009), από οποιοδήποτε μέσο αναπαραγωγής, με το αιτιολογικό ότι εμπεριέχει “σεξουαλικό και βίαιο περιεχόμενο”.

«Το να προκαλέσεις θεωρώ ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, δεν αποτελεί όμως τη βάση για να κάνεις σημαντική τέχνη και δεν αφορά τη δική μου δουλειά. Αν προκαλώ κάποιον, άλλωστε, αυτός είναι μόνο ο εαυτός μου. Κηρύττω διαρκώς τον πόλεμο σ’ εμένα τον ίδιο, στον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα, στις προσωπικές μου αξίες. Και επιτίθεμαι σθεναρά στη φιλοσοφία με την οποία με ανέθρεψαν.» – Λαρς φον Τρίερ

Η απόφαση λήφθηκε μετά από καταγγελία της Καθολικής παραδοσιακής οργάνωση Promouvoir, η οποία είχε καταγγείλει το γεγονός, με σκοπό να απαγορεύσει την προβολή της ταινίας σε όλα τα άτομα κάτω των δεκαοκτώ (18) ετών. Με την αρχική πιστοποίηση που είχε λάβει το φιλμ, ήταν κατάλληλο για θεατές με ηλικία άνω των δεκαέξι (16) ετών.

Η συγκεκριμένη πιστοποίηση ανακλήθηκε και η ταινία «Ο Αντίχριστος» (2009), απαγορεύεται πλέον να προβληθεί από οποιοδήποτε μέσο μετάδοσης, όπως ο Κινηματογράφος, η Τηλεόραση και το Βίντεο, μέχρι να της δοθεί μία νέα ταξινόμηση. Μάλιστα η απόφαση του δικαστηρίου αναφέρει ότι το Υπουργείο Πολιτισμού είχε κάνει «λάθος» στην αρχική του απόφαση, επιτρέποντας δηλαδή την κυκλοφορία της ταινίας του Λαρς Φον Τρίερ, στις Γαλλικές Κινηματογραφικές Αίθουσες.

Το δικαστήριο απεφάνθη, επικαλούμενο “ένα επίπεδο εκπροσώπησης της βίας και της σεξουαλικότητας που απαιτούν, σύμφωνα με την ισχύουσα ρύθμιση, την απαγόρευση της συγκεκριμένης ταινίας για όλους τους ανηλίκους”, με αποτέλεσμα να απαγορεύεται η προβολή της ταινίας, πριν αυτή να μπορέσει να λάβει τη νέα πιστοποίηση. Το δικαστήριο επέκρινε επίσης τους πρώην Υπουργούς Πολιτισμού, Φρεντερίκ Μιτεράν και Aurélie Filipetti, για την χορήγηση πιστοποιητικού μετά από δύο προηγούμενες απαγορεύσεις σε αντίστοιχες δικαστικές υποθέσεις, το 2009 και το 2012.

Δεινός κινηματογραφιστής, αλλά και αιρετικός, ο Δανός δημιουργός Λαρς φον Τρίερ, είναι αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του σύγχρονου ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Ο Τρίερ, μεγάλωσε στην Κοπεγχάγη των μεταβατικών κοινωνικοπολιτικά δεκαετιών του ’50 και του ’60. Τα πρώτα βήματα του Τρίερ στον κινηματογράφο, έγιναν σε ηλικία έντεκα ετών με μια Super-8 που του είχαν κάνει δώρο οι γονείς του. Το 1979 αρχίζει τη φοίτησή του στη Δανέζικη Σχολή Κινηματογράφου, εκεί δημιουργεί δύο μικρού μήκους ταινίες, οι οποίες ευτύχησαν να βραβευτούν στο Φεστιβάλ του Μονάχου και να του δώσουν τα πρώτα θερμά διαπιστευτήρια για μια ανάλογη πορεία. Το 1984, έναν μόλις χρόνο μετά την αποφοίτησή του, ο Τρίερ ολοκλήρωσε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το μαγευτικό «Στοιχείο του Εγκλήματος» (The Element of Crime).

Ο Αντίχριστος (Antichrist – 2009)

Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του γιου τους, ένα ζευγάρι αποφασίζει να καταφύγει στην δική του Εδέμ, μία καλύβα στη μέση κάποιου δάσους, προκειμένου να ξεπεράσουν την απώλεια, αλλά και να επανορθώσουν την σχέση τους. Σύντομα όμως, η φύση παίρνει το πάνω χέρι και όλα αρχίζουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Πρωταγωνιστούν: Γουίλεμ Νταφόε και Σαρλότ Γκενσμπούργκ.

Ο Λαρς φον Τρίερ στον «Αντίχριστο», μελετά τoν άνθρωπο ως κατασκευή, σε μια πορεία από το σήμερα στο πρωταρχικό στάδιο των ενστίκτων. Ο Αδάμ και η Εύα, επιστρέφουν στην Εδέμ, αφού πρώτα έχουν γνωρίσει το σεξ, αφού έχουν κάνει ένα παιδί, αλλά έχοντας παράλληλα βιώσει και την τραγική  απώλεια του παιδιού τους, έχοντας παράλληλα φορτωθεί την ενοχή γι’ αυτό, προσπαθούν να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και να επιστρέψουν στη φύση.

