Έκθεση Φωτογραφίας της Νατάσσας Κοτσάμπαση με τίτλο “Μόνιμος Κάτοικος / Permanent Resident” και γλυπτική εγκατάσταση της Ανίτας Ξανθού με τίτλο “Γαιολίδες” θα πραγματοποιηθεί από την Παρασκευή 7 Αυγούστου έως την Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015 στο χωριό Λαύκος στην περιοχή του νοτίου Πηλίου.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια εικαστικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας κατά της δημιουργίας αιολικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους περιοχή του νοτίου Πηλίου.

Μόνιμος Κάτοικος

Στην ελληνική μυθολογία, η πιο παλιά αντίληψη για την καταγωγή του ανθρώπου είναι εκείνη, όπου το νερό, και το χώμα σχημάτισαν το κορμί του, που φύτρωσε στο έδαφος, σαν ένα βλαστάρι δέντρου.

Όμως, κατά τον αστικό τρόπο ζωής, ο άνθρωπος εκτοπίζει το φυσικό του περιβάλλον, ¨τσιμεντάροντας” το χώμα και αδιαφορώντας για τις συνέπειες των επιλογών του.

Η φύση βεβαίως αναγεννάται, πλην όμως ο περιορισμός που υφίσταται στα ανθρωποκεντρικά περιβάλλοντα, την κάνει άμεσα εξαρτώμενη από την ανθρώπινη διαχείριση του αστικού τοπίου.

Τα δέντρα ξεριζώνονται, καίγονται, κόβονται. Άλλως ενσωματώνονται στο αστικό τοπίο, ως αποτέλεσμα της δικής τους προσαρμοστικότητας, αλλά και της εσωτερικής ανάγκης του ανθρώπου για διατήρηση της φύσης του. Όπου δεν υφίσταται η ελάχιστη παρουσία τους, ο κάτοικος της πόλης την επινοεί, ακόμη και με την φαντασία του.

Ωστόσο, η ισχυρή παρέμβαση και η ματαιοδοξία ενάντια στο εφήμερο της ανθρώπινης ζωής, οδηγεί τελικά στην εξώθηση του

ΔΕΝΤΡΟΥ-ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥ σε μνήμη φυσικού περιβάλλοντος.

Γαιολίδες

Οι Γαιολίδες Κόρες είναι ξύλινα γλυπτά κινητικής τέχνης. Χαίρονται τη ζωή χάρη στην κίνηση, συνυφασμένες με την διαρκή ενέργεια της ύπαρξης και της θηλυκής δημιουργίας.

Θα σκεφτόταν κανείς ότι βάλλονται από τον αέρα και τα στοιχεία της φύσης, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι, καθώς ο ασκός του Αιόλου ανοίγει κι απελευθερώνει ανεξέλεγκτες δυνάμεις, οι Γαιολίδες κόρες κινητοποιούνται “πίνοντας “τους ανέμους, εξουδετερώνοντας κάθε επιθετική πρόθεση, γειώνοντας.

Μορφές που άπαξ και ξεκίνησαν το ταξίδι τους, δε σταματούν, ακούραστα, να μετατρέπουν τις εντάσεις σε αρμονία, με πείσμα μελωδικό, παρατηρήτριες και πρωταγωνίστριες ταυτόχρονα των εξελίξεων.

Η ρουτίνα που προτείνουν είναι η ρουτίνα της φύσης, που δεν ξαφνιάζεται δεν ταράζεται από τις αλλαγές , απλώς τις ενσωματώνει χορεύοντας, ακυρώνοντας τη λογική της καταστροφής.

Έτσι οι λυγερές Γαιολίδες Κόρες, γίνονται μέρος της καθημερινότητας που έχει ανάγκη θετικής ενέργειας και ηρεμίας.

Έχοντας πάρει μορφή από την έμπνευση της Ανίτας Ξάνθου, που ζει και δημιουργεί στην περιοχή των μύθων του Πηλίου, σηματοδοτούν μια πρόταση ζωής. Χρησιμοποιούν τις ατραπούς της Τέχνης για να υποστηρίξουν την σύμπλευση γήινων και ουράνιων στοιχείων, για να καταργήσουν το κατασκευασμένο σύνορο ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή.

Με τον τρόπο αυτό μπορούν να κατοικήσουν στο τραπέζι της βεράντας η στο σκαλοπάτι του κήπου, στο άνοιγμα της μπαλκονόπορτας η στην αυλή. Αγαπούν τους εξωτερικούς χώρους για να μπορούν να γεννιούνται από τη Γη και να εκτίθενται στον άνεμο που τις κινητοποιεί.

Υπάρχουν σε κάθε τέτοιο περιβάλλον, είναι μια γέφυρα της φύσης στο οπτικό μας πεδίο και μας θυμίζουν ότι είμαστε μέρος του Σύμπαντος!