Η εκστρατεία ξεκίνησε αμέσως μετά τις συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής: από τον Τράγκα μέχρι συγκροτήματα τύπου και συστημικούς δημοσιογράφους που συνδέονται με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, πηγές που συνήθως παπαγαλίζουν την κυβερνητική γραμμή διατύπωναν ερωτηματικά για την νομιμότητα αλλά και της πολιτική σκοπιμότητα των συλλήψεων. Το ίδιο έκαναν παρασκηνιακά υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ: με την εξαίρεση του Μ. Βορίδη, κανένα πρωτοκλασάτο στέλεχος δεν υπεράσπισε την τακτική Δένδια ενώ οι συνήθως λαλίστατοι κυβερνητικοί βουλευτές εξαφανίστηκαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Στον δημοκρατικό κόσμο υπήρξαν συναισθήματα χαράς και αγαλλίασης, με την θλιβερή εξαίρεση του πρώην αριστερού Δ. Ψυχογιού. Επειδή άσκησα κριτική σε προηγούμενο άρθρο μου, ο κ. Ψυχογιός μου έστειλε απάντηση που δημοσιεύθηκε στο Tvxs. Αξίζει να συζητηθεί η περίπτωση, γιατί θίγει ορισμένα γενικότερα ζητήματα για την Χρυσή Αυγή αλλά και ένα είδος νεο-αρθρογραφίας με έμμονες ιδέες εναντίον της αριστεράς. 

Ads

Αντίθετα με όσους αμφισβητίες μίλησαν δημοσίως, διατυπώνοντας ευθέως την άποψη τους, ο κ. Ψυχογιός προσπάθησε να καμουφλάρει την διαφωνία του με λεκτικούς και νοηματικούς ακροβατισμούς. Πρόκειται για μια σχολή νέο-δημοσιογραφίας life style που άνθισε με την κρίση και τα μνημόνια: οι αρθρογράφοι καταπίνουν την κάμηλο των επαχθών μέτρων και του διεθνούς εξευτελισμού της χώρας, ενώ διυλίζουν τον κώνωπα της έλλειψης savoir vivre στην πολιτική αντιπαράθεση ή διαπιστώνουν διάφορα κακώς κείμενα κοινώς αποδεκτά, χωρίς να προσδιορίζουν τις αιτίες που τα γέννησαν και χωρίς να καταλογίζουν συγκεκριμένες ευθύνες. Κάτι σαν τον Ζάχο Χατζηφωτίου σε έκδοση 2010: έναν κοσμικό δημοσιογράφο που έκανε καθημερινά σχόλια στην τηλεόραση την δεκαετία του 70, στηλιτεύοντας πχ το -υπαρκτό-πρόβλημα ότι ο κόσμος δεν κατέβαζε τα σκουπίδια στην ώρα του. Δεν είχε σημασία ότι δεν υπήρχαν σκουπιδιάρικα ή διαλυόταν η Κύπρος.

Επι πλέον, στην περίπτωση του Δ. Ψυχογιού, όπως και άλλων αρθρογράφων της νεοφιλελεύθερης δημοσιογραφίας, υπάρχει μια μόνιμη και σταθερή επωδός όλων των άρθρων του: φταίει η αριστερά και βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετεωρίτης να πέσει στην Αλάσκα, κάπου η Κουμουνδούρου θα έχει βάλει το χεράκι της.

Η ίδια τακτική ακολουθείται και στο άρθρο του για τις συλλήψεις των νεοναζί, στο οποίο άσκησα κριτική. Ηδη, από την πρώτη παράγραφο, ξεκινάει με την επισήμανση ότι “συνελήφθησαν με βάση τη νομοθεσία «περί εγκληματικής οργάνωσης» που ψηφίστηκε το 2001 για την αντιμετώπιση της αριστερής τρομοκρατίας“ και τα ρίχνει αμέσως σε κάποιους αριστερούς:
“τότε καταγγελλόταν από τους ίδιους ο νόμος 2928/2001 ως αντιδημοκρατικός, ασαφής, επικίνδυνος που ποινικοποιούσε την πολιτική δράση· τώρα καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι άργησε να τον εφαρμόσει. Όλοι αυτοί που αναγόρευαν σε «πολιτικό κρατούμενο» όποιον συλλαμβανόταν ως ύποπτος συμμετοχής σε ένοπλη οργάνωση ή σε συγκρούσεις με την αστυνομία, γιατί φωνάζουν τώρα για τους χρυσαυγίτες «ήταν αυτονόητο πως ήταν εγκληματίες, έπρεπε να έχει γίνει από καιρό»”

