Το 1970 η Ανιές Βαρντά – η μεγάλη κυρία του Γαλλικού Σινεμά και «γιαγιά της Nouvelle Vague», όπως συχνά πυκνά την αποκαλούν – ολοκληρώνει το έργο της «Ναυσικά». Πρόκειται για μία ταινία με θέμα τη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967-1974) και τους εξόριστους αντιστασιακούς στο Παρίσι. Το αρνητικό της ταινίας έχει χαθεί. Διασώθηκε μόνον η κόπια εργασίας. Τη Δευτέρα 24 Απριλίου, θα προβληθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Ινστιτούτο Γκαίτε, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Ads

Ναυσικά / Nausicaa
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Ανιές Βαρντά
Πρωταγωνιστούν: Σταύρο Τορνές, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Myriam Boyer, France Dougnac, Catherine de Seynes
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1970
Διάρκεια: 94 λεπτά
Δευτέρα 24 Απριλίου στις 20:30, στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό

image

Η «Ναυσικά» είναι ένα ντοκουμέντο που περιλαμβάνει μαρτυρίες πολιτικών εξόριστων, σκετς καφέ θεάτρου και μια ερωτική ιστορία, ερμηνευμένη από τους Myriam Boyer, France Dougnac, Catherine de Seynes, Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Σταύρο Τορνέ, ο οποίος και πρωταγωνιστεί.

Ads

image

Εμφανίζονται επίσης, μεταξύ άλλων, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Περικλής Κοροβέσης, ο Ανδρέας Στάικος και ο Γιώργος Βότσης που θα παρευρεθούν στην προβολή και θα είναι οι ομιλητές στο στρογγυλό τραπέζι που θα ακολουθήσει με θέμα: «Ιδεολογίες για την ανατροπή της χούντας – τότε και σήμερα»

Συντονιστής της συζήτησης θα είναι ο Ηλίας Κανέλλης – δημοσιογράφος, εκδότης της επιθεώρησης «The Books´ Journal» – ενώ η ταινία προβάλλεται με την ευγενική παραχώρηση της cine-tamaris. Προβάλλεται σε γαλλική και ελληνική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους αντιστοίχως.

Η εκδήλωση της επιθεώρησης The Books’ Journal πραγματοποιείται με τη φροντίδα του σκηνοθέτη Σταύρου Καπλανίδη, φιλοξενείται από το Goethe-Institut Athen και υποστηρίζεται από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος.

Ανιές Βαρντά / Agnès Varda

image

Γεννημένη στις 30 Μαΐου του 1928 στις Βρυξέλλες στο Βέλγιο, η Ανιές Βαρντά αν και μας παρουσιάζεται το 1962 με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, «Η Κλεό από τις 5 έως τις 7» (Cleo from 5 to 7 / Cléo de 5 à 7), ωστόσο έχει επικρατήσει να αποκαλείται χαρακτηριστικά ως η “γιαγιά του νέου κύματος”.

Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι από το 1954 έχει ήδη σκηνοθετήσει ταινίες μικρού και μεσαίου μήκους, αν και η μεγάλη της αγάπη είναι τα ντοκιμαντέρ.

Γεγονός το οποίο την επηρέασε και στις ταινίες με την χρήση, για παράδειγμα, της κάμερας στο χέρι, μια καινοτομία που χαρακτηρίζει τους σκηνοθέτες της Nouvelle Vague, προσδίδοντας έτσι μια μοναδική αίσθηση ρεαλισμού.

image

Στις ταινίες της, αυτής της περιόδου, συγκαταλέγονται οι δημιουργίες: “Le Bonheur” (Η Ευτυχία, 1965), “Les Creatures” (Παιχνίδι με τον Διάβολο, 1966), το ντοκιμαντέρ “Loin du Vietnam” (Μακριά από το Βιετνάμ, 1967) και “Lions Love (… and Lies)” του 1969.

Διαβάστε επίσης:
Νουβέλ Βαγκ: Όταν η 7η Τέχνη γύρισε σελίδα – Μέρος 1ο
Νουβέλ Βαγκ: Όταν η 7η Τέχνη γύρισε σελίδα – Μέρος 2ο
Νουβέλ Βαγκ, Ανιές Βαρντά και «Η Κλεό από τις 5 έως τις 7»