Ένα αφιέρωμα, σε χαρακτηριστικά φιλμ που ξεχωρίσαμε και τα οποία βιώσαμε το κάθε ένα ξεχωριστά, έχοντας ως κοινό γνώμονα, την αγάπη για την Έβδομη Τέχνη. Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, επιλέξαμε τις δημιουργίες που μας κέρδισαν και τις οποίες αξίζει να θυμόμαστε, μέσα από την πλούσια κινηματογραφική σοδειά του 2017 που ολοκληρώθηκε*.

Το 2017 υπήρξε μία ενδιαφέρουσα κινηματογραφική χρονιά με πολλές και αξιόλογες ταινίες. Οι σκηνοθέτες κατάφεραν να δημιουργήσουν αξιόλογα φιλμ, συγκινώντας κοινό και κριτικούς, τόσο εντός των συνόρων, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, επιλέγουμε τις τριάντα (30) δημιουργίες που ξεχωρίσαμε και που αξίζει να θυμόμαστε από την πλούσια κινηματογραφική σοδειά του έτους που ολοκληρώθηκε*.

Ταινίες που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ, που ίσως να περπάτησαν στο κόκκινο χαλί των Όσκαρ, βραβευμένες αλλά και μη, εμπορικές επιτυχίες ή όχι, ανεξάρτητες παραγωγές κ.ά. Όλες παρελαύνουν κάθε μία αναλυτικά, από το κινηματογραφικό μας αφιέρωμα που ακολουθεί και που περιλαμβάνει τις πιο όμορφες δημιουργίες που απολαύσαμε το 2017 επί της μεγάλης οθόνης.

Διαβάστε επίσης:

• Οι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας του 2017
• Τα πέντε καλύτερα animations του 2017
• Τα πέντε σημαντικότερα ντοκιμαντέρ του 2017

Στο πρώτο μέρος του Αφιερώματος είδαμε αναλυτικά τις είκοσι πρώτες δημιουργίες της λίστας μας με τις συνολικά 30 ταινίες που ξεχώρισαν τη χρονιά που φεύγει. Πριν συνεχίσουμε με την τελική δεκάδα, ας τις θυμηθούμε συνοπτικά:

• 30. «Η Ιστορία του Hedi» (Inhebek Hedi – 2016) του Μοχάμεντ Μπεν Ατιά
• 29. «Δολοφονικά Αμαξίδια» (Kills on Wheels / Tiszta szívvel – 2016) του Ατίλα Τιλ
• 28. «Νερούδα» (Neruda – 2016) του Πάμπλο Λαρέν
• 27. «Νυκτόβια Πλάσματα» (Nocturnal Animals – 2016) του Τομ Φορντ
• 26. «Εγώ, o Κολοκυθάκης» (My Life as a Zucchini / Ma vie de Courgette – 2016) του Κλωντ Μπαράς
• 25. «Η πιο Ευτυχισμένη Μέρα στη Ζωή του Όλλι Μάκι» (The Happiest Day in the Life of Olli Maki – 2016) του Γιούχο Κουοσμάνεν
• 24. «Αποπλάνηση» (The Beguiled – 2017) της Σοφία Κόπολα
• 23. «Lucky» (2017) του Τζον Κάρολ Λιντς
• 22. «Happy End» (2017) του Μίκαελ Χάνεκε
• 21. «Paterson» (2016) του Τζιμ Τζάρμους
• 20. «Star Wars: Οι Τελευταίοι Τζεντάι» (Star Wars: The Last Jedi – 2017) του Ρίαν Τζόνσον
• 19. «Γουέστερν» (Western – 2017) της Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ
• 18. «Ο Εμποράκος» (The Salesman – 2016) του Ασγκάρ Φαραντί
• 17. «The Florida Project» (2017) του Σον Μπέικερ
• 16. «Afterimage» (2016) του Αντρέι Βάιντα
• 15. «Loving Vincent» (2017) των Ντορότα Κομπιέλα και Χιου Γουέλσμαν
• 14. «Δεν Είμαι ο Νέγρος σου» (I Am Not Your Negro – 2016) του Ραούλ Πεκ
• 13. «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» (The Killing of a Sacred Deer – 2017) του Γιώργου Λάνθιμου
• 12. «Δουνκέρκη» (Dunkirk – 2017) του Κρίστοφερ Νόλαν
• 11. «Μια Πόλη Δίπλα στη Θάλασσα» (Manchester by the Sea – 2016) του Κένεθ Λόνεργκαν