Στην δεύτερη παράγραφο η αριστερά του ξεφεύγει, αλλά να πως ξεκινάει και που αφιερώνεται η τρίτη:
“Τώρα, όσοι φωνάζουν «τσακίστε τον φασισμό» ξεχνούν και τη στάση τους πριν λίγα χρόνια και το βαρύ πολιτικό παρελθόν που έχει στη χώρα μας η λέξη «συμμορίτης» που με τόση ευκολία χρησιμοποιούν για να περιγράψουν τους χρυσαυγίτες. Αν ο Κάρολος Παπούλιας αποκαλέσει σε διάγγελμά του τους νεοναζί «μιάσματα», όπως είχε κάνει ο Παύλος την εποχή της βασιλείας, θα είναι ακόμη πιο ευχαριστημένοι; ..Μόνο η χούντα συνέλαβε αρχηγούς κομμάτων και πρώην βουλευτές (γιατί η Βουλή είχε διαλυθεί εν όψει των εκλογών που δεν έγιναν ποτέ) – γιατί όλοι αυτοί που φωνάζουν πως μας κυβερνά χούντα δεν βγαίνουν να κραυγάσουν «δικαιωθήκαμε»;

Η τέταρτη παράγραφος είναι για τον Γλέζο το 1959, στην πέμπτη πάλι οι αριστεροί την πληρώνουν:
 “Δυστυχώς στη χώρα μας είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως πρέπει να γίνονται φυλακίσεις για φρονήματα – αυτών που έχουν αντίθετα από τα δικά τους, βεβαίως. Το κράτος για αυτούς δεν είναι «δικαίου», είναι εργαλείο, όπως αποδεικνύει η στάση τους απέναντι στον νόμο 2928(.Πρόκειται για τους ίδιους που θεωρούν τη ΧΑ «μακρύ χέρι» του συστήματος. Ίσως επειδή αυτοί που υπερασπίστηκαν κατά καιρούς λήστευαν τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν την πολιτική τους δραστηριότητα, ενώ η ΧΑ πούλαγε προστασία σε καταστηματάρχες.”

Το ίδιο μοτίβο συνεχίζεται και στις επόμενες, όπου διατυπώνονται συνεχώς επιφυλάξεις για την σκοπιμότητα των συλλήψεων, αλλά καταντάει κουραστικό να συνεχίσω παρακάτω. Το θέμα είναι ότι σε ένα άρθρο για τις συλλήψεις των νεοναζί, ο Δ. Ψυχογιός τα ρίχνει στην αριστερά. Αν τα οι τίτλοι πρέπει να έχουν σχέση με το περιεχόμενο των άρθρων, το περί ου ο λόγος θα έπρεπε να έχει τίτλο: ¨ Oι σοβαρές ευθύνες της Αριστεράς για τις λάθος συλλήψεις της Χρυσής Αυγής”. 

Ομως ο τίτλος που χρησιμοποιεί ο κ. Ψυχογιός(“Η δεύτερη ήττα της δημοκρατίας”) έχει μια άλλη χρησιμότητα: διαψεύδει κατηγορηματικά όσα υποστηρίζει ο συντάκτης του στην απάντηση που έστειλε στο Tvxs.gr. Οτι τάχα δεν εννοούσε καθόλου ότι υπήρχε πρόβλημα νομιμότητας ή πολιτικής σκοπιμότητας με τις συλλήψεις της ηγεσίας των νεοναζί. Γιατί το συμπέρασμα του άρθρου είναι σαφές στην τελευταία του παράγραφο: (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

“Η δημοκρατία στη χώρα μας ηττήθηκε με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή.. η παραπομπή της σε δίκη δεν εξουδετερώνει τις δυνάμεις που την έφεραν στη Βουλή, ίσως τις κάνει ισχυρότερες· αποτελεί δεύτερη ήττα γιατί αποδεικνύει πως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί πολιτικά οργάνωση που διαπράττει ποινικά αδικήματα όντας ταυτόχρονα κόμμα.”.

