Την Τρίτη 8 Νοεμβρίου, οι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών θα προσέλθουν στις κάλπες, για τις προεδρικές εκλογές του 2016. Οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν εκλέκτορες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα επιλέξουν τον νέο Πρόεδρο και τον νέο Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Δημοκρατικό Κόμμα αντιπροσωπεύει η Χίλαρι Κλίντον, ενώ το Ρεπουμπλικανικό, ο Ντόναλντ Τραμπ. Με αφορμή και το σχετικό άρθρο που φιλοξενείται στον ιστότοπο του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Raindance, παρουσιάζουμε έξι αμερικανικές πολιτικές ταινίες με φόντο τις προεδρικές εκλογές.

«Αι Ειδοί του Μαρτίου» (The Ides of March – 2011) του Τζορτζ Κλούνεϊ

Ο Κυβερνήτης Μάικ Μόρις (Τζορτζ Κλούνεϊ) διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο πλευρό του, ως εκπρόσωπος τύπου, στέκεται ο νεαρός Στίβεν Μάιερς (Ράιαν Γκόσλινγκ), που είναι διατεθειμένος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να κερδίσει ο Μόρις την πολύτιμη υποψηφιότητα. Όμως ο δρόμος προς την εξουσία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Μυστικές συμφωνίες, ανήθικοι πολιτικοί χειρισμοί, υπόγεια παιχνίδια κυριαρχίας κι ένας εκρηκτικός συνδυασμός φιλοδοξίας, πίστης, προδοσίας και εκδίκησης, συνθέτουν αυτό το έντονο πολιτικό θρίλερ. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε ένα λαμπερό και υπέροχο καστ με τους: Τζορτζ Κλούνεϊ, Ράιαν Γκόσλινγκ, Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ, Μαρίζα Τομέι, Πολ Τζιαμάτι, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Μαξ Μινγκέλα κ.α.

Ο Τζορτζ Κλούνεϊ σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο πολιτικό δράμα «Αι Ειδοί του Μαρτίου» (The Ides of March – 2011). Η ταινία βασίζεται στο θεατρικό έργο του Μπο Γουίλιμον που πραγματοποίησε την πρεμιέρα του, το 2008 στη Νέα Υόρκη. πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της το 2011 στο 68ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Το φιλμ είχε τέσσερις υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες και μία στα Όσκαρ, στην κατηγορία Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.

Διαβάστε επίσης:
Εκλογές στο σελιλόιντ: «Αι Ειδοί του Μαρτίου» του Τζορτζ Κλούνεϊ

«Milk» (2008) του Γκας Βαν Σαντ

Έχοντας κουραστεί να κρύβεται επειδή είναι gay, ο Χάρβεϊ Μιλκ παρατάει την υψηλόμισθη δουλειά του στη Γουόλ Στριτ και πηγαίνει στην περιοχή Castro του Σαν Φρανσίσκο για να μείνει με τον εραστή του, Σκοτ. Εκεί, το φωτογραφείο που διατηρεί θα γίνει το σημείο συνάντησης αρκετών ανθρώπων της κοινότητας, που στερούνται των πολιτικών τους δικαιωμάτων από τη συντηρητική κοινωνία. Ο Χάρβεϊ γίνεται η φωνή αυτής της σιωπηλής πλειοψηφίας και εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος. Το 1978 το άδοξο τέλος του θα σφραγίσει την ιστορία του, αλλά παράλληλα θα αποτελέσει και πηγή έμπνευσης.

Η ταινία του Γκας Βαν Σαντ, πέρα από μία ενδιαφέρουσα πολιτική ιστορία ξετυλίγει παράλληλα και μια ιδιαίτερη, προσωπική ιστορία. Ο σεναριογράφος της ταινίας, Ντάστιν Λανς Μπλακ, βραβεύτηκε με Όσκαρ Σεναρίου, ενώ και ο Σον Πεν με αυτή του την ερμηνεία απέσπασε το Όσκαρ ‘Α Ανδρικού Ρόλου, χαρίζοντας μας μία σπουδαία όσο και συγκινητική ερμηνεία.

Διαβάστε επίσης:
Εκλογές στο σελιλόιντ: «Milk» του Γκας Βαν Σαντ με τον Σον Πεν

«Ο Πρόεδρος ένα Ροζ Σκάνδαλο κι ένας Πόλεμος» (Wag the Dog – 1997) του Μπάρι Λέβινσον

Ένας παραγωγός του Χόλιγουντ κι ένας σπεσιαλίστας στη διευθέτηση κρίσεων, καλούνται εσπευσμένα στον Λευκό Οίκο, δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, για να καταστρώσουν μια επικοινωνιακή καμπάνια υπέρ του νυν προέδρου. Τους ανατίθεται η αποστολή της μείωσης των αρνητικών εντυπώσεων που προκλήθηκαν από την ενασχόληση των ΜΜΕ με το ροζ σκάνδαλο του προέδρου, αφότου βρέθηκε αγκαλιά με μια ανήλικη κοπέλα μέσα στο Οβάλ Γραφείο. Για να διασώσουν το γόητρό του, οι δύο άνδρες δεν διστάζουν να «κατασκευάσουν» έναν ψεύτικο πόλεμο, σε μια μακρινή, παντελώς άγνωστη στους Αμερικανούς πολίτες, ανυποψίαστη χώρα (Αλβανία). Τα κανάλια τροφοδοτούνται με εικόνες κατασκευασμένες σε στούντιο του Χόλιγουντ για να επιφέρουν τελικά την επανεκλογή του προέδρου στο ανώτατο αξίωμα…

Το αληθοφανές της ταινίας για πολλούς επαληθεύτηκε από τον πρόεδρο Μπιλ Κλίντον και τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ένα χρόνο μετά την εμπλοκή του σε σεξουαλικό σκάνδαλο με τη γραμματέα του, Μόνικα Λουίνσκι. Πρωταγωνιστούν: Ντάστιν Χόφμαν, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Αν Χες, Ντένις Λίαρι, Γουίλι Νέλσον, Αντρεα Μάρτιν. Η ταινία απέσπασε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, μία στην κατηγορία Καλύτερου Σεναρίου και μία στην κατηγορία Καλύτερου Ά Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του απολαυστικού Ντάστιν Χόφμαν.

https://www.youtube.com/watch?v=

«Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου» (All The President’s Men – 1976) του Άλαν Τζέι Πακούλα

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αξιόλογο πολιτικό θρίλερ, σε σκηνοθεσία του Άλαν Τζέι Πακούλα. Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο των δημοσιογράφων Καρλ Μπέρνσταϊν και Μπομπ Γούντγουορντ, το οποίο πραγματεύεται τις έρευνες πάνω στο Σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. Τη διασκευή του σεναρίου για την μεγάλη οθόνη πραγματοποίησε ο Γουίλιαμ Γκόλντμαν και πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Ντάστιν Χόφμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ως Μπέρνσταϊν και Γούντγουορντ αντίστοιχα.

Το φιλμ μας μεταφέρει το 1972 στις Ηνωμένες Πολιτείες, και συγκεκριμένα στην Ουάσινγκτον, παραμονές της εκλογής του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον. Μια ομάδα ανδρών εισβάλλει στα γραφεία των δημοκρατικών και συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Οι άνδρες αυτοί περνούν από δίκη, αλλά χωρίς να δώσουν εξηγήσεις και αφήνοντας πολλά ερωτηματικά στην κοινή γνώμη. Λίγες μέρες αργότερα ο Νίξον εκλέγεται ξανά.

Δύο ρεπόρτερ της εφημερίδας Washington Post, ο Καρλ Μπέρνσταϊν (Ντάστιν Χόφμαν) και ο Μπομπ Γούντγουορντ (Ρόμπερτ Ρέντφορντ), αρχίζουν τις έρευνες πάνω στην υπόθεση και πολύ γρήγορα ανακαλύπτουν ότι πίσω από την υπόθεση κρύβονταν η επιτροπή υπεύθυνη για την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον – πρόκειται για το σκάνδαλο το οποίο έχει μείνει στην ιστορία με το όνομα Γουότεργκεϊτ. Τα θεμέλια της νεοσύστατης κυβέρνησης αρχίζουν να τρίζουν καθώς βγαίνουν στην επιφάνεια κι άλλα σκάνδαλα, ενώ οι δύο ρεπόρτερ συνεχίζουν τις έρευνες βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή.

Διαβάστε επίσης:
Ο Δημοσιογράφος στον Κινηματογράφο

«Ο Υποψήφιος» (The Candidate – 1972) του Μάικλ Ρίτσι

Ένας ιδεαλιστής και φιλελεύθερος δικηγόρος (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) διεκδικεί τη θέση του γερουσιαστή της Καλιφόρνια. Αλλά ενώ διατείνεται ότι δε θα κάνει κανένα συμβιβασμό, σύντομα διαπιστώνει ότι αυτοί που κινούν τα νήματα της προεκλογικής εκστρατείας είναι οι μάνατζερ της διαφήμισης. Έτσι ο ήρωας μας – αν και αρχικά είχε λάβει την απόφαση ότι θα χειριστεί την προεκλογική εκστρατεία με τον δικό του τρόπο – γρήγορα αναδιπλώνεται. Καταλαβαίνοντας πως οι πιθανότητές του να κερδίσει μοιάζουν πλέον ελάχιστες και μαθαίνοντας σταδιακά τους κανόνες του παιχνιδιού, ο νεαρός δικηγόρος σύντομα θα ζητήσει την απαραίτητη βοήθεια και διαφήμιση των ειδικών.

Τη σκηνοθεσία του φιλμ υπογράφει ο Μάικλ Ρίτσι (Michael Ritchie, 1938 – 2001), ίσως στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του. Βραβευμένος με Όσκαρ Σεναρίου, ο «Υποψήφιος» είναι ίσως η πρώτη αμερικανική ταινία που δείχνει τόσο καθαρά τον ρόλο που διαδραματίζουν στο προεκλογικό παιχνίδι οι επαγγελματίες διαφημιστές, οι οποίοι προωθούν στην αγορά τον υποψήφιό τους όπως ακριβώς ένα καταναλωτικό προϊόν…

Διαβάστε επίσης:
Εκλογές στο σελιλόιντ: Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είναι «Υποψήφιος»

«Πολίτης Κέιν» (Citizen Kane – 1941) του Όρσον Γουέλς

Ο ισχυρός μεγιστάνας του Τύπου, Charles Foster Kane (Όρσον Γουέλς) πεθαίνει μόνος στον πύργο του Ξαναντού (Xanadu). Η τελευταία λέξη που πρόφερε πριν πεθάνει ήταν Rosebud (Ροδανθός). Όλοι υποθέτουν ότι πρόκειται για ένα κλειδί της αινιγματικής προσωπικότητας του νεκρού. Η τηλεοπτική εκπομπή News on the March συγκεντρώνει υλικό για ένα μικρό αφιέρωμα στον διάσημο εκλιπόντα. Ο διευθυντής όμως του στούντιο δεν είναι ικανοποιημένος από το υπάρχον υλικό και θέλοντας να μάθει ποιος ήταν στ’ αλήθεια ο Kane, αναθέτει στον ρεπόρτερ του Jerry Thompson (William Alland) να ανακαλύψει τι μυστικά κρύβονται.

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1941, προβάλλεται στις Κινηματογραφικές Αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία ενός νεαρού – μόλις είκοσι έξι χρονών – σκηνοθέτη, του Όρσον Γουέλς. Πρόκειται φυσικά για το φιλμ: «Πολίτης Κέιν» (Citizen Kane). Η Έβδομη Τέχνη είχε μόλις ανακαλύψει το παιδί – θαύμα της και ο Γουέλς με τη σειρά του, έμελλε να αλλάξει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το Σινεμά.

Διαβάστε επίσης:
75 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας που όρισε το Σινεμά