Έναν μήνα μετά την ολοκλήρωση του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα, η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης επιστρέφει δυναμικά, με το ιδιαίτερα αξιόλογο θεματικό αφιέρωμα Γαλλικό Χρώμα ΙΙΙ. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εκδήλωσης, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει στην μεγάλη οθόνη, τέσσερις σπουδαίες και αγαπημένες δημιουργίες.

Ads

Οι δεσμοί του κινηματογραφόφιλου κοινού στην Ελλάδα με το Γαλλικό Σινεμά είναι ισχυροί και κρατούν δεκαετίες. Η γαλλική κινηματογραφική σχολή είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους Έλληνες θεατές, οι οποίοι παρακολουθούν την πορεία των μεγάλων Γάλλων auteurs, ανεξαρτήτως γενιάς.

Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης παρουσιάζει από την Πέμπτη 23 Απριλίου, έως και την Κυριακή 26 Απριλίου, μια επιλογή αγαπημένων γαλλικών ταινιών που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία όχι μόνο στη γαλλική, αλλά στην παγκόσμια κινηματογραφική σκηνή. Από το “Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ” του Αλέν Ρενέ και το “Η Νύφη Φορούσε Μαύρα” του Φρανσουά Τρυφώ, στο φιλμ “Το Μίσος” του Ματιέ Κασοβίτς και το “Ανάμεσα στους Τοίχους” του Λοράν Καντέ.

Αναλυτικά το πρόγραμμα προβολών του Αφιερώματος: «Γαλλικό Χρώμα ΙΙΙ», έχει διαμορφωθεί ως εξής:

Ads

Πέμπτη, 23 Απριλίου
19:00 Ανάμεσα στους τοίχους
21:30 Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ

Παρασκευή, 24 Απριλίου
19:00 Το μίσος
21:30 Η νύφη φορούσε μαύρα

Σάββατο, 25 Απριλίου
19:00 Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ
21:30 Το μίσος

Κυριακή, 26 Απριλίου
19:00 Η νύφη φορούσε μαύρα
21:30 Ανάμεσα στους τοίχους

Λίγα λόγια για τις ταινίες:

Ανάμεσα στους Τοίχους (Entre les murs / The Class)
Σκηνοθεσία: Λοράν Καντέ
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 2008
Διάρκεια: 128 λεπτά

image

Ο Φρανσουά (François Bégaudeau) και οι καθηγητές συνάδελφοι του, προετοιμάζονται για την καινούργια σχολική χρονιά, στο γυμνάσιο μιας σκληρής, εργατικής συνοικίας. Οπλισμένοι με τις καλύτερες προθέσεις, δεν πτοούνται από τις δύσκολες συνθήκες εργασίας και θα προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις να μεταδώσουν γνώση, στους μαθητές τους. Κουλτούρες και συμπεριφορές έρχονται σε αντιπαράθεση μέσα στη τάξη, σ’ έναν μικρόκοσμο που αντιπροσωπεύει τη Γαλλία του σήμερα. Οι μαθητές είναι διασκεδαστικοί αλλά και δύστροποι. Αυτό μπορεί να υπονομεύσει τον ενθουσιασμό των χαμηλόμισθων καθηγητών. Ο Φρανσουά επιμένει να διατηρεί στην τάξη μια ατμόσφαιρα σεβασμού και αξιοπρέπειας. Απορρίπτει τη σοβαροφάνεια και τον αυταρχισμό. Είναι σε ακραίο βαθμό ειλικρινής και αυτό είναι πρωτόγνωρο για τους μαθητές. Όμως έρχεται μια στιγμή που οι αρχές που έχει επιβάλει στην τάξη του δοκιμάζονται, όταν ένας μαθητής αμφισβητεί τις μεθόδους του.

– «Τι έμαθες τη χρονιά που πέρασε;»
– «Δεν έμαθα τίποτα»
– «Δεν είναι αλήθεια αυτό. Κάτι θα έμαθες.»
– «Μα είμαι η ζωντανή απόδειξη!»