Στο αν υπάρχει θέμα νομιμότητας με τι συλλήψεις, ο Δ. Ψυχογιός ακολουθεί την ίδια τακτική των μισόλογων γράφοντας πχ
ότι “Η παραπομπή σε δίκη της ηγεσίας της ΧΑ αποδεικνύει μεν τη λειτουργία του κράτους δικαίου (μένει όμως να επιβεβαιωθεί και στη δίκη)”.
Ομως σε ένα σημείο είναι αποκαλυπτική, όταν απαντά πάλι στους συνήθεις ύποπτους της αριστεράς που γκρινιάζουν επειδή καθυστέρησε η κυβέρνηση να πάρει μέτρα:

“Καθυστέρησε το κράτος; Οι απαντήσεις του κράτους δικαίου δεν μπορεί να είναι ασύμμετρες προς τα αδικήματα, δεν μπορεί να μη στηρίζονται σε στοιχεία. Δεν αρκούν οι πολιτικές καταγγελίες του κάθε «αντιφασίστα» για να κινηθεί η δικαιοσύνη συλλαμβάνοντας βουλευτές, ούτε καν μια δολοφονία: θα έπρεπε να συλληφθεί ο Κώστας Μητσοτάκης όταν σκοτώθηκε ο Τεμπονέρας; “(οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Δεν έχει νόημα να συνεχίσω περισσότερο αποδεικνύοντας το αυτονόητο. Το ερώτημα πλέον είναι το κίνητρο των αμφισβητιών. Στο στρατόπεδο της ΝΔ ήταν οι Καραμανλικοί που φοβήθηκαν ότι ο Σαμαράς θα κερδίσει σε υστεροφημία τον Καραμανλή, οι Μητσοτακικοί που θέλουν να δουν τον Σαμαρά κρεμασμένο ανάποδα, οι βουλευτές που φοβούνται μήπως πολώσουν τους ψηφοφόρους της ΧΑ, οι επιχειρηματίες που έχουν επιρροή με την Δικαιοσύνη. Ο Δ. Ψυχογιός είναι πρώην αριστερός ,αλλά είναι προς τιμή του ότι στην δικτατορία συμμετείχε σε αντιστασιακή οργάνωση, η οποία κατάφερε να δυναμιτίσει το άγαλμα Τρούμαν, στην καρδιά της Αθήνας. Η έμμονη ιδέα του να ασχολείται σε όλα τα άρθρα του με την αριστερά και τους δάχτυλους του Τσίπρα είναι ανεξήγητη: είναι σαν να λογομαχεί καθημερινά για όλες τις εξελίξεις με την πεθερά του που είναι γραμμένη στο ΣΥΡΙΖΑ και να την πληρώνουν οι αναγνώστες. Αλλά να αμφισβητούνται ακόμη και οι συλλήψεις του φασισταριού, των οπαδών και συνεχιστών της χούντας;

Εστω και καθυστερημένη και σαφώς υπαγορευμένη από τα γνωστά επικοινωνιακά τρικ του Μαξίμου, η απόπειρα εξάρθρωσης της εγκληματικής οργάνωσης ήταν επιβεβλημένη. Εκμεταλλευόμενη την ανοχή της πολιτείας και τα μικροκομματικά παιχνίδια της ΝΔ, η Χρυσή Αυγή είχε καταφέρει να επιβάλλει στους δρόμους το δικό της νόμο σε κάποιες περιοχές και συγχρόνως να διεισδύσει σε όλο τον κρατικό μηχανισμό-και όχι μόνο στην αστυνομία ή τις Ενοπλες Δυνάμεις. Στις υποκλαπείσες από την ΕΥΠ τηλεφωνικές συνομιλίες, οι συγγενείς του Ρουπακιά λένε μεταξύ των άλλων ότι ¨έπρεπε να βάλουμε δικό μας ιατροδικαστή” (να εξετάσει τον δολοφόνο για να γνωματεύσει ότι προηγήθηκε πάλη με το θύμα) και δεν υπάρχουν πολλοί ιατροδικαστές στην Ελλάδα.

Οι φυλακίσεις των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, αλλά και όσων μεσαίων στελεχών ή μελών της οργάνωσης εμπλέκονται στην δολοφονία Φύσσα, είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για να ανοίξουν τα στόματα και να προχωρήσει η πολιτική απαξίωση αλλά και η εξάρθρωση της : ήδη, πριν περάσει μέρα, έσπευσαν να απαρνηθούν τον Χίτλερ και να αλληλοκατηγορούνται για το ποιος ευθύνεται που βρέθηκαν στην φυλακή. Στην ευρύτερη κοινή γνώμη γίνεται φανερό ότι πρόκειται για μια συμμορία που δρα σαν αγέλη,ντάηδες όταν πρόκειται να μαχαιρώσουν η να ξυλοκοπήσουν ανυπεράσπιστους Πακιστανούς και δειλοί όταν καλούνται να πάρουν την ευθύνη των πράξεων τους και της ιδεολογίας τους.

Με την κινητοποίηση της Δικαιοσύνης και τις διώξεις των χρυσαυγιτών στο εσωτερικό της αστυνομίας, τα καθημερινά πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και οι φόνοι θα ελαττωθούν- ή και θα σταματήσουν αν η συνέχιση των αστυνομικών και δικαστικών  ερευνών δεν προσκρούσει πάλι στους αμφισβητίες τύπου Ψυχογιού. Αυτό είναι κρίσιμο, γιατί το κτήνος ζει επειδή τρέφεται από τις κτηνώδεις πράξεις του. Ακόμη όμως και σε αυτό το θέμα ο Δ. Ψυχογιός είναι ήξεις-αφήξεις:(οι υπογραμμίσεις δικές μου)

“Φυσικά τα μέλη της θα συμμαζευτούν, θα σταματήσουν τις προκλήσεις – υπάρχει όμως ο κίνδυνος να έχουμε επανάληψη όσων έγιναν στο Κερατσίνι… Όσοι χαίρονται επειδή η ΧΑ είναι ακέφαλη αυτή τη στιγμή.. ας σκεφθούν ότι αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι πυρήνες της να αυτονομηθούν. Και είναι οπλισμένοι.”
Μπορεί δηλαδή τα πράγματα να γίνουν χειρότερα, λόγω των συλλήψεων.

Οσο για τα αποδεικτικά στοιχεία, την ύπαρξη των οποίων επίσης εμμέσως αμφισβητεί ο Δ. Ψυχογιός, αυτά είναι υπεραρκετά, όπως άλλωστε και τα διδάγματα της ιστορίας. Το Μάιο του 1963 στην δολοφονία Λαμπράκη, ο Σαρτζετάκης ήταν ένας ανακριτής που όχι μόνο δεν απολάμβανε την στήριξη της κυβέρνησης, αλλά δεν είχε καμιά βοήθεια από την αστυνομία. Τρεις δημοσιογράφοι του έφερναν στοιχεία, τα οποία ήταν πολύ λιγότερα από όσα υπάρχουν σήμερα για την δολοφονία Φύσσα, την δράση της Χρυσής Αυγής, το καταστατικό της, τον Φύρερ Μιχαλολιάκο κλπ. Και όμως 3 μήνες μετά το έγκλημα έστελνε στην φυλακή-πράγμα πρωτοφανές για εκείνη την μετεμφυλιακή εποχή- ολόκληρη την ηγεσία της Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος, το παρακρατικό κύκλωμα των τραμπούκων και ως ηθικό αυτουργό τον επικεφαλής του ¨”Συνδέσμου Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής Αντίστασης” Φον Γιοσμά(του οποίου ο γιος είναι σήμερα -όχι τυχαία- μέλος της Χρυσής Αυγής)., παρ ότι δεν ήταν ο δράστης του φόνου,

Υποθέτω ότι αν αρθρογραφούσε το 1963 ο Δ. Ψυχογιός θα εξέφραζε τις σοβαρές επιφυλάξεις του για την πολιτική σκοπιμότητα των κινήσεων Σαρτζετάκη και τα στοιχεία που διέθετε, γράφοντας ότι έγραψε την προηγούμενη εβδομάδα:
“οι απαντήσεις του κράτους δικαίου δεν μπορεί να είναι ασύμμετρες προς τα αδικήματα, δεν μπορεί να μη στηρίζονται σε στοιχεία. Δεν αρκούν οι πολιτικές καταγγελίες του κάθε «αντιφασίστα»-βάλτε εδώ “κομουνιστή δημοσιογράφου”- για να κινηθεί η δικαιοσύνη συλλαμβάνοντας βουλευτές -αντικαταστήστε “με εθνικόφρονες αξιωματικούς της Χωροφυλακής, στηρίγματα της καθεστηκυίας τάξεως”.

