Βραβευμένο με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών, το «Dheepan: Ο Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα» του Ζακ Οντιάρ, είναι ένα σπουδαίο και τραγικά επίκαιρο φιλμ με πολιτικοκοινωνικές προεκτάσεις, που προσθέτει μία διαφορετική ματιά στο πρόβλημα της μετανάστευσης, αλλά και του κοινωνικού ρατσισμού.

«Αυτή η ταινία ήταν ένα μεγάλο ρίσκο για εμένα. Τολμώ να πω πως ήταν ένα επικίνδυνο ταξίδι. Όμως αφέθηκα στην ιστορία. Πραγματικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση η υποδοχή του φιλμ. Πολύ χάρηκα που άρεσε σε όσους την παρακολούθησαν. Είμαι έκπληκτος, είναι συγκινητικό, όταν συνειδητοποιείς πως σε τιμούν οι αδερφοί Κοέν. Ανεβαίνεις στη σκηνή και βρίσκεσαι δίπλα σε ανθρώπους που θαυμάζεις και εκτιμάς. Αυτό θέλω, να κάνω ταινίες.» – Ζακ Οντιάρ

Ο Ντιπάν (Γιεσουθασάν Αντονιθασάν), πρώην αντικαθεστωτικός στη Σρι Λάνκα, συμφωνεί με μια γυναίκα κι ένα ανήλικο κορίτσι να παραστήσουν την οικογένεια και να περάσουν στην Ευρώπη με πλαστά διαβατήρια.

Καταφέρνουν να φτάσουν στη Γαλλία, ενώ βρίσκουν κατάλυμα και δουλειά σε ένα προάστιο του Παρισιού. Αλλά καθώς ο Ντιπάν αρχίζει να ελπίζει σ’ ένα νέο ξεκίνημα, έρχεται αντιμέτωπος με τη βία των τοπικών συμμοριών και των εμπόρων ναρκωτικών.

Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζακ Οντιάρ, που στο παρελθόν μας έχει χαρίσει ταινίες όπως το «A Prophet» του 2009 (Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου και Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπή του Φεστιβάλ Καννών) και το «Rust and Bone»  του 2012, επιστρέφει με την έβδομη μεγάλου μήκους δημιουργία του.

Έχοντας πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο 68ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου και βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα, το φιλμ «Dheepan» θέτει τη μετανάστευση και τον κοινωνικό ρατσισμό σε πρώτο πλάνο, μέσα από μία ιδιαίτερη και πρωτότυπη σκηνοθετική ματιά.

Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Τζεσουθασάν Αντονιθασάν, ο οποίος σε ηλικία μόλις 16 ετών, κατατάχθηκε στους Τίγρεις του Ταμίλ (LTTE -Liberation Tigers of Tamil Eelam) στους οποίους υπηρέτησε ως στρατιώτης μέχρι τα 19 του χρόνια. Μετανάστευσε στην Ταϋλάνδη για να φτάσει στη Γαλλία το 1993.

Ήταν 25 ετών όταν έκανε αίτηση για πολιτικό άσυλο, το οποίο κι έλαβε. Επί χρόνια έκανε διαφορετικές και περίεργες δουλειές: υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ, μάγειρας, καθαριστής, υπάλληλος σε ξενοδοχείο της EuroDisney – γράφοντας ταυτόχρονα με το ψευδώνυμο Shobasakthi.

Παρόλο που γράφει από τα 15 του, έπρεπε να χωρίσουν οι δρόμοι του με τον πολιτικό ακτιβισμό – έως το 1997 συμμετείχε σε μια τροτσκιστική ομάδα στη Γαλλία, και για εκείνο το διάστημα ο ίδιος αναφέρει αστειευόμενος ότι είχε μικρή πρόσβαση στη λογοτεχνία που δεν ήταν ρώσικη – για να αφιερωθεί στη συγγραφή.

Έκτοτε γράφει ασταμάτητα άρθρα, θεατρικά, πολιτικά δοκίμια, λογοτεχνική κριτική κ.ά. Τα έργα του έχουν εκδοθεί κι έχουν διαδοθεί κυρίως στην Ινδία, τη Σρι Λάνκα και τους Ταμίλ της διασποράς.

Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Gorilla», το οποίο κυκλοφόρησε το 2001 και μεταφράστηκε στα Αγγλικά το 2008, είναι τα απομνημονεύματα του ως παιδί – στρατιώτης. Το μυθιστόρημα «Traitor» (2004), που επίσης μεταφράστηκε στα Αγγλικά, αφορά τη σφαγή 50 πολιτικών κρατουμένων από την κυβέρνηση της Σρι Λάνκα το 1983. Μετά από μια εξάμηνη παύση για τα γυρίσματα του «Dheepan», επέστρεψε στο γράψιμο. Το τελευταίο του μυθιστόρημα για τη μεταπολεμική Σρι Λάνκα έχει ήδη κυκλοφορήσει.

Η υποκριτική του ικανότητα μέχρι το «Dheepan», περιοριζόταν σε θέατρα που συμμετείχε ως νεαρός και σε προπαγανδιστικά θέατρα του δρόμου. Το 2010, είχε έναν ρόλο σε μια Ινδική ταινία για την οποία συνυπογράφει και το σενάριο, το «The Dead Sea» (Sengadal) η οποία έπεσε θύμα της λογοκρισίας στην Ινδία, αλλά παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Pêcheurs du monde της Γαλλίας το 2013.

Ο Ζακ Οντιάρ, γιος του σκηνοθέτη Μισέλ Οντιάρ, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1952. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 άρχισε να γράφει σενάρια όπως τα «Réveillon chez Bob! and Mortelle randonnée», «Baxter», «Fréquence Meurtre» και «Saxo». Το 1994 σκηνοθέτησε την ταινία «Κοίτα Τους Άντρες Όταν Πέφτουν» (Regarde les hommes tomber), με τους Ματιέ Κασοβίτς και Ζαν-Λουί Τριντινιάντ. Η ταινία τιμήθηκε με το Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Georges-Sadoul.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Ζακ Οντιάρ συνεργάστηκε ξανά με τους δύο ηθοποιούς για τη δεύτερη ταινία του «Ένας Πολύ Διακριτικός Ήρωας» (Un héros très discret), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζαν-Φρανσουά Ντενιώ. Το 2001, ακολούθησε το «Πάνω στα Χείλη Μου» (Sur Mes Levres) με τους Βενσάν Κασέλ κι Εμανουέλ Ντεβό.

Η τέταρτη ταινία του, «Ο Χτύπος Που Έχασε Η Καρδιά Μου» (De battre mon cœur s’est arête), έλαβε συνολικά δέκα υποψηφιότητες στα Βραβεία Σεζάρ το 2005, κι απέσπασε τα οκτώ, συμπεριλαμβανομένων των Βραβείων στις Κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Μουσικής και Φωτογραφίας.

Το 2009, ο «Προφήτης» (Une Prophete) φεύγει από το Φεστιβάλ Καννών με το Μέγα Βραβείο, αποσπά το BAFTA Καλύτερης Ταινίας και φτάνει μέχρι την τελική πεντάδα για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Τρία χρόνια αργότερα θα βρεθεί ξανά στο Διαγωνιστικό των Καννών με το «Σώμα με Σώμα» (De rouille et d’os). Η ταινία ήταν υποψήφια για δύο Χρυσές Σφαίρες – Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου και Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Η έβδομη ταινία του «Dheepan», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 68ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Καννών, όπου και τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ την ίδια χρονιά είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε στην ελληνική της πρεμιέρα, καθώς αποτέλεσε την Ταινία Λήξης του 21ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας.

Dheepan: Ο Ανθρωπος Χωρίς Πατρίδα / Dheepan
Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ
Σενάριο: Ζακ Οντιάρ, Τομά Μπιντεγκέν, Νοέ Ντεμπρέ
Πρωταγωνιστούν: Γιεσουθασάν Αντονιθασάν, Καλιεσουαρί Σρινιβασάν, Κλοντίν Βινασιθαμπί, Βενσάν Ροτιέ, Μαρκ Ζενγκά
Φωτογραφία: Επονίν Μομενσό
Μοντάζ: Ζιλιέτ Γουέλφλινγκ
Μουσική: Νίκολας Τζαάρ
Έτος Παραγωγής: 2015
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Διάρκεια: 109 λεπτά