Πενήντα οκτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Τζον Κένετι (22 Νοεμβρίου 1963) και 30 χρόνια από την ταινία ορόσημο «JFK» του 1992 σχετικά με την υπόθεση, ο τρεις φορές βραβευμένος με Όσκαρ Όλιβερ Στόουν επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος με το νέο δύωρο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «JFK Revisited: Through το Looking Glass».

Ο δημοφιλής σκηνοθέτης μιλάει στο περιοδικό Jacobin για τα όσα παρουσιάζει στο ντοκιμαντέρ του σχετικά με τη δολοφονία του Τζον Κέννεντι: Στοιχεία που ανατρέπουν τον κυρίαρχο ισχυρισμό βάσει  του οποίου δράστης ήταν ο μοναχικός σκοπευτής, Χάρβεϊ Όσβαλντ, και ρίχνουν φως στο ρόλο των αμερικανικών υπηρεσιών εθνικής ασφάλειας και συγκεκριμένων αξιωματούχων. 

Υπάρχει μια διαχρονική συζήτηση για το αν η τέχνη μπορεί ή όχι να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά η ταινία σας JFK φαίνεται να έχει λύσει αυτό το ερώτημα γιατί μετά την κυκλοφορία της το 1992, ψηφίστηκε από το Κογκρέσο ο νόμος Presidents John F. Kennedy Assassination Records Collection Act (ARCA). Τι ήταν αυτός ο νόμος και τι έκανε;

Ο νόμος όριζε ότι μια ομάδα πολιτών θα εξέταζε τα αρχεία -όχι όλα, αλλά ένα μεγάλο μέρος τους- και στη συνέχεια θα είχαν πρόσβαση σε αυτά και θα μπορούσαν να τα αποχαρακτηρίσουν. Δεν ξέρω ποιες ήταν οι εξαιρέσεις. Η Επιτροπή Αξιολόγησης Αρχείων της Δολοφονίας (Assassination Records Review Board) άντεξε μέχρι το 1998, δηλαδή λειτούργησε τέσσερα χρόνια και μετά ξέμειναν από χρήματα. Όπως αναφέρει στην ταινία ο δικαστής του περιφερειακού δικαστηρίου και πρόεδρος της Επιτροπής, John R. Tunheim, θα μπορούσε να είχε συνεχιστεί για πολύ καιρό, επειδή υπήρχαν πολλές πληροφορίες. Αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν και στην πραγματικότητα έκαναν πολύ καλή δουλειά. Και γι’ αυτό θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σε αυτό στην ταινία. Είναι σπάνιο φαινόμενο όταν μια ταινία μπορεί να προκαλέσει οποιοδήποτε είδος ειλικρίνειας για λογαριασμό της κυβέρνησης.

Ας μην κοροϊδευόμαστε όσον αφορά τη κυβέρνηση, τους πολιτικούς -μεταξύ αυτών, ο Τζο Μπάιντεν-  που ψήφισαν εκείνον τον νόμο, αλλά πρόσφατα αρχειοθέτησαν τους φακέλους για λίγα χρόνια ακόμα. Ενέδωσαν στη δημόσια πίεση — πολλοί άνθρωποι έγραφαν γράμματα και ήταν αναστατωμένοι. Ένας από τους λόγους που εξοργίστηκε ο κόσμος ήταν τα αρχεία της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τις δολοφονίες, τα οποία, όπως αναφέρουμε στην ταινία, είναι κλειστά μέχρι το 2039, νομίζω. Αλλά δεν τα έχουν ανοίξει. Η Εξεταστική Επιτροπή δεν έδωσε στη δημοσιότητα αυτούς τους φακέλους.

Ούτε έχουμε δει αρχεία από τη CIA, τα οποία είναι πολύ σημαντικά. Και μιλάω για τους πράκτορες που εμπλέκονται στην υπόθεση και με την κουβανική κοινότητα. Άνθρωποι όπως ο Γιώργος Ιωαννίδης και ο Ντέιβιντ Ατλη Φίλιπς. Ο Ε. Χάουαρντ Χαντ -ο οποίος ομολόγησε στο κρεβάτι του πριν πεθάνει πολλά πράγματα που συνέβαιναν- καθώς και ο Γουίλιαμ Χάρβεϊ, ο οποίος ήταν ένας πολύ σημαντικός πράκτορας του κουβανικού σταθμού στο Μαϊάμι, και μισούσε πραγματικά τον Κένεντι. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν σημαντικοί. Αλλά επίσης, πιο σημαντικοί, ήταν ο Άλεν Ντάλες και ο Ρίτσαρντ Χελμς. Αυτοί ήταν τα μεγάλα ψάρια.

