Η κεραμωτή θαλάσσια χελώνα, είδος υπό εξαφάνιση, έχει πολύ λίγα σημεία στον κόσμο που μπορεί να αναπαραχθεί. Το Εθνικό Πάρκο Cahuita στην Κόστα Ρίκα είναι ένα από αυτά. Όμως η κλιματική αλλαγή αλλάζει τα δεδομένα.

 
Για εκατοντάδες χρόνια, οι παραλίες της Cahuita, μήκους περισσότερο των 8 χιλιομέτρων, προσέφεραν έναν ιδανικό χώρο για να αναπαραχθούν τέσσερα ήδη θαλάσσιας χελώνας: η κεραμωτή, η Καρέτα – Καρέτα, η πράσινη θαλάσσια χελώνα και η δερματοχελώνα.
 
Το Εθνικό Πάρκο Cahuita καλύπτει 110.000 στρέμματα σε βάλτο και 230.000 στρέμματα στον ωκεανό συμπεριλαμβανομένου του πιο σημαντικού κοραλλιογενή υφάλου της χώρας. Δημιουργήθηκε το 1970 ως εθνικό μνημείο και το 1978 ανακηρύχθηκε πάρκο για την προστασία των εύθραυστων οικοσυστημάτων.
 
Όμως, διάβρωση της άμμου και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας έχουν μειώσει την έκταση της παραλίας και τον αριθμό των χελώνων που καταφεύγουν εκεί ερχόμενες από την Καραϊβική για να αφήσουν τα αυγά τους. Οι διαχειριστές του Πάρκου υπολογίζουν ότι η μείωση ανέρχεται σε 25% μέσα σε 15 χρόνια.
 
Οι χελώνες πλέον άλλαξαν την διαδρομή τους και πηγαίνουν στις παραλίες εκτός του πάρκου, αλλά αυτό δεν είναι η μοναδική έγνοια των ειδικών. Η θερμοκρασία της άμμου όπου είναι θαμμένα τα αυγά καθορίζει το φύλο της θαλάσσιας χελώνας. Μια κρύα παραλία έχει ως αποτέλεσμα να γεννηθούν περισσότερα αρσενικά ενώ μια θερμή περισσότερα θηλυκά.
 
Ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, η άνοδος της θερμοκρασίας στην Κεντρική Αμερική θα έχει ως αποτέλεσμα την γέννηση περισσότερων θηλυκών θαλάσσιων χελώνων. Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τους ειδικούς είναι αποδεκτό μέχρι ένα σημείο, καθώς έπειτα μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην διατήρηση του πληθυσμού.
 
Εκτός από την χελώνα, η ξηρασία στην Αφρική θέτει σε κίνδυνο το ταξίδι που κάνουν προς την Σαχάρα κάθε χρόνο εκατομμύρια αποδημητικά πουλιά. Οι πολικές αρκούδες δυσκολεύονται να βρουν τροφή. Οι αλλαγές στο κλίμα έχουν επηρεάσει ακόμη και τις διαδρομές που ακολουθούσε η πεταλούδα-μονάρχης.
 
Στις αρχές Απριλίου συναντήθηκαν στη Λιμόν της Κόστα Ρίκα επιστήμονες και κυβερνητικοί αξιωματούχοι περισσότερων από 20 κρατών στο πλαίσιο της Συνόδου για την Διατήρηση των Μεταναστευτικών και Απειλούμενων Ειδών. Στις αρχές Μαΐου θα συντάξουν πόρισμα το οποίο θα εξεταστεί και θα εγκριθεί τον Νοέμβριο στο Εκουαδόρ.
 
Όμως το γεγονός ότι η κλιματική αλλαγή θα επηρεάσει διαφορετικά κάθε περιοχή, η προστασία των ειδών που μεταναστεύουν αποτελεί μια πρόκληση άνευ προηγουμένου. Τα ανθρώπινα σύνορα δεν σημαίνουν τίποτα για τα ζώα και έτσι τα μέλη της Συνόδου στοχεύουν στην δημιουργία ενός διεθνούς συστήματος προστασίας των περιοχών από όπου περνούν οι μεταναστευτικές ροές.
 
Ο Εκτελεστικός Γραμματέας της Συνόδου, Μπράντι Τσέιμπερς, σε άρθρο του στο IPS σχολίασε ότι «τα αποδημητικά ζώα αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις με τους ανθρώπους: τον χρόνο του ταξιδιού τους, την διαδρομή που θα ακολουθήσουν, πότε να φάνε και πότε να ξεκουραστούν, πότε να επιστρέψουν στις εστίες τους».