Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δοκιμάζει το πιο φιλόδοξο διαστημόπλοιό της, τον Orion με την ελπίδα να ξεκινήσει την πρώτη της αποστολή στο φεγγάρι ήδη από το 2019.

Mισό περίπου αιώνα μετά την τελευταία επανδρωμένη αποστολή του προγράμματος «Απόλλων» στη Σελήνη το 1972, η NASA έχει υποβάλει το διαστημικό εξερευνητικό σκάφος Orion σε μια σειρά δοκιμών για να δει αν είναι έτοιμο να μεταφέρει τους ανθρώπους στο φεγγάρι. Μέχρι στιγμής, η διαστημική κάψουλα φαίνεται να είναι σε καλό δρόμο, τα συστήματά του δείχνουν να λειτουργούν με αξιοπιστία υπό συνθήκες υψηλών ταχυτήτων σε εξαιρετικά εχθρικά περιβάλλοντα και η προσομοίωση του τι θα συμβεί στέφθηκε με επιτυχία.

Εάν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ο Ωρίωνας θα γίνει η ναυαρχίδα της NASA για την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη, την κατάκτηση του Άρη και αστεροειδών από τον άνθρωπο. Τι διακυβεύεται όμως με τον Orion και τι χρειάζεται ακόμη να γίνει πριν μπορέσει να εκτοξευθεί;

Μέχρι σήμερα, οι αστροναύτες από όλο τον κόσμο εξαρτώνται από τη Ρωσία, η οποία τους στέλνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με το διαστημικό σκάφος Σογιούζ, το οποίο εκτοξεύεται από τον σταθμό του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Το ίδιο ισχύει και για τους Αμερικανούς από τότε που αποσύρθηκε το πρόγραμμα Space Shuttle το 2011. Ο σταθμός αυτός, 400 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη, χρησιμεύει ως εργαστήρι πειραμάτων σε συνθήκες μικροβαρύτητας και προετοιμάζει την ανθρωπότητα για τα επόμενα της ταξίδια στο ηλιακό μας σύστημα, με προτεραιότητα τον Άρη και την ίδρυση μόνιμης κατοικίας. Μέχρι να γίνει διαθέσιμο το Orion, οι αστροναύτες της NASA δεν έχουν άλλο τρόπο να φτάσουν στην χαμηλή τροχιά της γης και πέραν αυτής.

Για το 2018, η ΝΑΣΑ ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί και με ιδιωτικές εταιρείες για τη δημιουργία συνθηκών διαβίωσης στο βαθύ διάστημα, όπως οι εμπορικές εταιρίες διαστήματος SpaceX και Boeing που αναπτύσσουν τις δικές τους διαστημικές κάψουλες πληρώματος ικανές να φτάσουν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι κριτικοί λένε πως το SLS και το Orion αναπτύσσονται πολύ αργά και φέρουν υψηλό κόστος, ειδικά μετά και την ραγδαία ανάπτυξη της εμπορικής διαστημικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, καθώς αρκετές ιδιωτικές εταιρείες του κλάδου επενδύουν πάρα πολλά χρήματα στην εξερεύνηση του διαστήματος.

Ωστόσο, οι οπαδοί του προγράμματος Orion της NASA υποστηρίζουν πως ο ιδιωτικός τομέας είναι πολύ πίσω από την NASA στην ανάπτυξη κάτι αντίστοιχου με τις ικανότητες που θα έχουν τα SLS και Orion. Στα υπέρ προσμετράται πως η NASA είναι η πρώτη που επάνδρωσε διαστημόπλοια και τα έστειλε στη Σελήνη, οπότε η υπηρεσία ξέρει μερικά πράγματα παραπάνω για τις ιδιαιτερότητες των διαστημικών πτήσεων. «Το Orion σχεδιάστηκε από την αρχή για να πάει την ανθρωπότητα πιο μακριά στο διάστημα από ποτέ» σημειώνει ο Mike Hawes, διευθυντής προγράμματος της Lockheed σε ανακοίνωσή του για το Orion προσθέτοντας πως «Όλοι στην ομάδα καταννοούν την σπουδαιότητα αυτής της δοκιμής και σημαντικότερα, τι σημαίνουν οι διαστημικές πτήσεις και οι αποστολές για την χώρα μας και για το μέλλον των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων».

