Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 87 χρονών, Little Richard, ο πρωτοπόρος της ροκ εν ρολ που άσκησε τεράστια επιρροή στις επόμενες γενιές μουσικών, όπως επιβεβαίωσε ο γιος του, Ντάνι Πένιμαν.

Μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί η αιτία θανάτου του.

Ποιος ήταν ο Little Richard

Ο Little Richard ή κατά κόσμον Ρίτσαρντ Γουέιν Πένιμαν, με το φρενήρες πιάνο του, τα παθιασμένα φωνητικά, τον πλούσιο σε ρυθμό ήχο του, τους πολλές φορές ακατάλληλους έως ασυνάρτητους στίχους του, τα φανταχτερά κοστούμια του, έσπασε τα μουσικά σύνορα, διαμόρφωσε τη ριθμ εν μπλουζ μουσική για τις επόμενες γενιές και επηρέασε πλήθος καλλιτεχνών σε κάθε μουσικό φάσμα, από τη ροκ στη χιπ χοπ.

Παρέμεινε μια επιδραστική προσωπικότητα στην αμερικανική μουσική σκηνή για επτά δεκαετίες.

Ξεκινώντας με το εμβληματικό «Tutti Frutti» το 1956, Λιτλ Ρίτσαρντ συνέχισε κάνοντας ασταμάτητα χιτ – από το «Long Tall Sally» και «Rip It Up» έως το «Lucille» το 1957 και το «Good Golly Miss Molly».   Γεννήθηκε το 1932 στο Μέικον της Τζόρτζια.

Όπως αναφέρει το Rolling Stone, έμαθε τη γκόσπελ από τις τοπικές εκκλησίες και, μεταξύ διαφόρων άλλων επαγγελμάτων για τα προς το ζην, άρχισε ως έφηβος να παίζει rhythm and blues σε νυχτερινά κλαμπ.   Όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Τζέρι Λι Λιούις και άλλοι διαχρονικοί καλλιτέχνες, και ο Λιτλ Ρίτσαρντ έπαιξε σε πρώιμες ροκ εν ρολ ταινίες – όπως τις Don’t Knock the Rock (1956) και The Girl Can’t Help It (1957).

Μπορεί η εποχή των μεγάλων επιτυχιών να σταμάτησε στη δεκαετία του 1960, όμως ο Little Richard παρέμεινε ένα σύμβολο για το rock “n” roll, τα τραγούδια του διασκευάστηκαν πάρα πολλές φορές και η περσόνα του αποτέλεσε σημείο αναφοράς για πολλούς μεγάλους καλλιτέχνες των επόμενων γενεών.

Ο Τζέιμς Μπράουν, Τζίμι Χέντριξ, Ότις Ρέντινγκ, Τίνα Τέρνερ, Μπομπ Ντίλαν, Μπιτλς υπήρξαν μεταξύ των πολλών καλλιτεχνών τους οποίους καθόρισε το στιλ του Πένιμαν.

Στον απόηχο της δόξας του, είχε, κατά δήλωσή του, ένα όραμα που τον έκανε να στραφεί στον Θεό και το 1958 έγινε ιερέας, για να επιστρέψει στα «εγκόσμια» το 1962.

Η αφοσίωση στον Θεό και η «μουσική του διαβόλου» αποτέλεσε για πολλά χρόνια βασικό στοιχείο στη θεματολογία της μουσικής του.