Ταινίες που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον σε εγχώρια, αλλά και διεθνή φεστιβάλ, βραβευμένες και μη, εμπορικές επιτυχίες ή όχι, ταινίες που ίσως να περπάτησαν στο κόκκινο χαλί των Όσκαρ, όλες παρελαύνουν από το κινηματογραφικό μας αφιέρωμα, που ακολουθεί.

 

Ένα αφιέρωμα, στις είκοσι ταινίες που μας κέρδισαν και που τις βιώσαμε την κάθε μία ξεχωριστά, έχοντας ως κοινό γνώμονα, την αγάπη μας, για την 7η Τέχνη.

 

Μοναδική προϋπόθεση; Αναφερόμαστε σε δημιουργίες οι οποίες έλαβαν επίσημη διανομή στις Κινηματογραφικές Αίθουσες της χώρας μας, για το χρονικό διάστημα, από τον Ιανουάριο έως και τον Ιούλιο του 2013. Πάμε λοιπόν…

 

20. Le Capital (Το Κεφάλαιο) του Κώστα Γαβρά (Ημερ. Κυκλοφορίας 17/1/2013)

 

Ο Μαρκ Τουρνέιγ (Γκαντ Ελμαλέχ) είναι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Η καριέρα του απογειώνεται όταν αναλαμβάνει τη διεύθυνση σε μια από τις πιο ισχυρές τραπεζικές μονάδες της Ευρώπης. Το γεγονός αυτό τον τοποθετεί αυτόματα στο επίκεντρο των γεγονότων του διεθνούς χρηματοτραπεζικού συστήματος. Εκεί καλείται να παλέψει και να βγει νικητής σε μια αρένα όπου οι κανόνες αλλάζουν ανάλογα με τους δείκτες των χρηματιστηρίων. Ο φιλόδοξος Μαρκ θα ανέλθει με την ίδια ευκολία και στα σαλόνια μιας μοντέρνας αριστοκρατίας, τα εύσημα της οποίας είναι η οικονομική κυριαρχία και η εξουσία. Σε ένα σύστημα που καταρρέει, ένας άνθρωπος θα προσπαθήσει να αναρριχηθεί.

 

Ο Κώστας Γαβράς, επιστρέφει με τη νέα του ταινία “Το Κεφάλαιο”, στον πολιτικό κινηματογράφο, που τον γνωρίζει όσο λίγοι, σκηνοθέτες. Ένας είδος στο οποίο μας έχει δώσει υπέροχα δείγματα γραφής στο παρελθόν με ταινίες όπως το “Ζ” (1969), “Η Ομολογία” (1970), “Ο Αγνοούμενος” (1982), κ.α.

 

Η τελευταία ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ και Χρυσό Φοίνικα, δημιουργού, Κώστα Γαβρά, «Le Capital», ασκεί δριμύ κριτική στο διεθνές οικονομικό σύστημα και αποκαλύπτει τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά των υποκινητών της απανταχού εξουσίας και της οικονομικής τρομοκρατίας.

 

Η ταινία, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Σεπτέμβρη του 2012, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, ενώ στη χώρα μας, είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε και στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

 

19. Silver Linings Playbook (Οδηγός Αισιοδοξίας) του David O. Russell (Ημερ. Κυκλοφορίας 31/1/2013)

 

Ο Μπράντλεϊ Κούπερ υποδύεται τον Πατ Σολατάνο, έναν πρώην δάσκαλο που έχει χάσει τα πάντα: τη δουλειά του, το σπίτι και τη γυναίκα του. Έχοντας περάσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια σε ψυχιατρικό ίδρυμα, αναγκάζεται να γυρίσει στο σπίτι των γονιών του (Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζάκι Γουίβερ), αποφασισμένος να ανακτήσει την παλιά του ζωή, καθώς και την πρώην σύζυγό του. Το μόνο που θέλουν οι γονείς του Πατ είναι να σταθεί ξανά στα πόδια του.