Ποιες είναι μερικές από τις νέες και πιο σημαντικές πληροφορίες που ανακαλύψατε λόγω του νόμου ARCA και άλλων πηγών από τότε που γυρίσατε το JFK το 1991;

Μου κάνετε μια τεράστια ερώτηση. Καταρχήν αποχαρακτήρισαν πολλά αρχεία. Ανάμεσά τους βρίσκουμε ξεκάθαρα στοιχεία ότι ο Κένεντι ήθελε να αποσυρθεί από το Βιετνάμ, από τις συναντήσεις του Pacific SecDef στις αρχές Μαΐου του ’63.

Ανακαλύπτουμε ότι τον Χάρβεϊ Όσβαλντ τον παρακολουθούσαν στενά οι μυστικές υπηρεσίες. Διάβαζαν την αλληλογραφία της μητέρας του για 3-4 χρόνια. Ήταν πράκτορας ή είχε κάποιου είδους επαφή με τη CIA. Και προστατευόταν. Επειδή επέστρεψε από τη Ρωσία δεν του μιλάει κανείς, κανείς δεν τον ενημερώνει. Αλλά έχει σταλεί σε διάφορες αποστολές, στη Νέα Ορλεάνη, στο Φορτ Γουόρθ και στο Ντάλας, μέχρι να μπορέσει να αξιοποιηθεί.

Έχουμε όλα τα στοιχεία της αυτοψίας, για τα οποία γνωρίζαμε τότε, αλλά τώρα είναι πιο επιβεβαιωμένα από ποτέ. Ότι υπήρχε μια μεγάλη τρύπα, μια πληγή από αποκόλληση στο πίσω μέρος του κρανίου του Κένεντι στη δεξιά πλευρά, που δείχνει ξεκάθαρα έναν πυροβολισμό από μπροστά. [Το κτίριο της Σχολικής Βιβλιοθήκης του Τέξας, από όπου φέρεται να πυροβόλησε ο Όσβαλντ, βρισκόταν πίσω από τον πρόεδρο].

Τα στοιχεία ντροπιάζουν  την Επιτροπή Γουόρεν — μπαίνουμε σε λεπτομέρειες του γεγονότος ότι ήταν πραγματικά μια «Επιτροπή Ντάλες», κάτι περισσότερο από μια Επιτροπή του Ανώτατου Δικαστή Ερλ Γουόρεν. Ο Ντάλες ήλεγχε πολλές από τις διαδικασίες της επιτροπής και φρόντισε η CIA να μην αποκαλύψει καμία πληροφορία στην επιτροπή. Δεν γνώριζαν καν ότι υπήρχαν σχέδια δολοφονίας από Κουβανούς. Δεν γνώριζαν για το ιστορικό των δολοφονιών από τη CIA. Κρατήθηκαν στο σκοτάδι.

Μιλήσαμε  με νοσοκόμες, όλους τους ανθρώπους στο νοσοκομείο Parkland [όπου πέθανε ο Κένεντι]. Μιλήσαμε με τους πράκτορες του FBI Τζέημς Σίμπερτ (James Sibert) και Φράνσις Ο Νιλ (Francis O’Neill), για παράδειγμα, που ήταν στην αυτοψία του Κένεντι και κατέθεσαν πως είδαν με τα ίδια τους τα μάτια την τρύπα, την πληγή στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Κένεντι.

