Πενήντα εννέα χρόνια μετά την πρώτη της προβολή, μία από τις κλασσικές δημιουργίες του σπουδαίου Λουίς Μπουνιουέλ, επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες σε επανέκδοση και με νέες ψηφιακές κόπιες. Ο λόγος για το φιλμ «Η Εγκληματική Ζωή του Αρτσιμπάλντο Ντε Λα Κρουζ» (Ensayo de un crimen / The Criminal Life of Archibaldo de la Cruz – 1955). Ένα υπέροχο δείγμα γραφής της Μεξικανικής περιόδου του κορυφαίου Ισπανού σκηνοθέτη, που με το έργο του σημάδεψε για πάντα την πορεία και την εξέλιξη της έβδομης τέχνης.

Ads

«Ευτυχώς, κάπου ανάμεσα στο τυχαίο και το μυστηριώδες βρίσκεται η φαντασία, το μόνο πράγμα που προστατεύει την ελευθερία μας, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι προσπαθούν συνέχεια να την περιορίσουν ή να την αφανίσουν ολοσχερώς…» Λουίς Μπουνιουέλ

image

Ο Αρτσιμπάλντο ντε λα Κρουζ (Ερνέστο Αλόνσο / Ernesto Alonso) είναι ένας εύπορος Μεξικανός, μεγαλοαστικής καταγωγής, που εργάζεται ως αγγειοπλάστης. Στα χρόνια της Μεξικανικής Επανάστασης ήταν ακόμη παιδί, αλλά έζησε με πλούτη και προνόμια. Είδε όμως την γκουβερνάντα του να σκοτώνεται καθώς του έλεγε ένα παραμύθι για το μουσικό κουτί που μόλις του είχε δωρίσει η μητέρα του, γεγονός που τον σημάδεψε για πάντα. 

Ads

 

Η συγκυρία αυτή, δηλαδή ο θάνατος της γκουβερνάντας και η ιστορία του μουσικού κουτιού, έκανε τον Αρτσιμπάλντο να πιστέψει ότι αυτός σκότωσε τη γυναίκα χρησιμοποιώντας το παιχνίδι. Από εκείνο το σημείο, ξεκινά και η επιθυμία του να σκοτώνει νεαρές γυναίκες…

image

Ως ενήλικας, ο Αρτσιμπάλντο αφηγείται την ιστορία αυτή σε μία μοναχή που τον φροντίζει. Την ίδια στιγμή απειλεί να την σκοτώσει μ’ ένα ξυράφι. Η τρομοκρατημένη γυναίκα προσπαθώντας να ξεφύγει, βρίσκει τραγικό θάνατο. Στη διάρκεια των ερευνών για το απρόσμενο αυτό συμβάν, ο Αρτσιμπάλντο αποφασίζει να ομολογήσει στον ανακριτή ότι αυτός είναι ο δολοφόνος, κι ότι ακόμη είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος, αφηγούμενος όλους τους… φόνους που έχει διαπράξει.

 

Από το σημείο αυτό, παρακολουθούμε μέσα από επιλεγμένα φλας μπακ την «εγκληματική» ζωή του μοναχικού Αρτσιμπάλντο ντε λα Κρουζ. Ο ίδιος εξιστορεί στον ανακριτή τους φόνους του: εκείνον της γοητευτικής πλην ατίθασης Πατρίσια Τεράζας, η οποία – κατά τη γνώμη της αστυνομίας – αυτοκτόνησε από μια ερωτική απογοήτευση. Εκείνον της Λαβίνια, μιας ξεναγού και μοντέλου ταυτόχρονα η οποία όμως δεν αποδέχεται το φλερτ του Αρτσιμπάλντο γιατί σύντομα παντρεύεται κάποιον άλλον. Αυτός όμως πιστεύει ότι τη σκότωσε. Όπως επίσης ομολογεί και τον φόνο της γυναίκας του Καρλότα Θερβάντες, η οποία εντέλει δολοφονήθηκε από τον παράνομο εραστή της κι όχι από τον ίδιο.

image

Στο τέλος της διήγησης, όταν ανακριτής αποφαίνεται ότι ο Αρτσιμπάλντο δεν έχει διαπράξει κανένα έγκλημα κι ότι όλα είναι αποκυήματα της φαντασίας του, ο πλούσιος αγγειοπλάστης το παίρνει πλέον απόφαση και ξεφορτώνεται το μουσικό κουτί που τον έχει «στοιχειώσει». Για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, ο Μπουνιουέλ δημιουργεί ένα από τα λίγα “happy end” που θα παρακολουθήσουμε σε ταινίες του, αφού δείχνει τον Αρτσιμπάλντο ντε λα Κρουζ να βρίσκει επιτέλους την ευτυχία στην αγκαλιά μιας γυναίκας…

image

Η ταινία «Η Εγκληματική Ζωή του Αρτσιμπάλντο Ντε Λα Κρουζ» (Ensayo de un crimen / The Criminal Life of Archibaldo de la Cruz – 1955), είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Μεξικανού συγγραφέα Ρομπέρτο Ουσίλι, “Ensayo de un crimen”. Πρόκειται για μία ιδιότυπη μαύρη κωμωδία για τα φιλόδοξα εγκληματικά σχέδια ενός κατά φαντασία serial killer αλλά και μία έμμεση κριτική στην αστική τάξη, μέσα από το κυνήγι των επιφανών απολαύσεων.