Το πρόβλημα ακριβώς του Δ. Ψυχογιού είναι ότι οι συλλήψεις και η απόπειρα εξάρθρωσης της Χρυσής Αυγής ανατρέπουν το σκηνικό πάνω στο οποίο έχει οικοδομήσει την αρθρογραφία του, δηλαδή την ύπαρξη των 2 άκρων που αλληλοτροφοδοτούνται σπρώχνοντας την χώρα στον εμφύλιο. Μοιάζουν σουρεαλιστικά, αλλά κείμενα όπως το παρακάτω γράφει, σχολιάζοντας πχ τα γεγονότα στην Χαλκιδική:
“Ομολογώ πως μόλις διάβασα την είδηση για την ένοπλη επίθεση στις Σκουριές, ο νους μου πήγε αμέσως στην επίθεση στο Λιτόχωρο, 30 Μαρτίου 1946, παραμονή των εκλογών που δεν συμμετείχε το ΚΚΕ, επίσημη ημερομηνία έναρξης του εμφύλιου πολέμου – που ήδη διεξαγόταν, από την περίοδο της Κατοχής”!!(“Ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ελληνα Αλντο Μόρο;”, 19-2-2013)

H κατά μέτωπον επίθεση στην Χρυσή Αυγή ανατρέπει την προηγούμενη κυβερνητική τακτική, που πριν την δολοφονία Φύσσα ο Δ. Ψυχογιός επαινούσε στα άρθρο του:

“Η κυβέρνηση, και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας προσωπικά, έχουν απαντήσει με αποφασιστικότητα στις προκλήσεις της Χρυσής Αυγής: οι ναζιστικές επιθέσεις στις λαϊκές αγορές κόπηκαν με το μαχαίρι, η αντίδραση για ό,τι έγινε στο νοσοκομείο Τρίπολης ήταν άμεση”.(“Ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ελληνα Αλντο Μόρο;”, 19-2-2013)

Ως γνωστόν,η “αποφασιστικότητα” της κυβέρνησης δεν εμπόδισε καθόλου τις καθημερινές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, την επίθεση εναντίον στελεχών του ΚΚΕ στο Πέραμα και τέλος την δολοφονία Φύσσα. Αλλά αυτές οι επιθέσεις είναι μέρος του σε εξέλιξη εμφυλίου πολέμου, με την επίκληση του οποίου ο Δ. Ψυχογιός ζητά από το πόπολο να κάτσει ήσυχα. Οπως ακριβώς η ίδια η ύπαρξη και δράση της Χρυσής Αυγής είναι μέρος του “σοκ και δέους¨, της θεραπείας την οποία υφίσταται ο ελληνικός λαός με το χρέος, τα μνημόνια. Η σύλληψη της Χρυσής Αυγής χαροποίησε ολόκληρο τον δημοκρατικό κόσμο. Ηταν η πρώτη καλή είδηση στην χώρα μετά από 5 σχεδόν χρόνια!. Και τέτοιες ενέσεις ηθικού δεν επιτρέπονται.

Γιατί ο Δ. Ψυχογιός είναι θιασώτης των μνημονίων, της κυβέρνησης και του Σαμαρά προσωπικώς, τον οποίο μάλιστα ανέλαβε πρόσφατα να υπερασπίσει από την κατηγορία του ακροδεξιού. Ηταν λίγο μετά από ένα ακροδεξιό παραλήρημα του πρωθυπουργού στο συνέδριο της ΝΔ: “Αδέλφια μου Νεοδημοκράτες, η χώρα μας τα τελευταία χρόνια υπέστη μιαν άοπλη εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών”. Λίγες μέρες μετά, σε ένα ηθικά αδίστακτο επικοινωνιακό σόου που έστησε η “ομάδα αλήθειας” του Σαμαρά, ένας από τους “άοπλους εισβολείς”, ο μπασκετμπολίστας Γιάννη Αντετοκούνμπο, προσκαλείτο στου Μαξίμου για φωτογράφιση. Αλλά ο Δ. Ψυχογιός σχολίαζε:

“..είναι δύσκολο να πείσεις πως ο πρωθυπουργός «φλερτάρει με την Ακροδεξιά και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής», όπως υποστήριξε στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τιμά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο τη στιγμή που ο Μιχαλολιάκος τον αποκαλεί «χιμπαντζή».”(Ενα φάντασμα πλανάται στην Κουμουνδούρου 12-7-2013)

Τουλάχιστον ο άλλος, ο σκηνοθέτης κ. Σμαραγδής, δεν φοβήθηκε να πει ότι ο Σαμαράς είναι όμορφος και να του αφιερώσει μια μαντινάδα. Του ετοίμασα μία, αν ο Δ. Ψυχογιός ζορίζεται στο συγκεκριμένο είδος:

Αμυαλοι όταν είμασταν/επαίζαμε με βόμβες/τώρα που μεγαλώσαμε/ γινήκαμε όλοι ρόμπες.
Τα νιάτα μας περάσανε/και βγάλαμε φαλάκρα/να ζήσει ο Αντώνης μας/κάτω τα δύο άκρα.