 

Οι ερμηνείες των Τζένιφερ Λόρενς και Ρόμπερτ Ντε Νίρο, είναι ότι καλύτερο έχει να μας προσφέρει, ο “Οδηγός Αισιοδοξίας” (The Silver Linings Playbook). Η νέα του Ντέιβιντ Ο Ράσελ (Three Kings – 1999, The Fighter – 2010), απέσπασε συνολικά 8 υποψηφιότητες στα φετινά Όσκαρ, όπου εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι οι τέσσερις εκ των οποίων είναι στις κατηγορίες Α και Β των ηθοποιών, με τους Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζένιφερ Λόρενς, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζάκι Γουίβερ. Εν τέλει βέβαια, η ταινία κέρδισε ένα χρυσό αγαλματίδιο, με την Τζένιφερ Λόρενς, στην κατηγορία Α Γυναικείου Ρόλου.

 

18. Zero Dark Thirty της Kathryn Bigelow (Ημερ. Κυκλοφορίας 21/2/2013)

 

Το κυνήγι για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, απασχόλησε τον κόσμο και δύο αμερικανικές προεδρικές κυβερνήσεις, για περισσότερο από μία δεκαετία. Τελικά, χρειάστηκε μία μικρή, ελίτ ομάδα πρακτόρων της CIA για τον εντοπισμό του. Κάθε ενέργεια της αποστολής τους καλύφθηκε με μυστικότητα. Αν και κάποιες λεπτομέρειες δημοσιοποιήθηκαν από τότε, πολλά από τα πλέον σημαντικά στοιχεία της επιχείρησης των μυστικών υπηρεσιών – συμπεριλαμβανομένου και του βασικού ρόλου που διαδραμάτισε η ομάδα – μεταφέρονται στην οθόνη για πρώτη φορά στη νέα ταινία από το βραβευμένο με Όσκαρ δίδυμο Κάθριν Μπίγκελοου και Μαρκ Μπόαλ.

 

Πολλά γράφτηκαν και πολλά περισσότερα ειπώθηκαν για την ταινία της Κάθριν Μπίγκελοου. Μία ταινία που ξεκίνησε την πορεία της, ως το απόλυτο φαβορί των Όσκαρ, στην πορεία όμως τα πράγματα άλλαξαν. Έχοντας πέντε υποψηφιότητες σε βασικές κατηγορίες, κατάφερε τελικά να φύγει με το χρυσό αγαλματάκι, στην κατηγορία Best Achievement in Sound Editing. Τουλάχιστον κρατάμε την για ακόμη μία φορά, πολύ καλή παρουσία της Jessica Chastain.

 

17. Django Unchained (Django ο Τιμωρός) του Quentin Tarantino (Ημερ. Κυκλοφορίας 17/1/2013)

 

Δύο χρόνια πριν ξεσπάσει ο αμερικανικός εμφύλιος, ο Django, ένας μαύρος σκλάβος από τον Νότο (Jamie Foxx) συναντά τον Γερμανό κυνηγό επικηρυγμένων/οδοντίατρο Dr. King Schultz (Christoph Waltz), ο οποίος ακολουθεί τα ίχνη των φονικών αδελφών Brittles. Καθώς μόνο ο Django μπορεί να τον οδηγήσει σε αυτούς, ο ανορθόδοξος Schultz συνεργάζεται μαζί του με την υπόσχεση ότι θα τον ελευθερώσει με το πέρας της αποστολής. Αφού πετύχουν το σκοπό τους, ο Schultz απελευθερώνει τον Django και οι δύο τους αποφασίζουν να συνεχίσουν την καταδίωξη των πιο γνωστών εγκληματιών του νότου.

