Στα δύο δισεκατομμύρια υπολογίζεται ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό παγκοσμίως. Η υπερθέρμανση του πλανήτη με άμεση επίπτωση την ξηρασία καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για κατανάλωση πόσιμου νερού. Αναλυτές, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα νερού, στις 22 Μαρτίου, προειδοποιούν εκ νέου για συγκρούσεις μεταξύ των χωρών που μοιράζονται διασυνοριακά αποθέματα πόσιμου νερού.

Ads

 
Οι ανάγκες για το νερό αυξάνονται, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω συρράξεις μεταξύ των χωρών υποστηρίζει ο Ed Davey, γραμματέας του βρετανικού κράτους για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές, σύμφωνα με την Guardian.
 
Ο Davey τόνισε σε συνδιάσκεψη υψηλόβαθμων πολιτικών και διπλωματών από όλο τον κόσμο ότι παρόλο που το νερό δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν άμεση αιτία πολέμου, σε συνδυασμό με την έλλειψη πηγών τροφής και άλλων αγαθών είναι πιθανό να οδηγήσει σε σοβαρές διακρατικές διενέξεις. «Οι χώρες δεν τείνουν να κάνουν πόλεμο για το νερό, αλλά φοβάμαι πως η κλιματική αστάθεια θα οδηγήσει  σε πολιτική αστάθεια. Εξαιτίας αυτού του φαινομένου η σύγκρουση καθίσταται πιο πιθανή» υποστηρίζει ο Βρετανός γραμματέας.
 
«Η αλλαγή του κλίματος εντείνει τις τόσο τις ενδοσυνοριακές, όσο και τις εξωτερικές πιέσεις στα κράτη» είπε στη συνδιάσκεψη ο Davey στην οποία συγκεντρώθηκαν με σκοπό να συζητηθεί αν η κλιματική αλλαγή και οι φυσικοί πόροι θα πρέπει να θεωρούνται ζητήματα εθνικής ασφάλειας.
 
«Οι επιπτώσεις της μπορεί να οδηγήσουν σε εσωτερική αναταραχή και να οξύνουν τις υπάρχουσες εντάσεις. Πρέπει να σχεδιάσουμε έναν κόσμο όπου η κλιματική αλλαγή δε θα κάνει τα υπάρχοντα προβλήματα ακόμη χειρότερα» δήλωσε ο Davey.

 
Σύμφωνα με επιστημονικές προβλέψεις ακόμη και η μικρή αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4°C θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της γεωργικής παραγωγής  τη στιγμυ που η συνεχής αύξηση του πληθυσμού, αλλά και ο υπερκαταναλωτισμός, σηματοδοτούν την αύξηση ζήτησης για τροφή κατά 70% έως το 2060. Έως την ίδια χρονιά ο αριθμός των ανθρώπων που θα καταναλώνουν ακατάλληλο νερό πιθανόν να αγγίξει τα 1.8 δισεκατομμύρια.
 
Στον πλούσιο Δυτικό κόσμο το σύνολο του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό για την κάλυψη των αναγκών του, ενώ στις χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής το ποσοστό αυτό πέφτει στο 80-85% με την υποσαχάρια Αφρική να κατέχει τα μικρότερα ποσοστά της τάξεως του 50-60%.
 
Μεγάλα προβλήματα προκύπτουν από την ανομοιογένεια στην παγκόσμια κατανομή του πόσιμου ύδατος. Για παράδειγμα, η Λατινική Αμερική διαθέτει 12 φορές περισσότερο πόσιμο νερό από τη  νότια Ασία.
 
Στη Βραζιλία και τον Καναδά υπάρχει πλεόνασμα, ενώ οι χώρες της  βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής αντιμετωπίζουν προβλήματα, καθώς τα αποθέματά τους δεν φτάνουν να καλύψουν τις πληθυσμιακές ανάγκες.
 
