«Aγαπητέ Θεέ, είμαι ο Oscar και είμαι δέκα. Μου αρέσει να βάζω φωτιά στη γάτα,  στο σκύλο,  στο σπίτι και μια φορά τηγάνισα και τα χρυσόψαρα. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω πυροσβέστης»

Τρεις ηθοποιοί (απόφοιτοι του Θεάτρου Τέχνης) και ένας μουσικός, όλοι τους νέοι γεμάτοι δημιουργική ορμή, διασκευάζουν ευφάνταστα και τολμηρά το έργο του Éric-Emmanuel Schmitt «Oscar et la Dame Rose».
 Ο Oscar, που είναι δέκα χρονών, έχει λευχαιμία και ζει στο νοσοκομείο. Όλοι γύρω του, ακόμα και οι γονείς του, φοβισμένοι από την αρρώστια του, δεν τον αντιμετωπίζουν με ζεστασιά και ευθύτητα, αλλά με αποστασιοποίηση και διστακτικότητα. Ώσπου μια μέρα, η θεία Rose, μια εθελόντρια που του παρουσιάζεται ως πρώην παλαίστρια, σκαρφίζεται ένα παιχνίδι, κατά το οποίο κάθε μέρα που ζει ο Oscar θα αντιστοιχεί σε 10 χρόνια. Στα πλαίσια του παιχνιδιού αυτού, δίνεται η δυνατότητα στον Oscar να τρέξει, να φωνάξει, να εκδηλώσει τον έρωτά του για ένα κορίτσι, να διασκεδάσει, να ενθουσιαστεί, να γελάσει, να ονειρευτεί, να ενηλικιωθεί και, μέσα από τις επιστολές που γράφει στο Θεό, να αναπτύξει προβληματισμούς σχετικά με το θάνατο, την αρρώστια, τον έρωτα, την οικογένεια, την αλήθεια και το ψέμα ακόμα και για την ύπαρξη του ίδιου του Θεού στον οποίο απευθύνεται.

Το μεράκι και το πάθος με τα οποία οι συντελεστές αντιμετώπισαν το έργο αυτό, μετασχημάτισε σε πλεονέκτημα τις αντικειμενικά μειωμένες δυνατότητες της παραγωγής και ανέδειξε τη σημασία της λιτής έκφρασης.
Η Στυλιάνα Ιωάννου, στο ρόλο του Oscar, ξεδιπλώνει εντυπωσιακά το εύρος των εκφραστικών μέσων που μπορεί να αξιοποιήσει ένας ηθοποιός, προκειμένου να κάνει το θεατή κοινωνό τού βάθους στο οποίο βούτηξε κατά τη διερεύνηση του χαρακτήρα που υποδύεται. Πέρα από τη φωνή, το βλέμμα, τις κινήσεις του σώματος, τις ανάσες που τέθηκαν στην υπηρεσία ανάδειξης μιας ενδιαφέρουσας πολυπλοκότητας, είναι πραγματικά απολαυστικός και αρμονικός ο τρόπος με τον οποίο ένα κορίτσι με πλούσια μαλλιά υποδύεται ένα αγόρι χωρίς μαλλιά. Στο ρόλο της θείας Rose, η Καλλιόπη Μανδρέκα καταφέρνει, με τις αναγκαίες εναλλαγές ανάμεσα στη σοβαρότητα και το χιούμορ, άλλοτε να μας συγκινήσει και άλλοτε να μας προσφέρει λυτρωτικά διαλείμματα γέλιου. Με την ιδιότητα του μουσικού επί σκηνής, αλλά και του πολύχρωμου αρκούδου, ο Παναγιώτης Θεοφανόπουλος πλαισίωσε ταιριαστά πότε με μελωδίες και πότε με βρυχηθμούς τις χαρούμενες και τις σκληρές στιγμές, δίνοντας ήχο και χρώμα γόνιμα αντιπαραθετικά με τη νοσοκομειακή ατμόσφαιρα στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία. Ο Ηλίας Αδάμ προσέγγισε με σκηνοθετική μαεστρία το λεπτό θέμα του έργου και θα μπορούσαμε να δούμε ως ιδιαίτερα εύστοχο το διανθισμό του με στοιχεία πειραματικού χαρακτήρα. Ως ηθοποιός στην παράσταση, κρατώντας το ρόλο των αδέξιων γονιών, του γιατρού και της καθαρίστριας, συνέβαλε στην ανάδειξη της συνθετότητας των σχέσεων που αναπτύσσονται στην ιστορία.

Μια ομάδα νέων ανθρώπων, με πίστη και αγάπη σε αυτό που κάνουν μας προκαλούν, μέσα από το έργο αυτό, να αναστοχαστούμε σχετικά με ζητήματα, όπως η ειλικρίνεια, η αποδοχή και η σχετιζόμενη με αυτά τόλμη, ενώ την ίδια στιγμή αποδεικνύουν ότι η αξία μιας παράστασης δε μετριέται με μεγέθη, όπως το κόστος των σκηνικών και των κοστουμιών, αλλά είναι κατά κύριο λόγο συνάρτηση του πάθους και της αφοσίωσης με την οποία δίνονται σε αυτήν οι συμμετέχοντες.

Σκηνοθεσία – διασκευή: Ηλίας Αδάμ 
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαίρη Σαχάλωφ 
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδόσεις Opera
Παίζουν: Στυλιάνα Ιωάννου, Καλλιόπη Μανδρέκα, Παναγιώτης Θεοφανόπουλος, Ηλίας Αδάμ
Ενδυματολόγος: Κατερίνα Κουρούμαλη
Φωτισμοί: Βασίλης Κρητικός
Φωτογραφίες: Δημήτρης Χατζημαρινάκης
Μουσικός επί σκηνής: Παναγιώτης Θεοφανόπουλος
Έως 7 Απριλίου 2015 Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, 21:00 Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ, μειωμένο: 5 ευρώ
Ειλισσός-Mικροχώρος Τέχνης, Αγλαονίκης 3 & Βουλιαγμένης 40 Κράτηση στα τηλέφωνα: 2109214248, 6944 301678

Πηγή: To Periodiko