“Έφυγε” από κοντά μας, το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, η Βικτώρια Τράπαλη – Παπαδοπούλου, εκδότρια του Aegina Light, συγγραφέας, στιχουργός και μεταφράστρια, μετά από 42 ημέρες  νοσηλείας.

Ads

Η κηδεία* της θα γίνει στον Βόλο, όπως επέλεξαν οι συγγενείς της, την Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου, στις 12.00, στο νεκροταφείο Αγριάς Βόλου.

Ένας αποχαιρετισμός από το φίλο Γιάννη Τζεβελέκο:

Έδωσες τη μάχη σου
Καβάλα στον Κένταυρο.
Μια άνιση μάχη.
Και έφυγες με τον Πήγασο των 12.30’.

Ads

Θα σε θυμόμαστε πάντα. Σ’ ένα μνημόσυνο χωρίς τέλος, για σένα, Βικτώρια.                                    
Γιάννης   
Πεύκη, 5 Δεκέμβρη 2015

Στο καλό Βικτώρια… όμορφη μποέμισσα Βικτώρια…

Όμορφε  ασυμβίβαστε άνθρωπε που το πέρασμα σου από τούτο τον κόσμο ήταν χαρά κι ελευθερία… 
Αγκάλιασες ανθρώπους και πράγματα άπιαστα… αγάπησες και αγαπήθηκες έξω από καλούπια και συμβιβασμούς,  βουτώντας το δάχτυλο και δοκιμάζοντας πλευρές και όψεις της ζωής…
Έπαιξες με αυτά για τα οποία άλλοι παλεύουν μια ζωή… γιατί είναι στόχος τους…
Εσύ όμως στόχο είχες την την ίδια την ζωή και περιφρόνησες με θάρρος όλα τα καλούπια. 
Δεν μπήκες ποτέ σε κανένα απ’ αυτά…
Γύριζες σαν στρόβιλος χαράς και αισιοδοξίας , παθιασμένη ονειροπόλα δημιουργική.  Βικτωρία… 
Χάιδευες με την αύρα σου τα πάντα … μόνο αυτιά δεν χάιδεψες ποτέ …
Θύελλα ήσουν κυρία μου..  Άνεμος δυνατός που τύλιγε ότι αγαπούσες..και αγαπούσες δυνατά έτοιμη πάντα να πολεμήσεις για το σωστό και το λάθος που εσύ γούσταρες…
Μια γυναίκα που έμεινε πάντα ο ορισμός του κοριτσιού…. 
Ένα κορίτσι έξυπνο χαρούμενο περίεργο ανήσυχο ταλαντούχο ασυμβίβαστο που έβγαζε την γλώσσα κοροϊδευτικά, χωρίς ποτέ να κοροϊδεύει κανέναν…
Η  Βικτωρία Τράπαλη… το δικό μας κορίτσι.   
Άντε λοιπόν μικρή…. πήγαινε…. 
Πέτα στους ουρανούς, ταξίδεψε στην θάλασσα… πιες ρακές και τραγούδα… κάνε στέκια καινούργια…  και φίλους αδελφικούς… παθιάσου… διαφώνησε… γράφε… ζήσε ξανά…
Φόρεσε ένα απ τα υπέροχα καπέλα σου, και πήγαινε κοριτσάκι…
Επιτέλους έχεις φτερά…!!! 

Κ.Γ.Α.

Ό,τι άλλο να πούμε Βικτώρια λίγο θα είναι. Μόνο ένα ευχαριστώ παραπάνω από μένα για τη γενναιόδωρη ψυχή σου. Ότι έδωσες είναι για πάντα δικό σου εκεί στο “δρόμο δίχως άκρη” που ξεκίνησες να πας. Καλό σου ταξίδι με την αγάπη και τον σεβασμό μου για το δημιουργικό έργο και τη στάση ζωής σου και καλή αντάμωση καλή μου φίλη αγαπημένη…  Κρ. Π. “Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι, κλείσ’ τα μάτια κι είν’ αργά, ό, τι είμαι κι ό,τι είσαι, τά’ χουμε μισά μισά”:

Καληνύχτα

Μη φοβάσαι τα σκοτάδια
ίδια είναι όλα τα βράδια
μη φοβάσαι ούτε τα φώτα
σε κρατάω όπως και πρώτα.

Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι
κλείσ’ τα μάτια κι είν’ αργά
ό, τι είμαι κι ό,τι είσαι
τά’ χουμε μισά μισά.

Μην ξοδεύεσαι στον πόνο
αφορμές γυρεύει μόνο
μη γελιέσαι από τι μοιάζει
παραμύθι είναι κι αλλάζει.

Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι
κλείσ’ τα μάτια κι είναι αργά
ό, τι είμαι κι ό,τι είσαι
τά’ χουμε μισά μισά.

Μην το κάνεις άλλο θέμα
μια η αλήθεια κι αυτή ψέμα
όποιος λέει γι αγάπη αιώνια
αχ δε μετράει σωστά τα χρόνια.

Μη φοβάσαι, μη λυπάσαι
κλείσ’ τα μάτια κι είν’ αργά
ό, τι είμαι κι ό,τι είσαι
τά’ χουμε μισά μισά.

Βικτώρια Τράπαλη – Παπαδοπούλου
Aeginalight.gr


Διαβάστε επίσης: