Οι προγραμματικές δηλώσεις για τη παιδεία αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές, φοιτητές ,τους γονείς αλλά και από όλη την κοινωνία. Ένας σωστός σχεδιασμός της εκπαιδευτικής πολιτικής θα βοηθήσει ίσως σημαντικά μεσοπρόθεσμα στην ανάπτυξη της χώρας μας. Ως τώρα έχουν γίνει υποθέσεις, βασισμένες στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με το τι μπορεί να περιλαμβάνουν οι προγραμματικές δηλώσεις. Όλα αυτές οι υποθέσεις αφορούν διορθωτικές παρεμβάσεις, καταργήσεις, τροποποιήσεις , αποκαταστάσεις ζητημάτων που θεωρούνται πρώτης προτεραιότητας για να «ξαναλειτουργήσει» ο χώρος της παιδείας.

Μερικά τέτοια ουσιαστικά ζητήματα είναι:

1) 9,5 ο βαθμός προαγωγής στο Λύκειο
2) Ακύρωση του υπολογισμού των βαθμών Α” και Β” Λυκείου για την εισαγωγή στα ΑΕΙ – ΑΤΕΙ
3)Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων ως υποχρεωτική πηγή του 50% των θεμάτων στις προαγωγικές εξετάσεις
4) Πάγωμα της αξιολόγησης

Πέρα όμως από αυτά τα αναγκαία πρώτα μέτρα, που στα περισσότερα συμφωνεί και η εκπαιδευτική κοινότητα, στις προγραμματικές δηλώσεις θα πρέπει να αναφερθούν και να γίνουν ξεκάθαροι πλέον και οι στόχοι της εκπαιδευτικής πολιτικής της χώρας μας στα ενδιαφερόμενα μέρη. Κάτι τέτοιο θεωρείται αναγκαίο αν αναλογιστεί κανείς ότι ως τώρα, ποτέ δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο στο παρελθόν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Μόνο όταν είναι γνωστοί οι στρατηγικοί στόχοι θα μπορεί να υπάρχει προσανατολισμός και συγκέντρωση των δυνάμεων τους σύμφωνα με αυτούς τους στόχους.

Μέρος αυτών των στόχων όμως είναι ήδη προσδιορισμένοι[1] ήδη από το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας είμαστε μέλος. Κάποιοι από αυτούς είναι:

• Η ισότητα ευκαιριών στην εκπαίδευση
• Η βοήθεια στους νέους να αποκτήσουν συναίσθηση των ευθυνών τους σε μια αλληλέγγυα κοινωνία
• Η ευκαιρία σε κάθε νέο να χρησιμοποιήσει πλήρως όλες του τις δυνατότητες στον ενεργό βίο και στην προσωπική του ανέλιξη
• Η παροχή στους νέους κατάρτισης και τίτλους σπουδών που να διευκολύνουν τη μετάβασή τους στον ενεργό βίο

Όμως αν και αυτοί οι στόχοι είναι γνωστοί σε όλα τα κράτη μέλη, τα εκπαιδευτικά συστήματά τους παράγουν και διαφορετικά σε ποιότητα αποτελέσματα. Κάποια εκπαιδευτικά συστήματα θεωρούνται αποτελεσματικά και άλλα όχι. Υπάρχουν λοιπόν κάποιες ιδιαίτερες διαφορές που κάνουν κάποια εκπαιδευτικά συστήματα να λειτουργούν αποτελεσματικά κα άλλα όχι μέσα στο κοινωνικό οικονομικό πλαίσιο της Ευρώπης. Αυτές τις διαφορές πρέπει να τις αναζητήσουμε στο κάθε εκπαιδευτικό σύστημα και στον τρόπο που οργανώνει την εκπαιδευτική του πολιτική.

Έτσι οι διαφορές εκπαιδευτικών συστημάτων, στα αποτελέσματα που παράγουν, εξαρτάται από πληθώρα παραγόντων που αφορούν από την διαθέσιμη υλικοτεχνική υποδομή, το θεσμικό πλαίσιο , τις επιμορφωτικές πολιτικές, τις διδακτικές μεθόδους, τους τρόπους αξιολόγησης, τα αναλυτικά προγράμματα και άλλα. Μπορούμε ως εκπαιδευτικό σύστημα να δώσουμε λοιπόν βαρύτητα σε παράγοντες που δεν κοστίζουν σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία. Να κάνουμε τη διαφορά, βελτιώνοντας παράγοντες που ενώ είναι διαθέσιμοι, δε ήταν οι κατάλληλοι ως τώρα ή ήθελαν βελτιώσεις.

Για παράδειγμα για να καταστήσουμε τις διδακτικές μας μεθόδους πιο αποτελεσματικές θα πρέπει να τονώσουμε τη συνεργατικότητα (συνδιδασκαλίες, δειγματικές, παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού κ.α) των εκπαιδευτικών μέσα στα σχολεία. Αυτό έκαναν και στην Αγγλία την περασμένη δεκαετία., αναγνωρίζοντας τον ατομισμό του εκπαιδευτικού ως εγγενές χαρακτηριστικό του επαγγέλματος. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να δημιουργήσουμε τέτοιες ευκαιρίες συνεργατικότητας μέσα από το θεσμικό πλαίσιο το οποίο πρέπει να προσαρμόσουμε ανάλογα.

Τα αναλυτικά προγράμματα θα πρέπει να αλλάξουν και να προωθούν την καινοτομία και τη δημιουργικότητα. Μια περίπτωση αλλαγής των αναλυτικών προγραμμάτων περιγράφεται εδώ.

Το βασικό πλαίσιο της εκπαίδευσης με τους βασικούς νόμους από το 1985 έως το 2002 είναι πλέον παμπάλαιο και πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Πλέον εδώ και καιρό δεν μπορεί να υποστηρίξει σημαντικά ζητήματα όπως είναι οι αρμοδιότητες των Συλλογικών Οργάνων της σχολικής μονάδας, ζητήματα λειτουργίας του Συλλόγου Διδασκόντων και άλλα.

Οι προγραμματικές δηλώσεις λοιπόν δεν θα πρέπει να εξαντληθούν μόνο στην ανακοίνωση βραχυπρόθεσμων ενεργειών για την «άμεση ανακούφιση» της εκπαίδευσης. Αυτές οι ενέργειες αν και είναι θετικές δεν είναι ικανές να δημιουργήσουν θετικά εκπαιδευτικά αποτελέσματα. Οι προγραμματικές δηλώσεις βασικά θα πρέπει να μας περιγράψουν το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την παιδεία και συγκεκριμένα τι θα είναι αυτό που θα κάνει τη διαφορά για το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

[1] Πράσινη Βίβλος για την Ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση, 1993

Πηγή: xenesglosses.eu

Διαβάστε περισσότερα