Πολύ έξυπνη ιδέα και άψογη η μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη, μίας ιστορίας που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Απόλυτα ρεαλιστική, χωρίς να είναι ντοκιμαντέρ, ελάχιστα αφηγηματική και ζωντανή με την κάμερα να βρίσκεται σε συνεχή κίνηση. Ο δάσκαλος είναι ο François Bégaudeau που έγραψε αρχικά την ιστορία σε βιβλίο και στη συνέχεια σε σενάριο για την εν λόγω ταινία. Οι μαθητές είναι οι πραγματικοί του μαθητές (για τους παρατηρητικούς: εκτός από έναν που αναφαίρετε διακριτικά και στα credits της ταινίας) και κατάγονται από διαφορετικά σημεία του κόσμου, σε μία όντως πολυπολιτισμική τάξη. Η ταινία εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου και βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα.

Η Νύφη Φορούσε Μαύρα (La mariée était en noir)
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τρυφώ
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1968
Διάρκεια: 107 λεπτά

image

Η Τζούλυ, τη μέρα του γάμου της, βγαίνοντας νύφη από την εκκλησία, βλέπει τον άντρα της να πέφτει νεκρός από πυροβολισμούς. Συντετριμμένη, παραδίδεται ολοκληρωτικά στην παράνοια της εκδίκησης και το μόνο πράγμα που θα την απασχολήσει είναι να ανακαλύψει τους δολοφόνους του άντρα της και να τους εξοντώσει. Η γυναίκα θα μεταμορφωθεί σε «άγγελο θανάτου» και μεθοδική, κυνική, αλλά και απόλυτα συγκεντρωμένη στο στόχο της, θα βάλει σε εφαρμογή ένα μακάβριο σχέδιο εκδίκησης, που θα το φέρει εις πέρας μέχρι τέλους. Όταν λοιπόν τους ανακαλύπτει, επιλέγει διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης και εκτέλεσης για τον καθένα και το ερώτημα παύει να είναι ποιος θα είναι ο επόμενος, αλλά με ποιον τρόπο θα πεθάνει…

Πρόκειται για μία από τις πιο σκοτεινές ταινίες του Φρανσουά Τρυφώ κι ένας φόρος τιμής  στον «δάσκαλο» Άλφρεντ Χίτσκοκ. Η ταινία είναι γυρισμένη με τον τρόπο και τη μέθοδο του μετρ, γεμάτη με σινεφιλικές αναφορές, σε νουάρ ύφος και με στοιχεία μαύρης κωμωδίας. Η φωτογραφία του Ραούλ Κουτάρ είναι εξαιρετική, ενώ η μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν (σταθερού συνεργάτη του Χίτσκοκ) συμβάλλει τα μέγιστα στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Το σενάριο γραμμένο από τον σκηνοθέτη σε συνεργασία με τον  Ζαν- Λουί Ρισάρ, είναι βασισμένο  στο ομότιτλο pulp αστυνομικό μυθιστόρημα του Αμερικανού Γουίλιαμ Άιρις, (ψευδώνυμο του Κορνέλ Γούλριτς) που ενέπνευσε τον Τρυφώ και για τη μεθεπομένη ταινία του, την “Σειρήνα του Μισισιπή” (1969). Εκπληκτική η ερμηνεία της θεσπέσιας Ζαν Μορώ στον ρόλο της γυναίκας-αράχνης.

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα – Ο «αιώνιος έφηβος» Φρανσουά Τρυφώ

Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ (Last Year at Marienbad / L’année dernière à Marienbad)
Σκηνοθεσία: Αλέν Ρενέ
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1961
Διάρκεια: 94 λεπτά

image

Σ’ ένα πολυτελές ξενοδοχείο στην εξοχή, ένας άντρας (Χ) χρησιμοποιεί όλα τα θεμιτά μέσα για να πείσει μια παντρεμένη γυναίκα (Α) να φύγει μαζί του. Η γυναίκα μόλις και μετά βίας μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη της την ερωτική ιστορία που είχαν – ή μήπως δεν είχαν – τον προηγούμενο χρόνο στο Μαρίενμπαντ. Ο σύζυγος ή συνοδός (Μ), παραμένει σταθερά και διακριτικά στο πλευρό της, ρωτώντας κάθε λίγο για την υγεία της, αδιαφορώντας για τα αισθήματά της. Δυσοίωνοι οργανικοί ήχοι επαναλαμβάνονται καθώς το προοπτικό πεδίο της κάμερας ανιχνεύει ανάμεσα στους απέραντους διαδρόμους, ενός μπαρόκ ξενοδοχείου. Αλήθεια η περυσινή τους επαφή υφίσταται κι αν ναι, ήταν επιφανειακό ή κάτι πολύ περισσότερο;