 

Γνωστός για την ικανότητα του να αποθεώνει τις αγαπημένες του cult ταινίες, ο Tarantino επιστρέφει με το όγδοο φιλμ της καριέρας του και αποδίδει φόρο τιμής στο συγκεκριμένο είδος, μέσα από το cult, Spaghetti Western, που ακούει στο όνομα: “Django, ο Τιμωρός”. Με δυνατό Soundtrack, όπως εξάλλου το συνηθίζει ο Ταραντίνο, η ταινία διάρκειας 165 λεπτών, μπορεί να κουράζει λίγο, αλλά αν σου αρέσει το ύφος και το σύμπαν του Κουέντιν, είναι σίγουρο, ότι θα περάσεις καλά.

 

Η ταινία “Django, ο Τιμωρός” (Django Unchained) του Κουέντιν Ταραντίνο, ήταν υποψήφια για πέντε Όσκαρ και κατάφερε να αποσπάσει τελικά δύο. Στην κατηγορία καλύτερο σενάριο, για τον Κουέντιν Ταραντίνο και βέβαια ο απολαυστικός Κριστόφ Γουόλτζ, δικαίως κέρδισε το Όσκαρ B Ανδρικού ρόλου, για την ερμηνεία του.

 

16. The Great Gatsby (Ο Υπέροχος Γκάτσμπι) του Baz Luhrmann (Ημερ. Κυκλοφορίας 16/5/2013)

 

«Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ» ακολουθεί τον επίδοξο συγγραφέα Νικ Κάραγουεϊ (στα πρότυπα του ίδιου του Φιτζέραλντ), που φεύγει από τις Μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ για να πάει στη Νέα Υόρκη της άνοιξης του 1922. Μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από τα χαλαρά ήθη, την πομπώδη τζαζ, την κυριαρχία του λαθρεμπορίου, αλλά και της ακμής του χρηματιστηρίου.

 

Το “The Great Gatsby” του Baz Luhrmann, είναι μια ταινία εντυπωσιακή, μέσα βέβαια από την υπερβολή που η ίδια δημιουργεί και συντηρεί, αλλά δυστυχώς μακριά από το πνεύμα του υπέροχου βιβλίου, στο οποίο βασίζεται.

 

Το Soundtrack της ταινίας, αν εξαιρέσουμε κάποιες παραφωνίες τραγουδιών που δεν ταιριάζουν με την εποχή στην οποία υποτίθεται ότι βρισκόμαστε, είναι αρκετά καλό, με πολλές και αρκετά γνωστές δημιουργίες, οι οποίες μάλιστα ξαναγράφτηκαν ειδικά για να ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα της ταινίας, προσθέτοντάς της εν τέλει πόντους.

 

Ο πρωταγωνιστής μας, Τόμπι Μαγκουάρι, είναι ικανοποιητικός σε έναν ιδιαίτερο απαιτητικό ρόλο. Όμως, οι σταρ της ταινίας, ο επιβλητικός Λεονάρντο Ντι Κάπριο και η γλυκιά Κάρι Μάλιγκαν, μένουν σε χαμηλές επιδόσεις, παγιδευμένοι στις ίδιες τους τις μανιέρες και εγκλωβισμένοι χωρίς ιδιαίτερη ποικιλία ή φαντασία, στις ερμηνείες τους…

 

15. Lincoln (Λίνκολν) του Steven Spielberg (Ημερ. Κυκλοφορίας 24/1/2013)

 

Η ταινία παρακολουθεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες της ζωής ενός από τους πιο σημαντικούς προέδρους της Αμερικής, του Αβραάμ Λίνκολν. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ σκηνοθετεί τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις σε ένα συναρπαστικό θρίλερ, που εξετάζει τη σύγκρουση ανάμεσα στον Λίνκολν και τους ισχυρούς άνδρες του υπουργικού συμβουλίου του, στην προσπάθειά του να τερματίσει την πιο αιματοβαμμένη σύγκρουση της χώρας, τον Εμφύλιο Πόλεμο, και παράλληλα, να αλλάξει τον ρου της ιστορίας βάζοντας τέλος στη δουλεία, επαναφέροντας την Ένωση της Αμερικής.