Διαβάστε αναλυτικά για τις πρώτες 20 ταινίες: Οι ταινίες που ξεχώρισαν το 2017 [Μέρος Πρώτο]

Και προχωράμε στις δέκα καλύτερες ταινίες του 2017…

10. «Η Άλλη Πλευρά της Ελπίδας» (The Other Side of Hope / Toivon tuolla puolen – 2017) του Άκι Καουρισμάκι
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Οκτωβρίου 2017

Έξι χρόνια μετά το εξαιρετικό «Λιμάνι της Χάβρης» (Le Havre – 2011, ο Άκι Καουρισμάκι επιστρέφει δυναμικά με το νέο του φιλμ «Η Άλλη Πλευρά της Ελπίδας» (The Other Side of Hope – 2017). Η βραβευμένη δημιουργία του σπουδαίου Φιλανδού σκηνοθέτη, πραγματεύεται με χιούμορ και ευαισθησία το σημαντικότερο κοινωνικοπολιτικό θέμα της εποχή μας, την προσφυγική κρίση.

«Με αυτήν την ταινία προσπαθώ να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποδομήσω τον ευρωπαϊκό τρόπο που βλέπουν τους πρόσφυγες: είτε ως θλιβερά θύματα είτε ως αλαζονικούς οικονομικούς μετανάστες που εισβάλλουν στις κοινωνίες μας, απλώς για να κλέψουν τις δουλειές μας, τις συζύγους μας, τα σπίτια μας και τα αυτοκίνητά μας. Στην ευρωπαϊκή ιστορία, η δημιουργία και η επιβολή στερεότυπων προκαταλήψεων δημιουργεί μια απειλητική ηχώ. Παραδέχομαι ότι η «Άλλη πλευρά της Ελπίδας» είναι, σε κάποιο βαθμό, μια ταινία που προσπαθεί χωρίς επιμονή να επηρεάσει τις απόψεις και τις θέσεις των θεατών της, προσπαθώντας παράλληλα να χειραγωγήσει τα συναισθήματά τους για να επιτύχει τον στόχο της. Επειδή τέτοιες προσπάθειες συνήθως αποτυγχάνουν, αυτό που θα παραμείνει είναι, ελπίζω, μια σωστή και ελαφρώς μελαγχολική ιστορία που περιβάλλεται από το χιούμορ, όμως με μια άλλη ματιά είναι μια σχεδόν ρεαλιστική ταινία για ορισμένες ανθρώπινες μοίρες τώρα, σε αυτόν τον κόσμο, σήμερα.» – Άκι Καουρισμάκι

09. «120 Χτύποι το Λεπτό» (120 Battements par Minute – 2017) του Ρομπέν Καμπιγιό
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 28 Σεπτεμβρίου 2017

Αρχές της δεκαετίας του ’90. Ενώ το AIDS έχει ήδη κοστίσει αμέτρητες ζωές τα τελευταία δέκα χρόνια, οι ακτιβιστές της Act Up στο Παρίσι, πολλαπλασιάζουν τις δράσεις τους με σκοπό να ανατρέψουν τη γενική αδιαφορία. Ο νεοφερμένος στην ομάδα, Νατάν θα συγκλονιστεί από τη δυναμικότητα του Σον, ενός από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης, που καταναλώνει τις τελευταίες του δυνάμεις του στη μάχη ενάντια στο κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες.