Όταν ο επίσημος φωτογράφος John Stringer ρωτήθηκε ξανά αν αυτές ήταν οι φωτογραφίες του από την αυτοψία, είπε, «Σαφώς, όχι. Δεν είναι δικό μου αυτό το φιλμ». Επίσης, στο πλάνο, στο ανοιχτό αυτοκίνητο, φάνηκε το κρανίο του να πετάγεται. Κομμάτια από το κρανίο του που βρέθηκαν την επόμενη μέρα –όπως αυτό που βρήκε ο Γουίλιαμ Χάρπερ στο Dealey Plaza την επομένη- δεν έγιναν αποδεκτά στην κατάθεση. [Οι θεωρητικοί συνωμοσίας θεωρούν το θραύσμα Harper ως απόδειξη ότι ο JFK πυροβολήθηκε από μπροστά, από την περίφημη περιοχή με το γρασίδι]

Υπάρχει η μαρτυρία των τριών γυναικών γραμματέων στο κτήριο της Σχολικής Βιβλιοθήκης – οι γραμματείς είναι πολύ σημαντικές, γιατί δίνουν σημασία στις λεπτομέρειες. Τη στιγμή που ακούγονται οι πυροβολισμοί, εκείνες  βρίσκονται στον τέταρτο όροφο, δύο από αυτές έτρεξαν κάτω, μέσα σε ένα λεπτό και δεν είδαν ποτέ τον Όσβαλντ στη σκάλα. Στη συνέχεια, η Ντόροθι Γκάρνερ, η προϊσταμένη τους, μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία είναι επίσης πολύ έξυπνη, πηγαίνει στην άκρη της σκάλας και δεν βλέπει τον Όσβαλντ όταν κοιτάζει προς τα κάτω.

Λοιπόν, πώς στον διάολο ο Όσβαλντ φτάνει από τον έκτο όροφο στον πρώτο σε ένα λεπτό, ακόμη λιγότερο; Δεν μπορείς να κρύψεις το τουφέκι και να κάνεις όλα τα πράγματα που υποτίθεται ότι έκανες στον έκτο όροφο. Είναι κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι δεν ήταν καν στον έκτο όροφο. Πολλοί το έχουν πει ήδη, και το πιστεύω, αλλά σίγουρα, ο τρόπος με τον οποίο απλώθηκαν οι σφαίρες, ο τρόπος που αφέθηκε το τουφέκι, δεν υπήρχαν δαχτυλικά αποτυπώματα στο τουφέκι — τίποτα δεν θα μπορούσε να αντέξει στο δικαστήριο. Δεν υπάρχουν καθόλου δακτυλικά αποτυπώματα στο τουφέκι – δεν είναι το ίδιο τουφέκι! Δεν είναι οι ίδιες σφαίρες. Μπαίνουμε σε όλα αυτά. Όλα τα αρχικά στοιχεία από την πρώτη μέρα ήταν κατεστραμμένα.

Πολλά από αυτά βρίσκονται στο «FK Revisited: Through the Looking Glass»;

Έχουμε επίσης πολλές άλλες λεπτομέρειες, όπως τις κινήσεις του Όσβαλντ, την προστασία για τον Όσβαλντ, την αστραπιαία προειδοποίηση να μην τον μετακινήσουν από το Ντάλλας πριν την επίσκεψη του Κένεντι. Υπάρχει μια αστραπιαία προειδοποίηση που δόθηκε από το FBI η οποία δεν επιτρέπει σε καμία μυστική υπηρεσία να παραλάβει τον Όσβαλντ  τον οποίο κανονικά θα είχε συλλάβει.

Η μοναδική λεπτομέρεια που με ανατριχιάζει περισσότερο σχετικά με τη δολοφονία είναι «οι δύο Όσβαλντ». Μπορείτε να μας πείτε για αυτή τη θεωρία και πιστεύετε ότι είναι αλήθεια;

Ασχοληθήκαμε με αυτό στην ταινία του 1991. Σε αυτήν την έκδοση, δείχνουμε απλώς τις δύο άλλες απόπειρες δολοφονίας του Κένεντι, στην Τάμπα της Φλόριντα και στο Σικάγο. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μια φιγούρα Όσβαλντ, δεν θα τον αποκαλούσαν απαραίτητα «Όσβαλντ». Έχουμε δύο άντρες που έχουν ακριβώς το ίδιο προφίλ με τον Όσβαλντ — πεζοναύτες, πήγαν στη Ρωσία, επέστρεψαν και φαινόταν ότι είχαν διασυνδέσεις με την CIA.

Υπήρχε ένα ψηλό κτίριο και στις δύο περιπτώσεις, από το οποίο υποτίθεται ότι περνούσε η αυτοκινητοπομπή, το ψηλό κτίριο ήταν τέλειο για να επιβραδύνει το όχημα, όπως ήταν στο Ντάλας, και η δολοφονία θα είχε συμβεί. Ωστόσο, η επιχείρηση στο Σικάγο δεν προχώρησε γιατί η Μυστική Υπηρεσία προειδοποιήθηκε και ο Κένεντι ακύρωσε το ταξίδι. Στην Τάμπα, προχώρησε, και δεν έγινε τίποτα. Έγινε όμως μεγάλη συζήτηση. Με άλλα λόγια, ήταν τόποι δολοφονιών που έμοιαζαν, ακριβώς ίδιοι, με το ίδιο προφίλ. Και επίσης, και οι δύο αυτοί άλλοι άνδρες είχαν επίσης ενταχθεί στην Επιτροπή Fair Play για την Κούβα και συμμετείχαν σε δραστηριότητες υπέρ του Κάστρο. Έτσι, όποιος επρόκειτο να πάρει πάνω του το φταίξιμο για τη δολοφονία του Κέννεντι έπρεπε να έχει συνδέσμους με τον Κάστρο. Κάτι που δείχνει ότι προσπαθούσαν να κατηγορήσουν την Κούβα και την ΕΣΣΔ για τη δολοφονία.

Τι δεν έχει ακόμη αποχαρακτηριστεί και δημοσιευτεί μέσω του ARCA και άλλων πηγών;

Τα Αρχεία της Εξεταστικής Επιτροπής, τα οποία δεν έχουν αποχαρακτηριστεί. Θυμηθείτε ότι αυτά ήταν που κατέληξαν από την αρχή στο συμπέρασμα της συνομωσίας. Αυτό ιεραρχήθηκε ως απόρρητο αμέσως. Επομένως, δεν ξέρουμε ακριβώς πώς κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα. Είναι κάτι πολύ σημαντικό.

Πέραν αυτού, φυσικά, είναι και  τα αρχεία της CIA. Η Μυστική Υπηρεσία κατέστρεψε τους φακέλους της το 1995 επειδή οι ερευνητές «γάβγιζαν» και έκαναν ερωτήσεις σχετικά με αυτά τα δύο ταξίδια του Κένεντι στο Σικάγο και την Τάμπα. Και φυσικά, γνωρίζουμε την ιστορία του Αβραάμ Μπόλντεν: αυτή είναι μια σημαντική ιστορία, του μαύρου πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος ήταν μια από τις ιδέες του Κένεντι να προσλάβει μαύρο πράκτορα. Ήθελε να εφαρμόσει πολιτικές ενσωμάτωσης στην Υπηρεσία.

Θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για αυτούς τους ανθρώπους, σας ανέφερα μερικούς από αυτούς προηγουμένως, και αυτό θα ήταν πολύτιμο, αλλά δεν τα ξέρουμε, γιατί από την αρχή μας εμπόδισαν. Για παράδειγμα, ο Τζορτζ Ιωαννίδης, ο τύπος που διηύθυνε τον σταθμό της CIA του Μαϊάμι, πολύ κρίσιμος στην κουβανική κοινότητα, διορίστηκε εκ νέου για να συνεργαστεί με την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής το 1975-76. Αλλά ποτέ δεν αποκαλύφθηκε στον επικεφαλής της Εξεταστικής Επιτροπής για τις Δολοφονίες Robert Blakey, ότι ο Ιωαννίδης είχε συνεργαστεί με την κουβανική κοινότητα το 1963 καιτο 1964. Αυτό είναι εξωφρενικό. Ο Blakey σοκαρίστηκε. Είπε, «Δεν θα πιστέψω ποτέ ξανά τη CIA. Μου είπαν ότι δεν είχε εμπλακεί στην υπόθεση. Ήθελα έναν αντικειμενικό, εξωτερικό παρατηρητή». Αλλά ο Blakey ξεγελάστηκε από τη CIA.

Ποιος υποπτεύεστε ότι είναι ο ρόλος του πρώην διευθυντή της CIA Άλεν Ντάλες στην εκκαθάριση και τη συγκάλυψη της υπόθεσης Κένεντι;

Παίζει έναν τεράστιο ρόλο που όμως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε κάτι που να τον συνδέει. Αλλά ήταν όλη η υπόθεση. Αφού απολύθηκε από τον Κένεντι το ’61, ήταν πικραμένος, το είπε αργότερα στον συγγραφέα Γουίλι Μόρις για τα συναισθήματά του για τον Κένεντι, ο οποίος είπε «νόμιζε ότι ήταν θεός». Απολύθηκε με δύο ανθρώπους του. Αλλά ο Κένεντι δεν «καθάρισε» ποτέ το σπίτι [τη CIA], το οποίο ήταν τεράστιο. Έπρεπε να τους είχε ξεφορτωθεί όλους.

