Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε στην Αμερική, η ΝΔ είχε ήδη γυρίσει, πριν από πολλά χρόνια. Γνωρίζει τα αμερικανικά πολιτικά πράγματα και ξέρει να τα εφαρμόζει στην ελληνική πολιτική ζωή. Όπως το war room, που η Συγγρού και το Μέγαρο Μαξίμου έχουν στήσει στα πρότυπα των αμερικανικών εκλογικών εκστρατειών: ένα επικοινωνιακό δωμάτιο πολέμου, όπως αυτό του επιτελείου Κλίντον στις προεδρικές εκλογές του 1992.

Ads

Υπάρχει, μάλιστα, και ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ με αυτό τον τίτλο (War Room), στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Τζωρτζ Στεφανόπουλος: η ιδέα είναι ότι την έχεις στημένη στον αντίπαλο και δεν τον αφήνεις σε χλωρό κλαρί. Παρακολουθείς την παραμικρή του κίνηση, την πιο ασήμαντη δήλωση του πιο ασήμαντου στελέχους της εκστρατείας του. Και αφού φέρεις τις δηλώσεις στα μέτρα σου, εξαπολύεις καθημερινές επικοινωνιακές επιθέσεις που βάζουν συνεχώς τον αντίπαλο σε θέση άμυνας.

Η ΝΔ εφάρμοσε την τακτική στις εκλογές του Ιουνίου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσε την πρώτη θέση, με εντυπωσιακά αποτελέσματα: η παραμικρή δήλωση, από αυτές του Τσίπρα έως των συνήθως υπόπτων για «αριστερές» διαφοροποιήσεις (π.χ. «το ευρώ δεν είναι φετίχ»), απομονωνόταν από το πλαίσιο μέσα στο οποίο είχε ειπωθεί και μετατρεπόταν σε αντικείμενο πολεμικής του τύπου «ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μας πάει στη δραχμή». Χωρίς το war room, το οποίο υποστηρίχτηκε, είναι αλήθεια, από τα περισσότερα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, είναι αμφίβολο αν η ΝΔ θα είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την πρώτη θέση και κατόπιν την ανάληψη της πρωθυπουργίας. 

Ας θυμηθούμε ότι μέχρι τα μέσα περίπου εκείνης της σύντομης προεκλογικής εκστρατείας οι δημοσκοπήσεις έφερναν στην πρώτη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος δεν ήρθε πρώτος και εξαιτίας αντιφάσεων της δικής του πολιτικής αλλά και γιατί δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τον επικοινωνιακό πόλεμο εναντίον του, όπως έκαναν οι επιτελείς της προεκλογικής εκστρατείας του Κλίντον το 1992: όχι μόνο αποκρούοντας τις επιθέσεις εναντίον του Μπιλ που αφορούσαν κυρίως τις ερωτικές του περιπέτειες, αλλά και εξαπολύοντας αντεπιθέσεις στην αχίλλειο πτέρνα του αντιπάλου μπαμπά Μπους, δηλαδή την οικονομική κατάσταση. Από εδώ και η περίφημη φράση την οποία θύμιζαν στον Κλίντον κάθε μέρα: Its the economy stupid (Είναι η οικονομία – το θέμα – ηλίθιε). 

Μετά την επιτυχημένη προεκλογική εφαρμογή του war room, η ΝΔ αποφάσισε να στήσει τον μηχανισμό σε μόνιμη βάση. Από τις δηλώσεις Λαφαζάνη για τις βίλες ή τις απεργίες μέχρι τη δήλωση κάποιου άγνωστου επαρχιακού βουλευτή, τίποτα δεν περνάει απαρατήρητο από τους νεοδημοκράτες επικοινωνιακούς πολέμαρχους. Όταν μια μέρα δεν υπάρχει αφορμή, καθώς οι φοβισμένοι Συριζαίοι έχουν κρυφτεί στα καταφύγια για να μη δεχτούν τα πυρά, χρησιμοποιείται ακόμα και η μέθοδος του βιντεο-μοντάζ, όπως έγινε την προηγούμενη εβδομάδα με τις δηλώσεις του βουλευτή Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ. 

Τι γίνεται, όμως, τις αργίες, που συνήθως δεν υπάρχουν θέματα; Ανακαλύπτεται μια μπαγιάτικη δήλωση, που ανακυκλώνεται. Έτσι έγινε και την περασμένη Κυριακή με τη δήλωση Κουράκη για τους μισθούς των ιερέων. Επειδή έτυχε να είμαι πρόεδρος στη συζήτηση «Εκκλησία και Αριστερά», στο πλαίσιο της οποίας ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διατύπωσε την περίφημη ιδέα ότι, δηλαδή, ίσως θα πρέπει να φορολογούνται εθελοντικώς μόνο οι πιστοί ορθόδοξοι Χριστιανοί ώστε να πληρώνονται οι μισθοί των ιερέων της ορθόδοξης Εκκλησίας, έμεινα έκπληκτος από τη διάσταση που πήρε το θέμα. 

Καταρχάς, η συζήτηση έγινε την Τρίτη, αλλά το θέμα ανακινήθηκε την Κυριακή, 5 μέρες αργότερα. Παρότι το ακροατήριο ήταν γεμάτο από ιερωμένους, στη συζήτηση που ακολούθησε κανείς δεν κατακεραύνωσε τον Κουράκη. Υπήρχε, αντίθετα, διάθεση συζήτησης γύρω από ένα βασικό ερώτημα: γιατί οι άθεοι, οι αλλόθρησκοι κ.λπ. της ελληνικής κοινωνίας να πληρώνουν, μέσω του φόρου τους, τους μισθούς των ορθόδοξων ιερέων, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ιερείς από άλλες θρησκείες ή δόγματα; Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε, μάλιστα, ανάλογες πρακτικές με αυτές της πρότασής του σε άλλες χώρες της Ευρώπης, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει άλλη χώρα όπου οι ιερείς να πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. (Διαβάστε εδώ την εύστοχη παρέμβαση της Ελληνικής Ενωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου). 

Την ίδια μέρα και τις επόμενες γίνονταν πραγματικά σημεία και τέρατα. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της φιλοευρωπαϊκής ΝΔ επανέφερε το ζήτημα της θανατικής ποινής, το πιο σίγουρο θέμα για να σε πετάξουν ως χώρα έξω από κάθε ευρωπαϊκό θεσμό. Κουβέντα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν κρυμμένοι στα καταφύγια χωρίς ίντερνετ; Ζυμώνονταν για το αν ο Τσίπρας θα έπρεπε να πάει στην Αμερική ή να δει τον Σόιμπλε, λες και αν γίνουν κυβέρνηση θα μιλούν με την Λευκορωσία;

Το βέβαιο είναι ότι όταν παίζουν ερασιτέχνες με επαγγελματίες, σπάνια κερδίζουν οι πρώτοι…