Κατά ειρωνικό τρόπο, ο «Αντίχριστος» του Λαρς φον Τρίερ, είχε πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 62ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας μάλιστα το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, για την εξαιρετική Σαρλότ Γκενσμπούργκ. Η ταινία είναι αφιερωμένη στον σπουδαίο Αντρέι Ταρκόφσκι.

«Πριν από περίπου δύο χρόνια, υπέφερα από κατάθλιψη. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Τα πάντα, χωρίς καμία εξαίρεση, μου φαίνονταν άνευ σημασίας και αξίας. Δεν μπορούσα να δουλέψω. Έξι μήνες αργότερα, σαν άσκηση απλώς, έγραψα ένα σενάριο. Ήταν ένα είδος θεραπείας, αλλά και συγχρόνως μια αναζήτηση, ένα πείραμα για να δω αν θα μπορούσα να γυρίσω ποτέ ξανά κάποια ταινία. Το σενάριο τέλειωσε και γυρίστηκε χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό, όπως ήταν, κι αξιοποιώντας ούτε το μισό από τις σωματικές αλλά και τις πνευματικές μου δυνατότητες. Η δουλειά στο σενάριο δεν έγινε σύμφωνα με τον συνήθη τρόπο δουλειάς μου. Σκηνές προσθέτονταν χωρίς λόγο. Εικόνες συνθέτονταν χωρίς να ακολουθείται κάποια λογική ή κάποιου είδους κινηματογραφική σκέψη. Συχνά προέρχονταν από όνειρα που έβλεπα εκείνη την εποχή ή από όνειρα που είχα δει παλιότερα στη διάρκεια της ζωής μου. Για μια ακόμη φορά, το θέμα ήταν η «Φύση», αλλά με ένα τρόπο διαφορετικό, περισσότερο ευθύ απ’ ό,τι παλιά. Με έναν τρόπο πιο προσωπικό. Το φιλμ δεν περιέχει κάποιο συγκεκριμένο κώδικα ηθικής και στη θέση της πλοκής έχει μονάχα αυτά που κάποιοι θα αποκαλούσαν τα «απολύτως απαραίτητα». Διάβαζα Στρίντμπεργκ όταν ήμουν νέος. Διάβαζα με ενθουσιασμό τα όσα έγραφε πριν πάει στο Παρίσι για να γίνει αλχημιστής και αυτά που έγραψε όσο διέμενε εκεί… την περίοδο που αργότερα αποκλήθηκε «κρίση της κολάσεώς» του (inferno crisis) – ήταν άραγε ο «Αντίχριστος» η δική μου Κρίση της Κολάσεως; Η συγγένειά μου με τον Στρίντμπεργκ; Σε κάθε περίπτωση δεν μπορώ να σας προσφέρω καμιά δικαιολογία για τον «Αντίχριστο». Τίποτε άλλο εκτός από την απόλυτη πίστη μου στο φιλμ – το σημαντικότερο φιλμ σε ολόκληρη την καριέρα μου!» – Λαρς Φον Τρίερ, Κοπεγχάγη, 25/03/2009.

Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά ανάλογων υποθέσεων που οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη, μετά τις αντίστοιχες καταγγελίες της Καθολικής παραδοσιακής οργάνωσης Promouvoir.

Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι πέρσι το καλοκαίρι η συγκεκριμένη οργάνωση κατάφερε να απαγορεύσει το «Love» (2015) του Γκασπάρ Νοέ, σε ηλικίες κάτω των δεκαοκτώ (18), ενώ τον Δεκέμβριο κέρδισε τη δικαστική μάχη, απαγορεύοντας την προβολή της ταινίας, «Η Ζωή της Αντέλ» (2013) του Αμπντελαντίφ Κεσίς – Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ Καννών – σε ηλικίες κάτω των δώδεκα (12) ετών. Σύμφωνα πάντως με τις ίδιες πήγες, ο επόμενος στόχος της οργάνωσης Promouvoir, δεν είναι άλλος από το νέο φιλμ του Κουέντιν Ταραντίνο, «Οι Μισητοί Οκτώ» (The Hateful Eight – 2015), ενώ ο κατάλογος εμπεριέχει το φιλμ «Nymphomaniac» (2013), επίσης του ιδιοφυούς Λαρς Φον Τρίερ, αλλά και το «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» (Fifty Shades of Grey – 2015).

«Είναι πολύ πιο σημαντικό να εφευρίσκουμε τρόπους ώστε να εξερευνούμε ολοένα και περισσότερες δυνατότητες που προσφέρει ο κινηματογράφος ως τέχνη, αντί να σκαρφιζόμαστε ανόητους τρόπους για να φέρουμε τον κόσμο πάση θυσία στο σινεμά…» – Λαρς φον Τρίερ