Η παράσταση αρχίζει με τη φωνή του. Χρόνια μετά την απόδραση του (έφυγε στις 17 Μαρτίου του 1988 στα 39 του χρόνια, για να τον ακολουθήσουν δύο χρόνια αργότερα ο Παύλος Σιδηρόπουλος και άλλα τρία χρόνια μετά η Κατερίνα Γώγου) ο Νικόλας Άσιμος ενώνει με το λόγο του τρεις γενιές και πολλές χαμένες προσδοκίες. Ο ηθοποιός Λεωνίδας Κακούρης, συναντιέται για δεύτερη φορά με τον «τρελό» των Εξαρχείων και μας μιλάει για το δύσκολο εγχείρημα να μπεις στο μυαλό του. Σχολιάζει στίχους, κείμενα και απόψεις του Άσιμου, ξεχωρίζει αγαπημένες του φράσεις, ενώ στο ερώτημα που θέτει η τωρινή παράσταση «venceremos ή καταρρέουμε;» επιλέγει το δύσκολο πρώτο.

Στο μυαλό του Άσιμου

-«Το να μπεις στο μυαλό του Άσιμου δεν είναι εύκολη υπόθεση … Ούτε ανώδυνη. Ήδη από την πρώτη φορά που ανέβηκε η παράσταση σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κορδέλα και πήρα στα χέρια μου τα πρώτα κείμενα κατάλαβα ότι εδώ υπάρχει μια ξεχωριστή περίπτωση. Ιδιαίτερη, ανένταχτη, βαθιά λυρική, επαναστατική… Στην πράξη, όχι στα λόγια, σαν όλους εμάς τους «γκραντεπαναστάτες»… Με σωστό, με λάθος τρόπο, με αυτοκαταστροφικό, δεν έχει σημασία. Αγωνίστηκε όμως. Πάλεψε. Βανδαλίστηκε. Λοιδωρήθηκε. Δίχως καβάτζα καμιά. Μίλησε, έγραψε, έπαιξε, έπραξε, δημιούργησε, επιστράτευσε την τέχνη και τον εαυτό του, νιώθοντας στην πλάτη το «βάρος» του κόσμου. Δεν ξέρω πολλούς που να έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να το κάνουν».

Μια νύχτα με τον Άσιμο

-«Η παράσταση βασίζεται εξ ολοκλήρου σε κείμενα του Νικόλα από το βιβλίο του «Αναζητώντας τους Κροκανθρώπους», καθώς και σε απομαγνητοφωνημένα λόγια από συναυλίες, παραστάσεις συνεντεύξεις κ.λπ. Ενδιάμεσα ακούγονται γύρω στα 25 τραγούδια. Συμμετέχουν τέσσερις μουσικοί και ένας ηθοποιός, ο οποίος ενσαρκώνει τον «έτσι» επί σκηνής σε μια σχέση διαδραστική με τον κόσμο. Υπάρχουν σκηνές όπου νιώθεις σαν να παρακολουθείς συναυλία του Άσιμου. Όπως για παράδειγμα στο κομμάτι «Είμαστε τρομοκράτες», το οποίο βασίστηκε σε ζωντανή ηχογράφηση από το Κύτταρο. Από την άλλη υπάρχει επί σκηνής ο πιο ιδιωτικός του χώρος … Το γραφείο. Εκεί που γράφει τα κείμενα του, τα τραγούδια, τις μύχιες ευαισθησίες του …
Και η ηλικιακή βεντάλια είναι από 17 μέχρι 67 χρονών. Αυτοί που τον γνώριζαν κι αυτοί που τώρα τον ανακαλύπτουν …»

Ο άνθρωπος που γύρευε τις ανυπότακτες ματιές
«Επέζησα επειδή πάρα πολλοί με θεωρήσανε γραφικό και έτσι μ αφήσανε τουλάχιστον να περπατάω, όχι όπως είμαι, αλλά σύμφωνα με τα μέτρα τα δικά τους»

-«Πρώτα να ορίσουμε τι είναι γραφικό. Το ασυνήθιστο από τους πολλούς. Το διαφορετικό κατά μια έννοια. Το ξεχωριστό ή το συνηθισμένο που καταντάει ανούσιο. Σίγουρα ο Άσιμος ανήκε στις πρώτες κατηγορίες. Οτι δεν καταλαβαίνουμε έχουμε την τάση να το καταδικάζουμε. Σε μια από τις παλαιότερες παραστάσεις που είχαμε δώσει είχε έρθει ένας φίλος κινηματογραφιστής που τον γνώριζε κι όταν στον τέλος τον ρώτησα πως του φάνηκε μου είπε. Με τάραξε … Τα έλεγε ο Άσιμος … Εμείς δεν ακούγαμε. Έλα μωρέ ο Νικόλας!
Τώρα, στο αν υπάρχουν γραφικοί, από τη τελευταία κατηγορία σίγουρα πολλοί.
Από τις πρώτες πάλι, πιστεύω ότι σίγουρα υπάρχουν κάποιοι. Αλλιώς …την πατήσαμε!»

