Όλα τα αντικείμενα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς βρίσκονται κλειδωμένα και τοποθετημένα σε βαρέλια στις υγρές αποθήκες του εργοστασίου και μουχλιάζουν», η κ. Πόπη Φωτοπούλου – Κιούρτση καταγγέλλει με επιστολή της στο www.tvxs.gr, την πρωτοφανή αδιαφορία των αρχών για το τελευταίο παραδοσιακό μαντηλάδικο των Βαλκανίων, το τελευταίο «Καλεμκερείο» στο Μεταξουργείο, το οποίο εγκαταλείφθηκε από το ΥΠ.ΠΟ.

Ads

 
“Στον Κεραμεικό υπήρξε το τελευταίο παραδοσιακό μαντηλάδικο των Βαλκανίων με την επωνυμία «Βιοτεχνία Ελληνικών Μαντηλιών ΒΕΜ Ο.Ε., Δημ. Οικονομόπουλος – Πόπη Φωτοπούλου».

Το μαντηλάδικο αυτό άρχισε τη λειτουργία του στη Σύρο από τα αδέλφια Οικονομοπούλου. Το 1895 μεταφέρθηκε στον Κεραμεικό στην οδό Πλαταιών 38, όπου κατασκεύαζε τα παραδοσιακά μαντήλια κεφαλής για όλες τις περιοχές της Ηπειρωτικής και Νησιωτικής Ελλάδας.

Τα φορούσαν οι αγρότισσες, τα έπαιρναν τα λαογραφικά Μουσεία και ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα στις παραδοσιακές φορεσιές των χορευτικών συγκροτημάτων.
 
Συνδέθηκε με την ιστορία της πόλης των Αθηνών με πολλές διακρίσεις, χρυσά μετάλλια και με πολλές εξαγωγές στην Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, κλπ.
 
Λόγω ηλικίας (ιδίως ο κ. Οικονομόπουλος) ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2006 σε ηλικία 88 ετών, δεν ήταν δυνατόν να συνεχισθεί η λειτουργία του. Και το 1993 (32/6) με προτροπή της επιμελήτριας του Εθνολογικού Μουσείου (πρώην Βουλή) κας Μινότου κάναμε επιστολή στο ΥΠ.ΠΟ στη Διεύθυνση Λαϊκού Πολιτισμού, Ερμού 17, για την εξαγορά της Βιοτεχνίας μας. Άλλαξε η Κυβέρνηση, άλλαξε ο Διευθυντής και αρχίσαμε από την αρχή.
 
Τελικώς, μετά από πολλές ταλαιπωρίες, το ΥΠ.ΠΟ στις 4/5/95 κάνει ευνοϊκή εισήγηση στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων και χαρακτηρίζει το ακίνητο μαζί με το μηχανολογικό εξοπλισμό, τα ξυλόγλυπτα (μήτρες) και τελάρα Μεταξοτυπίας ως ιστορικό διατηρητέο Μνημείο.
 
Στις 21/9/95 η Δ.Ι.Λ.Α.Π. (Διεύθυνση Λαϊκού Πολιτισμού) του ΥΠ.ΠΟ με έγγραφό της στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, ζητά να έρθει επιμελήτρια για να καταγράψει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας που είχαν χαρακτηριστεί διατηρητέα. Επί 2 μήνες η επιμελήτρια κα Γιαννούλα Καπλάνη έκανε την καταγραφή.
 
Στις 27/11/98 το ΥΠ.ΠΟ, Τμήμα Λαϊκού Πολιτισμού, ζητά απ’ το Σ.Ο.Ε. Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών, να έρθει στην εταιρεία για να εκτιμήσει τα περιουσιακά στοιχεία της. Το Σ.Ο.Ε. κάνοντας και έλεγχο στην αγορά εκτιμά την περιουσία της εταιρείας σε 224.000.000 δρχ. στρογγυλοποιώντας το σε 201.000.000.
 
Το εργοστάσιο που στεγαζόταν η Βιοτεχνία ανήκει στην ΚΕΔ.
 
Στις 5/10/99 το ΥΠ.ΠΟ ΔΙΛΑΠ με Διευθύντρια την κα. Τετέ Χ’λάου ζητά από την ΚΕΔ να εκχωρήσει το ακίνητο στο ΥΠ.ΠΟ για χρήση. Η ΚΕΔ το παραχωρεί με τον όρο, (προκειμένου να εξασφαλισθεί ο χαρακτήρας του και να συνεχιστεί η λειτουργία του).
 
Στις 14/3/2000 το ΥΠ.ΠΟ έχοντας κάνει όλες τις ανωτέρω ενέργειες αποφασίζει την εξαγορά της εταιρείας αντί του ποσού των 100.000.000. δρχ.
 
Στις 27/2/2002 με Συμβολαιογραφική πράξη γίνεται η εξαγορά και η καταβολή του ανωτέρω ποσού.
 
Στις 5/5/2003 η Γενική Γραμματέας του ΥΠ.ΠΟ κα. Λίνα Μενδώνη σε επιστολή της μας αναφέρει ότι «Η αξιοποίηση του τυποβαφικού εργαστηρίου για μουσειακούς –και ευρύτερα πολιτιστικούς – σκοπούς έχει ήδη προγραμματιστεί και στην κατεύθυνση αυτή έχει κινηθεί η διαδικασία για την ένταξή του στο Δίκτυο Μουσείων του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης».
 
Επίσης η ΚΕΔ παραχώρησε το ακίνητό του στο ΥΠΠΟ για χρήση προκειμένου να εξασφαλιστεί ο χαρακτήρας του και να συνεχιστεί η λειτουργία.
 
Έχουν περάσει 11 χρόνια από την εξαγορά χωρίς το ΥΠΠΟ να έχει προβεί σε καμία πράξη στις υποσχέσεις του. Και να σκεφτεί κανείς ότι η ΕΕ χρηματοδοτεί πολιτιστικά προγράμματα αρκεί να υπάρχει φορέας και η ανάλογη μελέτη.
 
Όλα τα αντικείμενα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς βρίσκονται κλειδωμένα και τοποθετημένα σε βαρέλια στις υγρές αποθήκες του εργοστασίου και μουχλιάζουν”.
 
Πόπη Φωτοπούλου – Κιούρτση