Μια θεατρική παράσταση ανέβασε την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου στο Νοσοκομείο Άγιος Παύλος των φυλακών Κορυδαλλού μια ομάδα δώδεκα κρατουμένων. Η παράσταση «Κ», μια κοινωνική χειρονομία του «Τεχνοδρομώ», έφερε σε επαφή δύο κόσμους, των κρατουμένων και της κοινωνίας, και η επαφή ήταν συγκλονιστική. Η θεατρική ομάδα κατέθεσε ψυχή στη «σκηνή» του Κορυδαλλού και η κραυγή τους ήταν γροθιά στο στομάχι των θεατών. Η συγκίνηση τεράστια.

Ads

 
Το «Τεχνοδρομώ» ιδρύθηκε το 2010 με κύριο στόχο να προσεγγίσει ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες και μέσω του θεάτρου και όσων άλλων τεχνών εμπλέκονται με αυτό ( μουσική, εικαστικά, χορός ), να λειτουργήσει θεραπευτικά και επικουρικά στην κοινωνική ένταξη των ομάδων αυτών.
 
Στο πλαίσιο αυτό, τον Ιούνιο του 2012, στο Νοσοκομείο Άγιος Παύλος των φυλακών του Κορυδαλλού, στην πτέρυγα των οροθετικών, δημιουργείται μια θεατρική ομάδα, αρχικά από τον Γιάννη Νικολόπουλο που λίγο αργότερα με τη συνεργασία της  Άννας Χατζηχρήστου που αναλαμβάνει την διδασκαλία και εκπαίδευση των συμμετεχόντων, περνάει στο επόμενο στάδιο, αυτό μιας παράστασης από τους ίδιους τους φυλακισμένους, εντός της φυλακής.
 
Η αρχική σκέψη μιας παράστασης που θα βασίζεται στους ίδιους τους κρατούμενους και τα βιώματά τους γίνεται πράξη τον Μάιο του 2013 και με την συμμετοχή του Τσιμάρα Τζανάτου, που αναλαμβάνει τη συγγραφή ενός έργου, τον Αύγουστο του 2013 παίρνει την τελική του μορφή.
 
Τίτλος της παράσταση «Κ». Τι είναι όμως το «Κ»; «Κ» όπως Κορυδαλλός, όπως Κόσμος. Το Κ ξεκίνησε σαν μια χειρονομία αποδαιμονοποίησης της οροθετικότητας.
Μέσα από την  ομάδα των  κρατουμένων του Κορυδαλλού, που η οροθετικότητά τους, τους απέκοπτε από το σύνολο των άλλων κρατουμένων της φυλακής.
 
Με στόχο να αφαιρέσει αυτόν τον επί πλέον στιγματισμό τους, όντας βεβαρυμμένοι από τον  στιγματισμό που φέρουν ως φυλακισμένοι. Το ζητούμενο ήταν να αποφορτιστεί η “πραγματικότητα”, από τις φοβίες που την επικαλύπτουν.
 
Μέσω ενός έργου-θεατρικού εγχειρήματος, που θα συμπύκνωνε προσωπικές ιστορίες, για να φανερώσει τα κοινά τους στοιχεία. Αλλά, η οροθετικότητα  ήταν η επίφαση.
Η επίφαση σε μια σειρά αυθαίρετων κατηγοριοποιήσεων των ανθρώπων αυτών, που τους κατέτασσε στο σκοτεινό κομμάτι της κοινωνίας.
 
Ποινικοί κρατούμενοι, χρήστες ουσιών  στο μεγαλύτερο ποσοστό, επιβαρυμένοι πολλαπλά σωματικά και ψυχικά, με την οροθετικότητα να έρχεται να επισφραγίσει -ως αίολο επιχείρημα- την περιθωριοποίηση τους. Στην ουσία, ό,τι ακριβώς συμβαίνει εκτός Κορυδαλλού.  Στον Κόσμο. Αφού φυλακή, είναι μια κοινωνία εν πυκνώσει και ο φυλακισμένος ένας άνθρωπος γυμνός από κοινωνικά ενδύματα. Σκέτος ο πυρήνας του. Ό,τι διακοσμητικό φέρει η ζωή- έχει αφαιρεθεί.
 
Αν  θέλαμε να μιλήσουμε για τον Κορυδαλλό λοιπόν, θα έπρεπε να μιλήσουμε για τον Κόσμο. Και τον άνθρωπο. Να γίνει κατανοητός ο άνθρωπος- από τον Κόσμο. Αν ο προορισμός της Επιστήμης λ.χ. είναι να κατανοήσει ο άνθρωπος τον Κόσμο, ο προορισμός της Τέχνης είναι να κατανοήσει ο Κόσμος τον άνθρωπο. Το «Κ» προήλθε από το πρωτογενές κοινό συστατικό: το Κενό μέσα μας. Για να γίνει όλα τα «Κ» του Κόσμου.
 
Η παράσταση πραγματοποιήθηκε με την ευγενική χορηγία της AbbVie Pharmaceuticals S.A. 
 

«Κ»
Κείμενο: Τσιμάρας Τζανάτος
Διδασκαλία-Σκηνοθεσία: Άννα  Χατζηχρήστου
Συντονισμός: Γιάννης Νικολόπουλος
Επιμέλεια κίνησης:  Γιάννη Μάντση
Μουσική επιμέλεια:  Δημήτρη  Ιατρόπουλου
Επιμέλεια φωτισμών:   Κώστα Παπαναστασάτου
Βοηθός σκηνοθέτη:  Ειρήνη Ιωάννου.