Από «Τα 400 Χτυπήματα» του Φρανσουά Τρυφώ, μέχρι το «Σινεμά ο Παράδεισος» του Τζουζέπε Τορνατόρε και από «Το Λιμάνι της Χάβρης» του Άκι Καουρισμάκι στα «Παιδικά Χρόνια του Ιβάν» του Αντρέι Ταρκόφσκι. Μετά την επιτυχία του πρώτου κύκλου προβολών – 13 σπουδαίες ταινίες για τον φασισμό και τις εκφάνσεις του – ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Στέλιος Χαραλαμπόπουλος, επιλέγει και παρουσιάζει 12 αριστουργήματα της 7ης Τέχνης στο πλαίσιο του Αφιερώματος, «Μολυβένια Χρόνια – Εικόνες της Παιδικής Ηλικίας». Στην Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Βύρωνα, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Αναλυτικά το Πρόγραμμα προβολών 2017 – 2018, για το Αφιέρωμα «Μολυβένια Χρόνια – Εικόνες της Παιδικής Ηλικίας» στην Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Βύρωνα, έχει διαμορφωθεί ως εξής:

• 20/10/2017 Μέλι του Σεμίχ Καπλάνογλου
• 10/11/2017 Τα 400 χτυπήματα του Φρανσουά Τρυφώ
• 24/11/2017 Η Επιστροφή τού Αντρέι Σβιάνγκιντσεφ
• 01/12/2017 Κλέφτης ποδηλάτων του Βιτόριο ντε Σίκα
• 15/12/2017 Σινεμά ο Παράδεισος του Τζουζέπε Τορνατόρε
• 11/01/2018 Η υπόσχεση των αδερφών Νταρντέν
• 25/01/2017 Το λιμάνι της Χάβρης του Άκι Καουρισμάκι (φωτογραφία άρθρου & trailer)
• 09/02/2018 Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν του Αντρέι Ταρκόφσκι
• 23/02/2018 Το δέντρο που πληγώναμε του Δήμου Αβδελιώδη
• 09/03/2018 Το χαμίνι του Τσάρλι Τσάπλιν
• 16/03/2018 Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές του Εμίρ Κουστουρίτσα
• 23/3/2018 Ο εγωιστής γίγαντας της Κλίο Μπάρναρντ

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, ενώ οι προβολές θα προλογίζονται από τον Στέλιο Χαραλαμπόπουλο και μετά το τέλος της ταινίας θα ακολουθεί σχετική συζήτηση. Ο σκηνοθέτης, αναφέρει σχετικά με το Αφιέρωμα, «Μολυβένια Χρόνια – Εικόνες της Παιδικής Ηλικίας»:

«Με μολυβένια στρατιωτάκια στα πεδία των μαχών, με μια χάρτινη βαρκούλα καταμεσής στο πέλαγο αναζητώντας το όνειρο. Οικείες πια εικόνες ενός κόσμου που ολοφύρεται πάνω από βομβαρδισμένα ερείπια ή σε ακτές που ξεβράζουν ναυάγια. Και κυρίως… οικείες εικόνες της παιδικής ηλικίας.

Μακριά από αυτή την εξοικείωση με τη φρίκη που επέβαλε η αδηφάγα εικόνα της τηλεόρασης, ο κινηματογράφος αναζητά κάτι πέρα από το αυτονόητο, δηλαδή πως αρκούν μερικά καρέ με ένα παιδικό πρόσωπο για να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί ταύτισης και η συγκινησιακή προδιάθεση του θεατή. Αυτό το «πλεονέκτημα» συχνά γίνεται μειονέκτημα όταν γλιστρά στο μελό ή τη ρητορεία. Είναι δύσκολο για έναν ενήλικα δημιουργό  να στηρίζει το δάνειο βλέμμα του στη ματιά ενός παιδιού, να υποστασιοποιεί το λόγο του πάνω σε γραφές της αθωότητας χωρίς να ξεπέφτει στην αφέλεια, να διαπραγματεύεται εγχάρακτα τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα πάνω στην άγουρη σάρκα των ηρώων του. Ο πόλεμος, ο ρατσισμός, η μετανάστευση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η θρυμματισμένη οικογένεια, οι δυσκολίες της  ενηλικίωσης δεν είναι άγνωστα στη φιλμική εικόνα του παιδιού. Οι τρόποι πολλοί: από τη νοσταλγία μέχρι την ωμή αποτύπωση, και από το υπερχειλίζον συναίσθημα μέχρι την αποστασιοποιημένη ματιά. Κοινή συνισταμένη τα όνειρα.  Τα όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο, ή η ματαίωσή τους με τη βίαιη εισβολή της πραγματικότητας στον κόσμο της φαντασίας. Το πρόωρο τέλος του παραμυθιού ή η ελπίδα στο διηνεκές.

Οι ταινίες του αφιερώματος προσπαθούν να συνδυάσουν τη θεματική ευρύτητα με την εκφραστική πολυμορφία. Υπάρχουν ταινίες σταθμοί για την ιστορία της 7ης τέχνης Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν, Κλέφτης ποδηλάτων, Τα 400 χτυπήματα και ταινίες νεότερων δημιουργών με ευδιάκριτο ήδη το ίχνος της ματιάς τους στον κινηματογράφο Μέλι, Το λιμάνι της Χάβρης, Η υπόσχεση… Ο Ιβάν του Ταρκόφσκι στον πόλεμο, πατέρας και γιος στο νεορεαλιστικό κόσμο της μεταπολεμικής Ιταλίας του Βιτόριο ντε Σίκα, ο αυτοβιογραφικός Τριφό, ο μικρός μετανάστης του Καουρισμάκι, ο βουβός μάρτυρας του Καπλάνογλου στη χώρα του γείτονα, ο λαθρεπιβάτης εικόνων και αυριανός σκηνοθέτης του Τορνατόρε… Ο θαυμαστός κόσμος των ονείρων που περιμένουν τη δικαίωσή τους.»