Αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν Αλτσχάιμερ, κάποια στιγμή στη ζωή τους, αντιμετωπίζουν όχι μόνο όσοι έχουν στην οικογένειά τους συγγενείς πρώτου βαθμού που πάσχουν από τη νόσο, αλλά κινδυνεύουν εξίσου και εκείνοι των οποίων οι συγγενείς –δευτέρου ή και τρίτου βαθμού (παππούς-γιαγιά, θείοι-θείες, ετεροθαλή αδέλφια ή πρώτα ξαδέλφια, προπάππους, προγιαγιά)- πάσχουν ή έπασχαν από τη συγκεκριμένη νευροεκφυλιστική νόσο.

Ads

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, με επικεφαλής τη δρα Λάιζα Κάνον-Ολμπράιτ, σύμφωνα με την οποία ο παράγων της γενετικής προδιάθεσης εκτείνεται στην ευρύτερη οικογένεια.

Για τις ανάγκες της μελέτης, οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 270.800 ανθρώπους, από τους οποίους οι 4.436 είχαν πεθάνει και ο θάνατός τους οφειλόταν στη νόσο Αλτσχάιμερ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι άνθρωποι με έναν συγγενή πρώτου βαθμού με Αλτσχάιμερ, είχαν 73% μεγαλύτερη πιθανότητα να εκδηλώσουν και οι ίδιοι τη νόσο.

Ειδικότερα, άνθρωποι με δύο συγγενείς πρώτου βαθμού που είχαν Αλτσχάιμερ, είχαν τετραπλάσια πιθανότητα να πάθουν και οι ίδιοι τη νόσο, ενώ εκείνοι με τέσσερις συγγενείς πρώτου βαθμού που ήσαν ασθενείς, είχαν 15 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν Αλτσχάιμερ και αυτοί.

Ads

Παράλληλα, άτομα με ένα συγγενή πρώτου βαθμού και ένα συγγενή δεύτερου βαθμού με Αλτσχάιμερ (π.χ. πατέρα και παππού), είχαν 21 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο, ενώ άνθρωποι που είχαν τρεις τρίτου βαθμού συγγενείς με Αλτσχάιμερ, είχαν 43% μεγαλύτερο κίνδυνο.

«Το οικογενειακό ιστορικό αποτελεί σημαντικό δείκτη κινδύνου για τη νόσο Αλτσχάιμερ, αλλά έως τώρα οι περισσότερες έρευνες εστιάζουν στην άνοια των άμεσων μελών της οικογένειας, ενώ η μελέτη μας βλέπει την ευρύτερη οικογενειακή εικόνα, κάτι που μας επιτρέπει να προβλέψουμε καλύτερα τον κίνδυνο. Αυτά τα ευρήματα μπορεί να οδηγήσουν σε καλύτερη διάγνωση στο μέλλον», δήλωσε η δρ Κάνον-Ολμπράιτ.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι από τα περιστατικά των ασθενών που μελετήθηκαν μόνο το 3% είχε οικογενειακό ιστορικό που διπλασίαζε τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ, ενώ μόλις το 0,5% είχε αυξημένο κίνδυνο κατά τουλάχιστον τρεις φορές λόγω οικογενειακού ιστορικού.

«Υπάρχουν ακόμη πολλά άγνωστα πράγματα, όσον αφορά το γιατί κάποιος εκδηλώνει Αλτσχάιμερ. Το οικογενειακό ιστορικό της νόσου είναι μόνο μία από τις πιθανές αιτίες, ενώ μπορεί να ευθύνονται περιβαλλοντικοί παράγοντες ή ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών αιτιών», πρόσθεσε η Αμερικανίδα νευρολόγος.

Η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό Neurology της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.