«Το 120 BPM δεν είναι μία νοσταλγική ταινία, αλλά μία πολιτική ταινία, μία ταινία για αυτούς που χάθηκαν και για εμάς που έχουμε μείνει εδώ και παλεύουμε ακόμα. […] Το 1992, μην ξεχνάμε πως είμαστε σε μία περίοδο που υπάρχει ομοφοβία, οι συζητήσεις για προφυλακτικά ήταν απαγορευμένες στα σχολεία και η ανταλλαγή σύριγγας ήταν η πιο συνηθισμένη πρακτική. Η Act Up – Paris ήταν μια οργάνωση γεμάτη δυναμικούς ανθρώπους στην χειρότερη περίοδο της επιδημίας του ιού που όμως κατάφεραν και άνοιξαν έναν διάλογο για αυτό και βοήθησαν και άλλους ανθρώπους, που είχαν προσβληθεί από την αρρώστια, όπως χρήστες ναρκωτικών, αιμοφιλικούς, κ.ά.» – Ρομπέν Καμπιγιό

08. «Μητέρα!» (Mother! – 2017) του Ντάρεν Αρονόφσκι
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 19 Οκτωβρίου 2017

Τρία χρόνια μετά το εντυπωσιακό, αλλά ανούσιο «Noah» (2014) με τον Ράσελ Κρόου, ο Ντάρεν Αρονόφσκι επιστρέφει με μία από τις καλύτερες ταινίες της σπουδαίας φιλμογραφίας του. Παίρνοντας τη σκυτάλη από το «Pi» του 1998, το «Requiem for a Dream» του 2000, αλλά και το «Black Swan» του 2010, ο Αμερικανός σκηνοθέτης σκιαγραφεί την ηθική πτώση του πολιτισμού μας, χαρίζοντας στην εξαιρετική Τζένιφερ Λόρενς, τον καλύτερο ρόλο της καριέρας της: «Μητέρα!» (Mother! – 2017). 

«Είναι τρελή η εποχή που ζούμε. Με τον παγκόσμιο πληθυσμό να φτάνει τα 8 δισεκατομμύρια, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά θέματα: Οικοσυστήματα καταρρέουν με ασύλληπτο ρυθμό, το μεταναστευτικό κύμα είναι ανεξέλεγκτο, μια φαινομενικά σχιζοφρενής Αμερική αρχικά συμφωνεί σε μια κλιματολογική συνθήκη για να αποσυρθεί μήνες αργότερα. Οι αντεκδικήσεις και οι ανταγωνισμοί προκαλούν πολέμους. Το μεγαλύτερο παγόβουνο στην Ανταρκτική δημιουργήθηκε από την αποκόλληση μιας τεράστιας έκτασης πάγου. Και ταυτόχρονα συμβαίνουν ακατάληπτα πράγματα: Στη Νότια Αμερική τουρίστες σκοτώνουν, βγάζοντας άπειρες selfies, σπάνια δελφινάκια που ξεβράστηκαν στην ακτή, η πολιτική έχει μετατραπεί σε άθλημα, κόσμος πεθαίνει στην πείνα, ενώ αλλού μπορούν να παραγγείλουν ό,τι θέλουν. Και μολονότι η ύπαρξή μας ως είδος είναι πλέον περισσότερο επισφαλής από ποτέ, αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. […] Κάποια από τα θέματα προέκυψαν από τα πρωτοσέλιδα που μας κατακλύζουν, άλλα από τις αλλεπάλληλες ειδοποιήσεις που λαμβάνουμε συνεχώς στα κινητά μας, κάποια από την εμπειρία του τυφώνα στην καρδιά του Μανχάταν, κάποια άλλα από την καρδιά και άλλα από το ένστικτό μου. Πρόκειται για μια συνταγή που δε θα μπορέσω να ξαναφτιάξω. Αυτό που ξέρω είναι πως πρέπει να καταναλωθεί με τη μία, σαν σφηνάκι.» – Ντάρεν Αρονόφσκι