Επειδή ο Χελμς ανέλαβε βασικά την υπηρεσία — ήταν ο βοηθός του Τζον ΜακΚόουν. Ο ΜακΚόουν ήταν αουτσάιντερ — ο Χελμς διεύθυνε την υπηρεσία και ξέρει πολλά. Άρα, θα πρέπει να έχουμε όσα περισσότερα γίνεται από τα αρχεία του Χελμς. Δούλευε με τον Όσβαλντ και τον έφερε πίσω να δουλέψει με την κουβανική κοινότητα. Και ξέρουμε επίσης τώρα από την ταινία ότι ο Λίντον Τζόνσον ήταν ενάντια στο σχέδιο αποχώρησης από το Βιετνάμ. Έχουμε μια τηλεφωνική συνομιλία με αυτόν και τον Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα και λέει στον Μακναμάρα, «Ξέρεις, ήμουν εναντίον σου και του προέδρου». Ήταν πολύ αλαζονικός σε αυτό το σημείο, αλλά όταν ήταν αντιπρόεδρος, κρατούσε το στόμα του κλειστό.

Ξέρετε, λοιπόν, ότι ο Λίντον Τζόνσον αντιτάχθηκε πλήρως στην αποχώρηση από το Βιετνάμ, κάτι που οπωσδήποτε ήθελε ο Κένεντι. Ο McNamara κατέστησε απόλυτα σαφές στο βιβλίο του ότι ο Κένεντι επρόκειτο να αποσυρθεί από το Βιετνάμ, κερδίζοντας ή χάνοντας. Το ίδιο είπε και ο Μακ Τζορτζ Μπάντι. Τώρα, μπορείτε να υποστηρίξετε ότι δεν ξέρουμε τι θα είχε συμβεί, αλλά ο άνθρωπος  Κένεντι, που προσπαθούμε να εδραιώσουμε, ήταν κατά των αποικιών. Είχε συμμετάσχει στην Αλγερία, είχε συμμετάσχει στο Βιετνάμ ήδη από το 1954. Και είπε επανειλημμένα ότι αυτές οι χώρες του Τρίτου Κόσμου χρειάζονταν την ανεξαρτησία τους και ήταν ενάντια στην έννοια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν κατά του κομμουνισμού που χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για να καταστείλει την ανεξαρτησία σε χώρες σε όλον τον κόσμο, όπως το Κονγκό, το Βιετνάμ, το Λάος, την Αλγερία. Και στη Λατινική Αμερική, ειδικά, ήταν πολύ δυνατός με την πρωτοβουλία Alliance for Progress [συνεργασία ΗΠΑ-Λατινικής Αμερικής]. Όλα αυτά διαλύθηκαν από τον Τζόνσον αφού δολοφονήθηκε ο Κένεντι. Όλα αυτά καταργήθηκαν. Όλη η εποχή των ελπιδοφόρων προοδευτικών πολιτικών από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης άλλαξε. Επιστρέψαμε στον παλιό σκληροπυρηνικό τρόπο αντιμετώπισης των ξένων χωρών από τους Άικ Αϊζενχάουερ και Άλλεν Ντάλες.

Λοιπόν, ποια ήταν η πραγματική εμπλοκή του Όσβαλντ και τι ρόλο έπαιξε;

Εικασίες, αλλά σίγουρα δεν πιστεύω ότι ήταν στον έκτο όροφο. Πιστεύω ότι δούλευε με επαφές του στην υπηρεσία [CIA]. Είχε επαφές — ήταν επίσης πληροφοριοδότης του FBI. Γνώριζε τον Τζακ Ρούμπι, ο οποίος τον σκότωσε.