Η Μέση Ανατολή κατέχει μόλις το 1% των παγκόσμιων αποθεμάτων του γλυκού νερού για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των κατοίκων της, ο αριθμός των οποίων ανέρχεται στο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού.
 
Στο τέλος του προηγούμενου αιώνα η Τουρκία είχε υπό τον έλεγχό της 134 Km3, το Ισραήλ 2,2, η Ιορδανία 1,1, η Συρία 5,5 και η Σαουδική Αραβία 2,2. Δεν είναι τυχαίο πως το στρατηγικό δόγμα του Ισραήλ περιέχει τη ρητή διατύπωση πως «κάθε παρενόχληση της ροής των νερών του Ιορδάνη ποταμού συνιστά αιτία πολέμου».

Ωστόσο, εκτιμάται ότι και αρκετές χώρες, οι οποίες απολαμβάνουν πλήρη ή μερική πρόσβαση σε πόσιμο νερό, εκτιμάται ότι θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας μέχρι το 2025. Ως αιτίες των προβλημάτων αυτών καταγράφονται η υπερκατανάλωση, τα μειωμένα υδάτινα αποθέματα, αλλά και η υποβάθμιση της ποιότητας εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.
 
Αναφορικά με τις αστικές συγκρούσεις για το νερό εκδηλώθηκαν πρώτα στην Ευρώπη το 19ο αιώνα και σήμερα παρατηρούνται σε διάφορες μορφές σε ολόκληρο τον κόσμο, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι βασικές αιτίες αυτών των συγκρούσεων χαρακτηρίζονται από περίπλοκα κοινωνικοοικονομικά και θεσμικά ζητήματα, τα οποία σχετίζονται με την αστική διαχείριση των υδάτων.
 
Η διαμάχη σχετικά με τις δημόσιες υπηρεσίες νερού σε σχέση με τις ιδιωτικές παροχές νερού συνδέεται συχνά με συγκρούσεις για τις τιμές και την οικονομική προσιτότητα του νερού. Από την άλλη πλευρά, το θέμα της συγκέντρωσης σε σχέση με την αποκέντρωση της ύδρευσης τίθεται συχνά υπό συζήτηση στο πλαίσιο των θεσμικών πτυχών της διαχείρισης του αστικού νερού.
 

«The world is Thirsty. Because we are Hungry»
 
«Αν δεν μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε το νερό της γεωργίας με σύνεση θα αποτύχουμε να τερματίσουμε την πείνα, ενώ θα ανοίξουμε την πόρτα σε μια σειρά άλλων δεινών, όπως η ξηρασία, η πείνα και η πολιτική αστάθεια» προειδοποίησε ο Μπαν Γκι Μουν, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, στο μήνυμά του με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Νερού.
 
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας το 1992.
 
Το σλόγκαν της UNESCO για την Παγκόσμια Ημέρα του Νερού 2012 ήταν «The world is Thirsty. Because we are Hungry». «Η Παγκόσμια Ημέρα του Νερού είναι μία πρόσκληση για δράση. Πρέπει να ενωθούμε σήμερα για να εξασφαλίσουμε καθαρό νερό και τροφή για κάθε πολίτη του κόσμου, τώρα και στο μέλλον» αναφέρει η Irina Bokova, γενική διευθύντρια της  UNESCO για την Παγκόσμια Ημέρα του Νερού 2012.

Η UNICEF επίσης, η οποία δραστηριοποιείται από το 1966 για θέματα νερού και υγιεινής, έχει εργαστεί σε περισσότερες από 90 χώρες ανά τον κόσμο για τη βελτίωση της πρόσβασης σε καθαρό νερό, ευαισθητοποιώντας τους ανθρώπους στους κανόνες υγιεινής.
 
«Το νερό είναι πολύτιμο. Όλα τα έμβια όντα το χρειάζονται για να επιβιώσουν» υποστηρίζει η Greenpeace. «Καθαρό νερό σημαίνει φαγητό για όλους» τονίζει σε ανακοίνωσή της.