 

Το φιλμ, πήγε στα φετινά Όσκαρ, έχοντας τις περισσότερες υποψηφιότητες από κάθε άλλη ταινία, δώδεκα στον αριθμό. Παρόλα αυτά, κατάφερε να αποσπάσει μόλις δύο χρυσά αγαλματίδια. Το ένα, στην κατηγορία Best Achievement in Production Design και το άλλο πήγε στον πολύ καλό Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, χρήζοντας τον έτσι τον μοναδικό ηθοποιό, στα 85 χρόνια του θεσμού, που έχει στην κατοχή του τρία Όσκαρ σε Α κατηγορία ερμηνείας! Το 1989 στο “My Left Foot”, το 2007 στο “There Will Be Blood” και το 2013 με το “Lincoln”…

 

14. Les Miserables (Οι Άθλιοι) του Tom Hooper (Ημερ. Κυκλοφορίας 14/2/2013)

 

Ένα εντυπωσιακό φιλμ, σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όσκαρ Τομ Χούπερ – που μας έχει δώσει την πολυβραβευμένη ταινία “Ο Λόγος του Βασιλιά” – μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του πολύ επιτυχημένου θεατρικού μιούζικαλ “Οι Άθλιοι” (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βίκτορος Ουγκώ), το οποίο έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι, από 60 εκατομμύρια άνθρωποι σε 42 χώρες. Εντυπωσιακή δημιουργία, με υπέροχους τους Χιου Τζάκμαν και Αν Χάθαγουεϊ, αλλά και με τη μεγάλη του, χρονική διάρκεια (158 λεπτά), να κουράζει ελαφρώς…

 

Οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ, είχε αποσπάσει το «Les Miserables» του Τομ Χούπερ, τα περισσότερα όμως από αυτά σε τεχνικές κατηγορίες. Παρόλα αυτά κατάφερε να φύγει από την 85η απονομή της Ακαδημίας, έχοντας κερδίσει τρία αγαλματίδια, το σημαντικό από τα οποία ήταν στην υπέροχη για μία ακόμη φορά, Αν Χάθαγουεϊ, στην κατηγορία του Β Γυναικείου Ρόλου.

 

13. No του Pablo Larraín (Ημερ. Κυκλοφορίας 31/1/2013)

 

Το 1988, όταν ο Πινοσέτ ετοιμάζεται για το δημοψήφισμα που θα καθορίσει την προεδρία του στη Χιλή, η αντιπολίτευση αναθέτει σε έναν νεαρό μαρκετίστα την καμπάνια της. O Gael Garcia Bernal υποδύεται έναν παράτολμο νέο, στέλεχος μιας διαφημιστικής εταιρίας που ηγείται της εκστρατείας “ΝΟ”, εναντίον του Πινοσέτ.

 

Δεκαπέντε χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους καθεστωτικούς ο René Saavedra παράλληλα με την δική του μάχη στην προσωπική του ζωή, επιστρατεύει τους πιο δυνατούς όρους μάρκετινγκ και με τη βοήθεια των ακτιβιστών της αντιπολίτευσης καταστρώνουν ένα σχέδιο κι έχουν 27 ημέρες για να το εκτελέσουν σωστά, να κερδίσουν τις εκλογές και να απελευθερώσουν την χώρα τους.

 

Ο σκηνοθέτης του “Post Mortem”, Pablo Larrain, στη νέα του δημιουργία “No”, μας παρουσιάζει μία πολιτική ταινία που με ρεαλιστικό τρόπο, αναβιώνει την ατμόσφαιρα τρόμου που βίωνε η Χιλή στα χρόνια της αιματοβαμμένης δικτατορίας του Augusto Pinochet. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο πολυβραβευμένος Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ. Το φιλμ, ήταν υποψήφιο φέτος για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, εκπροσωπώντας τη Χιλή.