Ο στόχος πάντως είναι σύντομα να εκτοξευθεί το διαστημόπλοιο πάνω στο Space Launch System (SLS), έναν πραγματικά ογκώδη πύραυλο ο οποίος και αυτός είναι υπό κατασκευή από την NASA σε συνεργασία με μία μικρή ομάδα ιδιωτών συνεργατών. Όταν θα τεθεί σε λειτουργία, ο SLS θα είναι ο πιο ισχυρός πύραυλος που δημιουργήθηκε ποτέ. Το ρεκόρ μέχρι στιγμής το κατέχει ο πύραυλος Saturn V της NASA, που χρησιμοποιήθηκε στις αποστολές του Απόλλων, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του 1969 κατά την οποία έγινε η προσελήνωση, και ο οποίος έχει αποσυρθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο Orion και ο SLS θεωρούνται ως τα ισχυρότερα «χαρτιά» της NASA προς το μέλλον.

Πώς θα φέρει ο Ωρίωνας πίσω τους αστροναύτες;

Το Orion έχει σχεδιαστεί με θερμική ασπίδα που μπορεί να αντέξει θερμοκρασίες έως και 5.000 βαθμούς Φαρενάιτ, καθώς επανέρχεται στην ατμόσφαιρα. Μόλις η κάψουλα επιβραδύνεται από 25.000 μίλια την ώρα σε «μόνο» 300 μίλια την ώρα στην κάθοδο της, θα αναπτύξει αλεξίπτωτα για να επιβραδύνει ακόμα περισσότερο και θα καταβυθιστεί όσο πιο απαλά γίνεται στις ακτές του Σαν Ντιέγκο, όπου θα χρησιμοποιηθούν ναυτικά πλοία περιμένοντας το. Οι δύτες του Ναυτικού θα δημιουργήσουν μια πλωτή πλατφόρμα, που θα κολυμπήσει στο νερό, ώστε να μπορεί να ανακτήσει πρώτα τους αστροναύτες. Η ασφάλεια είναι πρωτίστως στο μυαλό των επιστημόνων και των μηχανικών της NASA καθώς προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τους κίνδυνους του διαστημικού ταξιδιού.

Η NASA σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το Orion και για να βοηθήσει τους αστροναύτες να κατασκευάσουν ένα νέο διαστημικό σταθμό πέρα από τη γήινη ατμόσφαιρα, που ονομάζεται Deep Space Gateway. Ένας τέτοιος σταθμός θα επέτρεπε περισσότερες έρευνες στο φεγγάρι, καθώς και τη συναρμολόγηση των πλοίων στο διάστημα για ακόμα πιο απομακρυσμένες αποστολές. Το δε «Ταξίδι στον Άρη» της NASA εξαρτάται από την επιτυχία μιας σειράς αποστολών από τώρα μέχρι τότε, ξεκινώντας με αυτή του Ωρίωνα.

Η προσοχή του Τραμπ στο φεγγάρι

Σε αντίθεση με το πρόγραμμα Apollo, το οποίο επικεντρωνόταν αποκλειστικά στο να φτάσουν οι άνθρωποι στο φεγγάρι, η NASA προσπαθεί να κάνει το Orion αρκετά ευέλικτο για να χειριστεί ένα ευρύ φάσμα αποστολών. Ο Τραμπ ήθελε η NASA να στείλει αστροναύτες στο πρώτο ταξίδι του Orion γύρω από το φεγγάρι, αλλά ο οργανισμός αποφάσισε ότι τα πρόσθετα κόστη, ο χρόνος και οι κίνδυνοι υπερέβαιναν τα οφέλη.

Δεδομένου ότι δεν θα υπάρχουν αστροναύτες στο διαστημόπλοιo, θα χρησιμοποιήσουν την πρώτη αποστολή για να ελέγξουν τα όρια του διαστημικού σκάφους. Σημειώνεται ότι η ονομασία «Ωρίων» προέρχεται από τον ομώνυμο χειμωνιάτικο αστερισμό, ορισμένα από τα λαμπερά άστρα του οποίου έχουν χρησιμεύσει όλα αυτά τα χρόνια για την πλοήγηση των διαστημικών αποστολών.