07. «Χωρίς Αγάπη» (Loveless / Nelyubov – 2017) του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 19 Οκτωβρίου 2017

Ο Αλιόσα είναι ένα ντροπαλό, δυστυχισμένο 12χρονο παιδί, που ζει με τους γονείς του. Κανείς τους δεν έχει χρόνο γι’ αυτόν. Ετοιμάζονται να χωρίσουν. Ο καθένας έχει φτιάξει τη δική του ζωή, που δεν τον περιλαμβάνει. Ο καθένας ζητά από τον άλλο να πάρει μαζί του τον Αλιόσα. Γιατί κατά βάθος κανένας τους δεν τον θέλει. Δεν τον ήθελε ποτέ. Κατά τη διάρκεια ενός βίαιου τσακωμού τους, το παιδί εξαφανίζεται. Ξεκινά μια τεράστια έρευνα για να βρεθεί, κάτι που αντί να φέρει κοντά τους δύο γονείς, τους απομακρύνει ακόμη περισσότερο.

Μετά το εξαιρετικό «Λεβιάθαν», ο Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ σκιαγραφεί για ακόμη μια φορά την ανυπόφορη ανθρωπότητα. Εύθραυστη και ιδιοτελής παρουσιάζεται σε αυτό το ασυμβίβαστο πορτρέτο μιας οικογένειας που ζει «Χωρίς Αγάπη». Πρωταγωνιστούν: Μαριάνα Σπίβακ, Αλεξέι Ροζίν, Ματβέι Νοβίκοφ. Ειδικό Βραβείο Επιτροπής στο 70ο Φεστιβάλ Καννών 2017. Μία δηκτική ταινία που ασκεί σκληρή κριτική σε μια αδιάφορη και διεφθαρμένη κοινωνία, όπου υπάρχει πλέον ελάχιστος χώρος για αγάπη.

06. «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» (It’s Only the End of the World – 2016) του Ξαβιέ Ντολάν
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 23 Μαρτίου

Μετά από δώδεκα χρόνια απουσίας, ένας συγγραφέας γυρίζει στο πατρικό του με σκοπό να κάνει μια πολύ σημαντική ανακοίνωση στην οικογένεια του. Το ήσυχο απόγευμα όμως, δίνει τη θέση του σε αντιπαραθέσεις, βεντέτες, συναισθήματα υποκινούμενα από μοναξιά κι αμφιβολία, κι όλες οι απόπειρες αποτυγχάνουν από την ανικανότητα των ανθρώπων να ακούσουν και ν’ αγαπήσουν.

Δύο χρόνια μετά το αξιόλογο «Mommy», ο Ξαβιέ Ντολάν επιστρέφει εντυπωσιακά με τη νέα του δημιουργία: «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» (It’s Only the End of the World – 2016). Στην έκτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο καταξιωμένος Καναδός καλλιτέχνης μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ζαν Λυκ Λαγκάρς. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ψυχόδραμα δωματίου, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες οι οποίοι ερμηνεύονται ιδανικά από τους πέντε σπουδαίους ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν: Νάταλι Μπάι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Λεά Σεντού, Βενσάν Κασέλ και Γκασπάρ Ουλιέλ.

05. «Blade Runner 2049» του Ντένις Βιλνέβ
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 05 Οκτωβρίου 2017

Έναν χρόνο μετά το εξαιρετικό φιλμ «Η Άφιξη» (Arrival – 2016), ο Ντένις Βιλνέβ, επιστρέφει με την ένατη μεγάλου μήκους δημιουργία του. Ο Καναδός σκηνοθέτης, τριάντα πέντε χρόνια μετά το θρυλικό «Blade Runner» του Ρίντλεϊ Σκοτ, στέκεται με σεβασμό απέναντι στο έργο του σπουδαίου συγγραφέα Φίλιπ Κ. Ντικ και μας χαρίζει απλόχερα μία από τις καλύτερες ταινίες του 2017, αλλά και μία από τις αρτιότερες δημιουργίες επιστημονικής φαντασίας του 21ου αιώνα: «Blade Runner 2049».

