Ανάμεσα στις πολλές νέες κινηματογραφικές παραγωγές που συμμετείχαν στο πρόσφατο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερναμ (IFFR), σημαντική ήταν και η συμβολή νέων ντοκιμαντέρ, όπως αυτές του «Καλού Αμερικανού» και του «Rebel Citizen».

Στον «Καλό Αμερικάνο» βλέπουμε την ιστορία του Bill Binney σε σχέση με τις υπηρεσίες πληροφοριών, το αμερικανικό κράτος και τη συνείδησή του.

[jwplayer | file=https://www.youtube.com/watch?v=RhfqOo1LGvo]

Η ιστορία αρχίζει με μια ερώτηση χρηματοδότησης: «τι μπορείτε να κάνετε με 1.2 δις δολάρια;» κι η ιδιαίτερα εντυπωσιακή απάντηση είναι: «μπορούμε να αναβαθμίσουμε όλο τον κόσμο. Είχαμε συνηθίσει να χειριζόμαστε πολύ μικρότερα ποσά, της τάξης λίγων εκατομυρρίων…». Βλέπουμε δε πως το συγκεκριμένο ποσό, στη συνέχεια αυξήθηκε κι άλλο, αγγίζοντας τα 1.4 δις. Ακούμε να λέγεται από χείλη ανθρώπων που η θέση τους ήταν να γνωρίζουν, πως η τραγωδία της 9/11 θα είχε αποφευχθεί αν υπηρχε θέληση από τους αξιωματούχους.

​Αντίθετα, οι συγκεκριμένοι αξιωματούχοι, αντί να τιμωρηθούν, ανέβηκαν βαθμίδες. «Είναι περίεργο το να βλέπεις να επιβραβεύεται η αποτυχία».

Όταν δε, αυτό συνοδεύεται από δηλώσεις όπως «η 9/11 ήταν δώρο για την NSA» ή «αυτή την αγελάδα μπορούμε να την αρμέγουμε για 15 χρόνια», αντιλαμβάνεται κανείς πως το τούνελ είναι πολύ βαθύ και σκοτεινό. Η δίκη του FBI εναντίον του Bill και άλλων whistleblowers έπεσε λόγω κατασκευασμένων κατηγοριών, ενώ η αντίστοιχη υπόθεση που έχει κινήσει ο ίδιος εναντίον της NSA εκρεμμεί.

[jwplayer | file=https://www.youtube.com/watch?v=TpFN1n4z-oI]

Η ιστορία ενός άλλου Αμερικανού πάντως, του Haskell Wexler, είναι σίγουρα μοναδική, αν όχι «καλύτερη». Πρόκειται για την ιστορία ενός ενεργού πολίτη που κρατούσε την κάμερα για 70 χρόνια και τιτλοφορείται ως «Rebel Citizen». Με παρουσία και σε κάποιες λίγες γνωστές παραγωγές, αυτό που χαρακτηρίζει την πορεία του μέσα στις δεκαετίες είναι κυρίως η παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες. Από το αντιπολεμικό κίνημα στα χρόνια του Βιετνάμ και τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του MLK, μέχρι την πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Chicago και την Million Hoodie March (στη μνήμη του Trayvon Martin), o Haskell φρόντιζε να είναι πάντα εκεί που οι κοινωνικές εξελίξεις τον καλούσαν. Φυσικά, η κριτική που δέχτηκε από άτομα που τον αποκαλούσαν άπατρη, ήταν κάτι συχνό που τον έθιγε σημαντικά. Έσπευδε να υπερασπιστεί τον εαυτό του και όλους εκείνους που στέκονταν απέναντι στο τέρας του πολέμου του Βιετναμ.

Το δικό του, πραγματικά επαναστατικό πρόταγμα προς όλους μας ήταν και είναι «να γίνουμε διεθνείς πατριώτες για την υπεράσπιση του πλανήτη».

Μας αφηγείται ακόμη, πώς διαμορφώθηκε η οπτική του όταν αντίκρυσε το θάνατο «σε πρώτο πλάνο», χωρίς να έχει καν επιλογή διεξόδου από τη θέα του. Μας μιλά για την ανάμειξη των αμερικανικών υπηρεσιών στην ανατροπή των Σαντινίστας στη Νικαράγουα, και πώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκμεταλλέυτηκε παράδοξα τον αποτρόπαιο θάνατο του J.Folley, για να εντείνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και να οδηγήσει έτσι σε μεγαλύτερη αιματοχυσία. Βλέπουμε επίσης τη συμβολή του στην ίδρυση του κινήματος “12 on 12 off”, που διεκδικεί την εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών εργασίας, ιδιαίτερα στο χώρο του κινηματογράφου. Σχετικά με την επαγγελματική του πορεία, μας αφηγείται μεταξύ άλλων, πώς το FBI φρόντισε να μείνει αυτός ο «πρώιμος αντιφασίστας» έξω από τη «Φωλιά του Κούκου».

Ο επαναστατημένος αυτός πολίτης με την κάμερα στο χέρι, ο βραβευμένος με δύο Όσκαρ Haskell Wexler, έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Δεκέμβρη, σε ηλικία 93 ετών. Το ιστορικό του έργο όμως, ζει και αγκαλιάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα στο μοναδικό αυτό ντοκιμαντέρ της Pamela Yates.