 

Ο Λουίς Μπουνιουέλ δούλεψε αρχικά μαζί με τον συγγραφέα του βιβλίου Ρομπέρτο Ουσίλι το σενάριο, όμως μετά από δυο εβδομάδες εργασίας, η συνεργασία διακόπηκε γιατί, αφενός ο Ουσίλι δεν ήθελε να γίνουν τόσο ουσιαστικές αλλαγές στην ιστορία του, αφετέρου ο Μπουνιουέλ δεν έβρισκε ενδιαφέροντα ορισμένα στοιχεία της ιστορίας για τα οποία ο Μεξικανός συγγραφέας επέμενε. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι η ταινία έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης πολλών πανεπιστημιακών.

image

Ο ίδιος ο Λουίς Μπουνιουέλ γράφει σχετικά με την ταινία αυτή δυο περιστατικά, στην αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε και κυκλοφόρησε το 1983 με τίτλο Mon dernier soupir: Στο ένα αναφέρεται στην ορχήστρα που συνέθεσε και έπαιξε τη μουσική της ταινίας. Όταν κάποια στιγμή τα μέλη της κουράστηκαν και ίδρωσαν λόγω της ζέστης, έκατσαν να ξεκουραστούν και χαλάρωσαν. Τότε ο Μπουνιουέλ διαπίστωσε ότι τρία από τα μέλη της μπάντας κουβαλούσαν μαζί τους… όπλα. Στο άλλο περιστατικό αναφέρεται στη μια εκ των πρωταγωνιστριών της ταινίας, τη Μιροσλάβα Στερν (η ξεναγός-μοντέλο), η οποία μετά το τέλος των γυρισμάτων αυτοκτόνησε με παρόμοιο τρόπο με εκείνον που βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να φαντάζεται ότι την σκοτώνει!

image

Ο Λουίς Μπουνιουέλ, γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1900, στην Ισπανία. Πατέρας του σουρεαλιστικού κινηματογράφου κι ένας εκ των κορυφαίων σκηνοθετών όλων των εποχών, ο Μπουνιουέλ δε δίστασε μέσα από τα έργα του – που αποτελούν μοναδικές στιγμές στην Ιστορία της 7ης Τέχνης – να ασκήσει δριμεία κριτική στην καθεστηκυία τάξη και στους αντιπροσώπους της. Στο στόχαστρό του καλλιτέχνη βρέθηκαν συχνά πυκνά, το Κράτος, η Εκκλησία αλλά και οι Αστοί (Μπουρζουαζία) της εποχής…

 

Στα τέλη του ΄70, ο Buñuel αποσύρθηκε από τη σκηνοθεσία μέχρι και το τέλος της ζωής του και μαζί με τον Carrière, έγραψε την αυτοβιογραφία του, “Mon Dernier Soupir” ((My Last Sigh) – 1982). Έναν χρόνο μετά, στις 29 Ιουλίου του 1983, ο μεγάλος αιρετικός του κινηματογράφου έφυγε, αφήνοντας πίσω του μία μοναδική πολιτιστική κληρονομιά.

image

«Ο Μπουνιουέλ είναι ένας εύθυμος πεσιμιστής. Δεν παραδίνεται στην απελπισία αλλά είναι σκεπτικιστής… Σαν τους συγγραφείς του 18ου αιώνα, ο Μπουνιουέλ μας διδάσκει πώς να αμφισβητούμε…» Φρανσουά Τρυφώ

 

Η ταινία «Η Εγκληματική Ζωή του Αρτσιμπάλντο Ντε Λα Κρουζ» (Ensayo de un crimen / The Criminal Life of Archibaldo de la Cruz) του Λουίς Μπουνιουέλ πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 19 Μαΐου του 1955 στο Μεξικό, σε διανομή της εταιρείας Alianza Cinematografica. Πενήντα εννέα χρόνια μετά την πρώτη της προβολή το φιλμ επιστρέφει στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες σε επανέκδοση και με νέες ψηφιακές κόπιες, σε διανομή της Amafilms.

 

Διαβάστε επίσης:

Ο πατέρας του σουρεαλιστικού κινηματογράφου Λουίς Μπουνιουέλ

Έτος: 1955 | Xώρα: Μεξικό | Διάρκεια: 122 λεπτά | Σκηνοθεσία: Luis Bunuel | Σενάριο: Rodolfo Usigli, Luis Bunuel | Παίζουν: Ernesto Alonso, Miroslava, Rita Macedo