«Όταν άκουσα τον Παπαδόπουλο να λέει “θα πατάξωμεν την αναρχία” αποφάσισα να γίνω η αναρχία που δεν πατάσσεται ποτέ. Γιατί η αναρχία είναι η αρχή του τέλους και το τέλος της αρχής, και δεν είναι ουτοπία».

-«Αυτό που δεν πατάσσεται ποτέ είναι η ελεύθερη σκέψη. Χειραγωγείται όμως. Μολύνεται, διαβρώνεται ή και διαστρεβλώνεται πολλές φορές. Μέσα από τη ”μόρφωση” στα σχολεία, τα στοχευμένα Μ.Μ.Ε., τις κοινωνικές προκαταλήψεις κ.λπ. Ο «Έτσι» ήταν ασυμβίβαστος και ανένταχτος στην οποιαδήποτε ιδεολογική καβάτζα. Και με μια τεράστια αίσθηση του κατεπείγοντος να προλάβει να σταματήσει αυτά που έρχονταν-τη στιγμή που οι υπόλοιποι, οι μη γραφικοί, δεν το είχαν ψυχανεμιστεί καν».

«Εκπορνεύεσαι κουρέλι στην μπορντελοκοινωνία, ξεπουλάς και την ψυχή σου για την υπεραφθονία, στην καρδιά σου βάλαν φρένα, το μυαλό σου παίρνει βύσμα για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μια πρίζα» (Μπαταρία)

-«Πού να ζούσε και στην εποχή των κινητών, των τάμπλετς, των iclowds τι θα έλεγε …Αλλά ο μπαγάσας μας την έκανε για άλλα σύννεφα …»

«Τον πλανήτη προσπαθώ να ελευθερώσω. Να διαλύσω όλες τις πολεμικές βιομηχανίες, να γκρεμίσω τα τρελάδικα και να κάνω τις εκκλησίες μαγειρεία»

-«Δεν είναι κακή ιδέα»

«Στο φαλιμέντο του κόσμου αυτού, ο καβαλάρης, εγώ, τ’ ουρανού, με τους ανθρώπους ζητάς επαφή, μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή» (Στο φαλιμέντο του κόσμου)

-«Σήμερα βιώνουμε την αρχή του φαλιμέντου …»

Τελικά…Venceremos ή Kατα-κατα-καταρρέουμε;

-«Είμαστε ήδη στη σκηνή . Ο καθένας μας, συνεχίζει στο «έργο” της ζωής…Δεν μπορούμε να το γυρίσουμε πίσω Θα επιλέξω το Venceremos έστω κι αν καταρρεύσουμε!».

Πληροφορίες
«Στο Φαλιμέντο Του Κόσμου»
Μια παράσταση βασισμένη σε κείμενα μουσικές και τραγούδια του Νικόλα Άσιμου τις Πέμπτες στο Σταυρό του Νότου Club.

Τέσσερις μουσικοί και ένας ηθοποιός σας καλούν να θυμηθείτε ή και να γνωρίσετε τον κόσμο αυτού του τόσο «ξεχωριστού» καλλιτέχνη μέσα από κείμενα του (που περιέχονται στο βιβλίο του «Αναζητώντας Κροκανθρώπους»), επιλογή από τα πιο αγαπημένα του τραγούδια και προβολή οπτικοακουστικού υλικού.
Τελικά…
Venceremos ή Kατα-κατα-καταρρέουμε;
Στο ρόλο του «Έτσι», ο Λεωνίδας Κακούρης.
Μαζί του, οι μουσικοί Βαγγέλης Καζαντζής, Δημήτρης Χατζηδημητρίου, Διονύσης Μακρής
Συμμετέχει η Κατερίνα Μακαβού

Σταυρός του Νότου Club,
Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
Από την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017 για 4 Πέμπτες
Ωρα έναρξης: 21.30
Τιμές εισιτηρίων: 12€ με μπύρα-κρασί
Πληροφορίες – κρατήσεις: Τηλ.: 210 9226975