Ήξερε ότι του την είχαν στήσει. Νομίζω ότι ήξερε ότι είχε μπλέξει. Όταν βλέπεις τον άντρα στο διάδρομο, βλέπεις έναν εντελώς χαλαρό χειριστή που ξέρει πώς να συμπεριφέρεται σε αυτές τις καταστάσεις. Δεν ήταν ο λεγόμενος τρελός, μοναχικός δολοφόνος που ουρλιάζει: «Τον κατάλαβα! Τον έχω! Το έκανα για την πατρίδα μου!». Όλα αυτά τα φούμαρα, όχι. Έλεγε: «Χρειάζομαι δικηγόρο». Ήθελε έναν δικηγόρο, το οποίο είναι ένα πράγμα, και είπε, «Δεν ξέρω τίποτα για αυτό». Κάτι που είναι αλήθεια, δεν ήξερε τίποτα για τον πραγματικό φόνο.

Ήταν, νομίζω, πραγματικά ένας άνθρωπος που ήταν ψύχραιμος υπό πίεση. Μίλησε με τις αρχές στο αστυνομικό τμήμα μετά από αρκετές ώρες την Παρασκευή, το Σάββατο, πριν μεταφερθεί την Κυριακή. Αλλά δεν κρατήθηκαν αρχεία για όσα είπε.

Δεν είναι περίεργο;

Λοιπόν, όλα είναι πολύ ενοχλητικά.

Τι θα λέγατε σε κάποιον που απορρίπτει τη δολοφονία Κένεντι ως απλώς μια «αρχαία ιστορία»;

Ε, μαλακίες!

Πως σχετίζεται η υπόθεση  με το σήμερα; Γιατί είναι τόσο σημαντικό να μάθουμε την αλήθεια για το ποιος πυροβόλησε τον JFK το 2021 και μετά;

Διότι το 1963, η λεγόμενη δημοκρατία μας πήγε περίπατο. Μετά τη δολοφονία του Κένεντι, δεν υπήρξε Αμερικανός πρόεδρος -κανένας!- που να μπόρεσε να αμφισβητήσει την εξουσία των υπηρεσιών πληροφοριών ή του στρατού. Οι προϋπολογισμοί τους αυξάνονται συνεχώς και εν λευκώ. Με άλλα λόγια, κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που κάνουν και βρίσκονται σε μια πορεία για την προστασία της εθνικής μας ασφάλειας, την οποία, φυσικά, ορίζουν οι ίδιοι με τους πιο εξωπραγματικούς όρους. Έτσι, εντός αυτού του πλαισίου, μπορείτε -ως πρόεδρος των ΗΠΑ, να κάνετε σχεδόν ό,τι θέλετε, αλλά δεν μπορείτε να αγγίξετε την εθνική ασφάλεια.

Νομίζω ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν επιθυμούν να επαναφέρουν το θέμα. Είναι ένα κενό μνήμης. Αλλά είναι πολύ σημαντικό γιατί πρέπει να δείτε την αμερικανική εξωτερική πολιτική, αυτό που κάναμε. Ήμασταν σε αιώνιους πολέμους, δεν σταματάμε ποτέ. Γι’ αυτό πάλευε ο Κένεντι — ήταν ένας πολεμιστής για την ειρήνη, για την ειρήνη. Και είδε το πρόβλημα της Pax Americana – την ομιλία του στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο, την επιθυμία του για ύφεση με την ΕΣΣΔ και την Κούβα επίσης. Ήταν ένας άνθρωπος που είχε πάει στον πόλεμο, ήξερε τον πόλεμο, δεν πίστευε πια στους στρατηγούς. Νόμιζε ότι ήταν γέροι που είχαν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.

Η επιχείρηση Northwoods, όλα τα τρελά σχέδια που επινόησαν για να εισβάλουν στην Κούβα, τον συγκλόνισαν, τον τρόμαξαν. Τέτοια κατάσταση αντιμετώπιζε,  μια νοοτροπία εμπόλεμου κράτους που προέκυψε από τη δεκαετία του 1950. Είναι αλήθεια, το Πεντάγωνο ήθελε πόλεμο με τη Ρωσία και ήθελε να το κάνει τώρα γιατί κατάλαβε ότι στο μέλλον η Ρωσία θα έφτιαχνε τα πυρηνικά της όπλα. Και ήθελαν να τα πάρουν τώρα. Αυτή ήταν η άποψη του αρχηγού του Γενικοού Επιτελείου Αεροπορίας των ΗΠΑ Curtis LeMay.