Οι σκύλοι ζηλεύουν το αφεντικό τους, αν αυτό δείχνει ενδιαφέρον για κάποιον άλλο σκύλο, ακόμη και ψεύτικο.

Σύμφωνα με αμερικανική μελέτη το αίσθημα της ζήλειας έχει βαθιές εξελικτικές ρίζες και δεν αποτελεί «προνόμιο» των ανθρώπων.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια μελέτησαν 36 σκύλους που προέρχονταν από 14 διαφορετικές ράτσες. Οι σκύλοι έδειχναν αδιάφοροι, όταν το αφεντικό τους έκανε κάτι άλλο, όπως να διαβάζει φωναχτά ένα βιβλίο.

Όταν όμως το αφεντικό τους έπαιζε με έναν ψεύτικο σκύλο ή ακόμη και με έναν κουβά που είχε πάνω του ζωγραφισμένο έναν σκύλο, τότε η συμπεριφορά των σκυλιών άλλαζε και έκαναν τα πάντα για να αποσπάσουν την προσοχή του, γαυγίζοντας, κουνώντας την ουρά τους, μπαίνοντας ανάμεσα στο αφεντικό τους και στον ψεύτικο σκύλο ή σπρώχνοντας τον έναν ή τον άλλο.

Περίπου 4 στους 10 σκύλους μάλιστα δάγκωναν την κούκλα – σκύλο, που με το πάτημα ενός κουμπιού γαύγιζε κουνώντας για λίγο την ουρά της και την οποία μάλλον θεωρούσαν ζωντανή.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι είναι μια πρωτογενής μορφή ζήλειας, ανάλογη αυτής που δείχνουν τα μωρά, τα οποία, όπως έχει δείξει μία προηγούμενη έρευνα, ήδη από την ηλικία των έξι μηνών ζηλεύουν, όταν η μαμά τους στρέφει την προσοχή της σε κάποια μεγάλη κούκλα.

Πάντως δεν πείθονται όλοι οι επιστήμονες ότι αυτό που νιώθουν τα σκυλιά, είναι όντως ζήλεια ανθρώπινου τύπου. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ζήλεια δεν είναι ένα απλό, αλλά ένα πολύπλοκο συναίσθημα, που σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να νιώσει ένας σκύλος.