«Θυμάμαι έντονα να βλέπω το “Blade Runner” για πρώτη φορά και να μένω έκπληκτος από αυτό που θεωρώ μία από τα πιο δυνατές εναρκτήριες σκηνές στην ιστορία του σινεμά, η εναέρια λήψη πάνω από το Λος Άντζελες του 2019 και το τοπίο με τα εργοστάσια. Ο Ρίντλεϊ Σκοτ παρουσίασε μια τόσο δυνατή εικόνα του πώς θα μπορούσε να είναι το μέλλον μας, συναρπαστική, πανέμορφη και τρομαχτική ταυτόχρονα. Αισθητικά, το «Blade Runner» είναι μια επανάσταση. Η μείξη δύο ειδών που με την πρώτη ματιά δεν ταιριάζουν: επιστημονική φαντασία με φιλμ νουάρ. Ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί και με επηρέασε βαθιά. Ήταν μέρος της κινηματογραφικής μου παιδείας πριν ακόμα αποφασίσω να γίνω σκηνοθέτης.» – Ντένις Βιλνέβ

04. «Moonlight» (2016) του Μπάρι Τζέκινς
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Ιανουαρίου

Η ταινία καταγράφει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νεαρός ομοφυλόφιλος, καθώς ενηλικιώνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ζει σε μια πολύ σκληρή γειτονιά του Μαϊάμι και προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο, να ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Η μητέρα του είναι εξαρτημένη από το κρακ και αυτό κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας θα ξεκινήσει.

Ο Μπάρι Τζέκινς, οκτώ χρόνια μετά το ρομαντικό δράμα «Medicine for Melancholy» (2008), επιστρέφει με την αριστουργηματική, δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό πορτρέτο της κοινωνίας στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού θίγοντας θέματα, όπως ο ρατσισμός, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, οι φυλετικές διακρίσεις, το bullying και τα ναρκωτικά. Το «Moonlight» (2016) είναι ένα φιλμ – ωδή στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία βούλησης. Τιμήθηκε με την Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας / Δράμα, ενώ απέσπασε και οκτώ (8) συνολικά υποψηφιότητες στα Βραβεία Όσκαρ.

03. «Η Ψυχή και το Σώμα» (A Teströl és Lélekröl / On Body and Soul – 2017) της Ίλντικο Ενιέντι
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 14 Δεκεμβρίου 2017

Ο Έντρε (Μορσάνι Γκέζα / Géza Morcsányi) και η Μαρία (Αλεξάντρα Μπορμπέλι / Alexandra Borbély), δύο εσωστρεφείς άνθρωποι, δουλεύουν μαζί, όταν ανακαλύπτουν κατά τύχη ότι μοιράζονται το ίδιο όνειρο κάθε βράδυ. Αισθάνονται αμήχανοι, δύσπιστοι και φοβισμένοι. Τα όνειρα τους είναι τόσο έντονα και αληθοφανή,  ώστε διστακτικά, θα δεχτούν αυτή την παράξενη σύμπτωση και θα επιδιώξουν να αναπαράγουν στο φως της ημέρας αυτά που έχουν δει το προηγούμενο βράδυ.

Δεκαοχτώ (18) ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του φιλμ «Σίμων ο Μάγος (Simon Mágus – 1999) και η Ίλντικο Ενιέντι, επιστρέφει εντυπωσιακά με την καλύτερη ταινία της σπουδαίας φιλμογραφίας της: «Η Ψυχή και το Σώμα» (On Body and Soul – 2017). Πρόκειται για μία καθηλωτική ιστορία αγάπης, η οποία μας εισάγει στο ονειρικό, σουρεαλιστικό, εκρηκτικό Σινεμά της πολυβραβευμένης Ουγγαρέζας δημιουργού.