Το θρυλικό φιλμ του Αλέν Ρενέ «Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ», γυρισμένο στις αρχές του κινήματος της Νουβέλ Βαγκ, μας μεταφέρει σ’ ένα δυστοπικό σύμπαν όπου οι ήρωες μας, Χ και Α, αποτελούν τις μεταβαλλόμενες σταθερές μιας διαφορικής, κινηματογραφικής εξίσωσης. Μίας εξίσωσης, όπου το καλό και το κακό, η εξαπάτηση και η αλήθεια παίζουν κρυφτό πίσω από την αυλαία των θαυμάτων του σπουδαίου Ρενέ.

Βραβευμένο με Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας το 1963, το φιλμ αποτελεί το απόλυτο κινηματογραφικό παζλ, για ευφυείς λύτες. Μία ταινία με μεθυστικά χρονικά άλματα και αλλεπάλληλα φλάσμπακς, στον χρόνο αλλά και στο υποσυνείδητο. Μία τέλεια εικονογράφηση της ψυχαναλυτικής διαδικασίας, μεταφερόμενη ιδανικά στην μεγάλη οθόνη. Η ταινία είναι προϊόν της σπουδαίας συνεργασίας του σκηνοθέτη μ’ έναν από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του νέου μυθιστορήματος, τον Αλέν-Ρομπ Γκριγιέ. Ενώ στο καστ, συναντάμε τους ηθοποιούς: Ντελφίν Σιρίγκ, Τζιόρτζιο Αλμπερτάτζι, Σασά Πιτέφ.

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα – Ένας χρόνος χωρίς τον σπουδαίο Αλέν Ρενέ

Το Μίσος (La haine)
Σκηνοθεσία: Ματιέ Κασοβίτς
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1996
Διάρκεια: 98 λεπτά

image

Η ταινία καταγράφει μία ημέρα από τη ζωή τριών φίλων που ζουν στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού και στο περιθώριο της Γαλλικής κοινωνίας, την περίοδο όπου οι συγκρούσεις μεταξύ της αστυνομίας και των «γκέτο»  βρίσκονταν σε έξαρση, εξαιτίας μιας βίαιης επίθεσης των αρχών σ’ έναν νεαρό πολίτη. Το ντεμπούτο του Mατιέ Κασοβίτς αποτελεί ένα διαχρονικά επίκαιρο, σύγχρονο και εξαιρετικά κινηματογραφημένο σχόλιο πάνω στη βία και τις εκφάνσεις της, στην δυτική κοινωνία.

Με μία  αφήγηση γεμάτη σασπένς και ένταση, ο Κασοβίτς χρησιμοποιεί κάθε δυνατό κινηματογραφικό μέσο για να εμπλουτίσει την ιστορία του. Ασπρόμαυρη εικόνα, και δυνατές ερμηνείες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει αυτή του Βενσάν Κασέλ. Το τραγικό φινάλε μοιάζει σχεδόν νομοτελειακό και ταυτόχρονα δηλωτικό μιας βαθιάς παρακμής στην καρδιά του «ελεύθερου» δυτικού κόσμου. Η ταινία εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ των Καννών, αποσπώντας το Βραβείο Σκηνοθεσίας και καταξιώνοντας  τον Κασοβίτς  ως έναν από τους πλέον υποσχόμενους νέους Ευρωπαίους κινηματογραφιστές.

Το αφιέρωμα προβολών «Γαλλικό Χρώμα ΙΙΙ», θα πραγματοποιηθεί στην Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης, από την Πέμπτη 23 Απριλίου, έως και την Κυριακή 26 Απριλίου.
Πώληση εισιτηρίων: Μουσείο Κινηματογράφου – Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α΄, Λιμάνι)
Τιμή εισιτηρίου: 4 ευρώ (γενική είσοδος), 3 ευρώ (για τα μέλη)
Κάρτα μέλους: 1 ευρώ