12. The Beasts of the Southern Wild (Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου) του Benh Zeitlin (Ημερ. Κυκλοφορίας 7/2/2013)

 

Σε μία ξεχασμένη αλλά δυναμική κοινότητα, αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, ζει η εξάχρονη Χάσπαπι στο όριο της φτώχειας και της ορφάνιας. Η μητέρα της έχει φύγει από καιρό, ο πατέρας της είναι σε διαρκές ξεφάντωμα, ενώ παράλληλα, προσπαθεί να επιβιώσει. Η μικρή Χάσπαπι, έχει αφεθεί στην τύχη της, σε ένα απομονωμένο περιβάλλον γεμάτο ημιάγρια ζώα. Αντιλαμβάνεται το φυσικό κόσμο σαν ένα εύθραυστο ιστό πραγμάτων και το σύμπαν ολόκληρο εξαρτάται από αυτά τα πράγματα να δένουν αρμονικά και σωστά μεταξύ τους.

 

Ένας ύμνος, στην ανθρώπινη δύναμη και στην άσβεστη ελπίδα, για επιβίωση. Η εξάχρονη Κουβενζχανέ Γουόλις, μέσα από την παιδικότητά της και το καθαρό βλέμμα της, μας χαρίζει μία τρομακτικά ώριμη ερμηνεία. Μία ερμηνεία, που της χάρισε, δικαίως, μία υποψηφιότητα για τα εφετινά βραβεία Όσκαρ, δημιουργώντας παράλληλα ένα εντυπωσιακό ρεκόρ, όντας η νεότερη υποψήφια, στα 85 χρόνια του θεσμού!

 

Η ταινία του Μπεν Ζάιτλιν, ξεκίνησε τη διαδρομή της από το Sundance (Μέγα Βραβείο της Επιτροπής και Βραβείο Φωτογραφίας), προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών (Χρυσή Κάμερα και Βραβείο Fipresci), ενώ ήταν η ταινία λήξης του 18ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote, πέρσι τον Σεπτέμβριο. Η ταινία, κατάφερε να εκτοπίσει μεγαθήρια καθώς απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, χωρίς όμως να καταφέρει να κερδίσει κάποιο.

 

11. Despues de Lucia (Μετά τη Λουτσία) του Michel Franco (Ημερ. Κυκλοφορίας 31/1/2013)

 

Έξι μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του σε τροχαίο, ο Roberto και η έφηβη κόρη του Alejandra κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα μετακομίζοντας στην Πόλη του Μεξικού. Πατέρας και κόρη προσπαθούν ο καθένας να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο.

 

Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται με μια μάλλον επικίνδυνη παρέα στο καινούριο της σχολείο. Η Alejandra θα γίνει σταδιακά το θύμα μιας ολοένα και πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς από τη μεριά των συμμαθητών της, χωρίς να τολμάει να αντιδράσει ή να μοιραστεί κάτι από την προσωπική της κόλαση με τον πατέρα της.

 

Μία ταινία, με ένα δύσκολο και δυστυχώς, άκρως επίκαιρο θέμα, αυτό του “Bullying”. Έστω κι αν διατηρώ τις ενστάσεις μου, με τη σκληρότητα (ή τον ρεαλισμό αν θέλετε), που δίνεται το όλο θέμα, η ταινία κινείται σε υψηλά επίπεδα, με το συγκλονιστικό τέλος της, να στοιχειώνει όποιον την παρακολουθήσει…

 

Μόνο τυχαίο λοιπόν δεν είναι το γεγονός, ότι διακρίθηκε ως η Καλύτερη Ταινία στην κατηγορία «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φετινού φεστιβάλ των Καννών, ενώ απέσπασε Ειδική Μνεία της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου. Στη χώρα μας, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το φιλμ, στο πλαίσιο του 53ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο τμήμα των Ανοιχτών Οριζόντων, παρουσία μάλιστα, του σκηνοθέτη.

 

Αξίζει να σημειώσουμε, ότι η ταινία “Μετά τη Λουτσία” του Μισέλ Φράνκο, ήταν η η επίσημη πρόταση της Ακαδημίας Κινηματογράφου του Μεξικού, για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, έστω κι αν δεν κατάφερε τελικά να επιλεγεί στην τελική πεντάδα, του θεσμού.

To be continued…