Η χθεσινή εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία: η αριστερά κερδίζει για πρώτη φορά την πρώτη θέση, στην ουσία από συστάσεως ελληνικού κράτους. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρόκειται για την δεύτερη φορά, είχε προηγηθεί μια πρωτιά την δεκαετία του ‘80, σε ευρωεκλογές του άλλοτε πανίσχυρου ιταλικού ΚΚ, που τα απομεινάρια του παρουσιάστηκαν στις χθεσινές εκλογές στο ψηφοδέλτιο «Για μια άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα». 

Ads

Στην άνετη επικράτηση στις ευρωεκλογές θα πρέπει να  προστεθούν η νίκη του αουτσάιντερ Ρένα Δούρου στην πιο σημαντική εκλογική περιφέρεια της χώρας καθώς και η εκλογή υποψηφίων που υποστηρίχθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά από σημαντικούς Δήμους, επιτυχίες που η Κουμουνδούρου ούτε μπορούσε  να φανταστεί δύο χρόνια πριν. Με θέσεις πλέον και στην αυτοδιοίκηση, ο ΣΥΡΙΖΑ σταθεροποιείται στο 27%, στο οποίο είχε εκτοξευθεί δύο χρόνια πριν, λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
 
Αντίθετα η ΝΔ, παρ’ ότι δεν δίστασε να ξεκινήσει μια εκστρατεία φόβου, παραπληροφόρησης και υποσχέσεων που θα ζήλευε και ο Μαυρογιαλούρος, χάνει σχεδόν 7 μονάδες από το ποσοστό της το 2012. Το αποτέλεσμα αποτελεί προσωπική ήττα και για τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, που ένα μήνα πριν πίστευε ότι θα μπορούσε να «γυρίσει» το διαφαινόμενο αποτέλεσμα και να καταλάβει την πρώτη θέση.
 
Από την πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ χάνει έναν από τους τρεις ψηφοφόρους που του είχαν απομείνει το 2012, αλλά διασώζεται επειδή οι δημοσκοπήσεις είχαν κατεβάσει τον πήχυ πολύ χαμηλά. Η στάση του Ευάγγελου Βενιζέλου, που παρέλαβε ένα κόμμα από το 44% αλλά σχεδόν πανηγυρίζει επειδή κατάφερε να μην πέσει κάτω από το 8%, θυμίζει κάποιον που ενώ τον φτύνουν πιστεύει ότι ψιχαλίζει, αλλά η στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ έχει την εξήγηση της: το αποτέλεσμα εξασφαλίζει την παραμονή του στην εξουσία.
 
Γιατί πέρα από τα άλλα αρνητικά στοιχεία της χθεσινής εκλογικής αναμέτρησης και τα οποία χρειάζονται ξεχωριστή ανάλυση, όπως η άνοδος της Χρυσής Αυγής και η επικράτηση δημάρχων με βεβαρημένο ποινικό μητρώο ή μαφιοζοποδοσφαιρικές περγαμηνές, η μάχη που δόθηκε μοιάζει με αμφίρροπο αγώνα πυγμαχίας: ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τον αντίπαλο σε όλα σχεδόν τα σημεία αλλά δεν κατάφερε να τον βγάλει νοκάουτ.
 
Ήδη ο Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να εκμεταλλευθεί την εκλογική συντριβή της ΔΗΜΑΡ για να  προτείνει στην ηγεσία της εμμέσως πλην σαφώς την επιστροφή στην κυβέρνηση. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε ότι  «είναι επιβεβλημένη η επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας (των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση ΣΣ) με στόχο τη διεύρυνση της πολιτικής, κοινοβουλευτικής και σε κάθε περίπτωση της κοινωνικής βάσης στήριξης της εθνικής προσπάθειας που κάνει η κυβέρνηση» ενώ συγχρόνως προανήγγειλε ιδρυτικό συνέδριο  της Κεντροαριστεράς τον Οκτώβριο, αναγγελία που ακούστηκε ως ένα ακόμη άνοιγμα προς τα όποια ηγετικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ θα ήθελαν να ακολουθήσουν την «Ελιά».
 
Ίσως ο Αντώνης Σαμαράς να περιμένει τις αντιδράσεις Κουβέλη πριν προχωρήσει σε ανασχηματισμό που θα συμπεριλάβει λάτρες υπουργικών θέσεων και άλλους Λοβέρδους, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός διαθέτει και άλλα όπλα πέρα από τη νομή της εξουσίας, όπως η αδίστακτη προπαγανδιστική μηχανή που δούλεψε στο φουλ τις τελευταίες μέρες πριν ανοίξουν τις κάλπες. Οι χθεσινές εκλογές έδειξαν ότι απέναντι σε έναν τέτοιο εχθρό ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παίξει τον ρόλο της πρωτοπορίας και να κερδίζει τις μάχες. Αλλά μόνος του δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο.
 
Ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε να συλλαμβάνει το μήνυμα των εκλογών αλλά και τα ανοίγματα Βενιζέλου. Στην χθεσινοβραδινή δήλωση του τόνισε την ανάγκη «να ανταποκριθούμε στο αίτημα των καιρών για τη συγκρότηση μιας πλατιάς δημοκρατικής, προοδευτικής και πατριωτικής συμμαχίας, που, όχι μόνο θα κερδίσει τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, αλλά θα αποτελέσει τη νέα μεγάλη και απόλυτη πλειοψηφία. Τη μεγάλη πλειοψηφία που θα αναλάβει το ιστορικό έργο της κοινωνικής σωτηρίας και της ανασυγκρότησης της πατρίδας μας». Είναι αυτό που έλειπε από τις μάχες που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ: οι εκλογές έδειξαν ότι χωρίς μια τέτοια στρατηγική συμμαχιών, ο αντίπαλος δεν μπορεί να βγει νοκάουτ.