02. «Το Τετράγωνο» (The Square – 2017) του Ρούμπεν Έστλουντ
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 07 Δεκεμβρίου 2017

Τρία χρόνια μετά την πρωτότυπη «Ανωτέρα Βία» (Force Majeure – 2014), ο Ρούμπεν Έστλουντ επιστρέφει εντυπωσιακά και μας χαρίζει μία από τις σημαντικότερες δημιουργίες της τρέχουσας κινηματογραφικής χρονιάς: «Το Τετράγωνο» (The Square – 2017). Ο Σουηδός σκηνοθέτης ήταν ο μεγάλος νικητής του 70ού Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, καθώς η ταινία του απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα της φετινής διοργάνωσης. Με έξυπνο χιούμορ το φιλμ σατυρίζει τι ορίζουμε ως Τέχνη την εποχή των κοινωνικών δικτύων.

«Όπως και με την «Ανωτέρα Βία», το «Τετράγωνο» είναι ένα δράμα και μία σάτιρα. Ήθελα να κάνω μια κομψή ταινία με εικαστικές και ρητορικές τεχνικές για να προκαλέσω και να διασκεδάσω τους θεατές. Θεματικά, η ταινία κινείται ανάμεσα σε θέματα όπως η ευθύνη και η εμπιστοσύνη, ο πλούτος και η φτώχια, η ισχύς και η αδυναμία. Η πίστη στο άτομο που μεγαλώνει και η πίστη στην κοινότητα που φθίνει. Η δυσπιστία απέναντι στο κράτος, στα μέσα ενημέρωσης και στην τέχνη.» – Ρούμπεν Έστλουντ

01. «Ήρεμο Πάθος» (A Quiet Passion – 2016) του Τέρενς Ντέιβις
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 01 Ιουλίου

Η υπόκωφη, αλλά γεμάτη εσωτερικές εντάσεις ζωή της μεγαλύτερης Αμερικανίδας ποιήτριας, που έζησε απομονωμένη στο δωμάτιό της και φύλαγε το ογκωδέστατο, συναρπαστικό έργο της στα συρτάρια της. Ένας αριστοκράτης του κινηματογράφου τρυπώνει μέσα στο καταφύγιο και στην ψυχή της Έμιλι Ντίκινσον και ακολουθεί τις στιγμές που η «Λευκή Λαίδη» φανέρωσε το ανυπότακτο πνεύμα της, από τα νεανικά της χρόνια μέχρι το θάνατό της, μέσα από λάθος έρωτες και μικρές ή μεγάλες απώλειες.

Ένα αριστούργημα συναισθημάτων από τον σπουδαίο Βρετανό σκηνοθέτη Τέρενς Ντέιβις (“Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα”). Ένα εξαιρετικό φιλμ, με αξιόλογο καστ που εκμεταλλεύεται ιδανικά ένα καλά δομημένο σενάριο. Από τα ωραιότερα έργα που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τον Νοέμβριο του 2016 στο 57ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, το «Ήρεμο Πάθος» συγκινεί, προκαλεί συζητήσεις και μένει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό του θεατή που θα το αγκαλιάσει. Πρωταγωνιστούν: Σίνθια Νίξον, Τζένιφερ Ελ, Ντάνκαν Νταφ, Κιθ Καραντάιν, Τζόντι Μέι, Τζοάνα Μπέικον, Έμα Μπελ.

Διαβάστε επίσης:

• Οι 25 καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα… μέχρι στιγμής

Αντί επίλογου, ένα βίντεο που συγκεντρώνει μέσα σε λίγα λεπτά, τα σημαντικότερα κινηματογραφικά trailer της χρονιάς που ολοκληρώθηκε: