Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ: Κύριε Πρωθυπουργέ, ιστορική στιγμή.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ιστορική στιγμή.
Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ: Η Ευρώπη ξύπνησε.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πολύ σωστά – πολύ σωστά. Βοηθήσαμε λίγο και την ξυπνήσαμε.
Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ: Βεβαίως.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πολύ σημαντική ημέρα. Αποφάσεις ιστορικής σημασίας από την Ευρώπη. Μπορεί να πει κανείς ότι, μετά από ενάμιση χρόνο πολύ σκληρής δουλειάς και θυσιών του Ελληνικού λαού, υπάρχει μια πολύ μεγάλη δικαίωση. Έχουμε ένα χρέος πια που, παρά τις δυσκολίες, είναι διαχειρίσιμο, ένα πλαίσιο ασφάλειας για την Ελλάδα.
Παραμένουμε συνεπείς και αυτό νομίζω αξιολογήθηκε πολύ θετικά, για τη δική μας βούληση να αλλάξουμε τη χώρα. (από την συνάντηση της 22ης Ιουλίου του 2011, μια μέρα μετά τη συμφωνια της 2ιης)

Ads

Εδώ και αρκετό καιρό, σχεδόν από την αρχή της κρίσης χρέους, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβει κανείς τι ακριβώς ζητάει ή διαπραγματεύεται η ελληνική κυβέρνηση, στις εκάστοτε συνόδους κορυφής της ευρωζώνης.  Μέχρι την περίφημη 21η ΙΟυλίου, η μόνιμη τακτική του yes man που ακολουθούσε ο κ. Παπακωνσταντίνου, κρυβόταν πίσω από το –υπαρκτό- αίτημα να ασχοληθεί επιτέλους σοβαρά η ανερμάτιστη ευρωπαική ηγεσία με το ελληνικό ζήτημα αλλά και με τα γενικότερα προβλήματα της κρίσης στην ευρωζώνη. Σε μια συνέντευξη στην Καθημερινή λίγες μέρες πριν την Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου, ο κ. Παπανδρέου συνόψιζε τα αιτήματα της ελληνικής πλευράς: « είμαστε στη φάση εξεύρεσης μακροπρόθεσμης ανάσας στο χρέος  για την Ελλάδα. …Παλεύουμε για λύσεις που θα οδηγήσουν σε βελτίωση και όχι σε επιδείνωση της  πραγματικής κατάστασης της οικονομίας μας και του φόρτου των πολιτών»,
 
Υστερα ήρθε η «ιστορική» συμφωνία της 21ης Ιουλίου (για την οποία το Tvxs είχε αμέσως προειδοποιήσει αμέσως και όχι μόνο μια φορά ότι πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι), με την οποία υποτίθεται ότι τακτοποιήθηκε και μπήκε σε μια σειρά το ελληνικό χρέος. Τρεις μήνες αργότερα, βρισκόμαστε ξανά στην αφετηρία, καθώς ο πρωθυπουργός ζητάει ξανά την…ελάφρυνση του χρέους, δηλώνοντας χθες: «Με συγκεκριμένους στόχους, την ελάφρυνση του ιστορικού  βάρους που κουβαλά ο Ελληνικός λαός λόγω του χρέους, αλλά και την έξοδο από την κρίση για την αναπτυξιακή μας πορεία, συνεχίζουμε μια σκληρή και δύσκολη διαπραγμάτευση. »

Ποιό είναι το περιεχόμενο αυτής της διαπραγμάτευσης; Σε κάθε παρόμοια  διαδικασία, η κάθε πλευρά δίνει κάποια πράγματα για να πάρει κάποια άλλα και διαθέτει διαπραγματευτικά χαρτιά.  Η ελληνική πλευρά δεν φαίνεται να έχει κανένα τέτοιο χαρτί, καθώς τα εξαντλεί πριν ξεκινήσουν οι διαπραγματευσεις.  Στις αρχές Ιουλίου, πριν δηλαδή τη διαπραγμάτευση στη Σύνοδο της 21ης Ιουλίου , η Βουλή  ψηφίζει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Και πριν αυτήν που γίνεται αυτές τις μέρες στις Βρυξέλλες,  ψηφίζει το Πολυνομοσχέδιο. Τι διαπραγματευτικό ατού διαθέτει ο κ. Παπανδρέου;

Δεν υπάρχει χαρτί, παρά ένα και μοναδικό επιχείρημα:  ότι η ελληνική πλευρά δεν δίστασε να πάρει όλα τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας που της ζητήθηκαν. ΟΙ δηλώσεις του κ. Παπανδρέου πριν από τις δύο συνόδους μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό:
« Αυτό που  επισημαίνω στο εξωτερικό και  προς κάθε κατεύθυνση, δήλωνε τον Ιούλιο στην “Καθημερινή”, είναι ότι εμείς καταβάλλαμε ως χώρα μια προσπάθεια άνευ προηγουμένου, ..λάβαμε τις όποιες αναγκαίες αποφάσεις, όσο δύσκολες και αν ήταν.
Τώρα είναι  η ώρα της Ευρώπης να λάβει  τις δικές της.

Χθες επαναλάμβανε: «Έχουμε όμως όπλο ισχυρό, το πολύ ισχυρό όπλο των θυσιών του Ελληνικού λαού, τα τελευταία δύο χρόνια.
Γι΄αυτό, τώρα είναι η ώρα της Ευρώπης. »

Είναι τόσο αφελής ο κ. Παπανδρέου να πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα- ή θα εκτιμήσουν την  ελληνική χωρίς όρους υπακοή- και θα μπουν στο κόπο της Ελλάδας; Το βέβαιο είναι έτσι δεν γίνεται καμια διαπραγμάτευση και επίσης ότι  η κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε τακτική αλλά ούτε και  στρατηγική. Δεν ξέρει τι ζητάει. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι θέλει το αλά γερμανικά κούρεμα του χρέους ταυτιζόμενος με την κυρία Μέρκελ, ο κ. Παπανδρέου δεν συμφωνεί ούτε με τον άτυπο σύμβουλο του κ. Παπαδήμο που στο σημερινό ‘Βήμα’ προειδοποεί-και σωστά- ότι μια τέτοια εξέλιξη θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερα δεινά στη χώρα. Υποστηρίζει μήπως η κυβέρνηση το αλά γαλλικά περιορισμένο κούρεμα που δεν θα χαρακτηριστεί χρεοκοπία και αν ναι γιατί, εν όψει αποφάσεων, δεν υποστηρίζει δημοσίως τη θέση της;

Tίποτα απ αυτά δεν συμβαίνει. Περιμένουμε την ελεημοσύνη με απλωμένο το χέρι, όπως οι ανάπηροι ζητιάνου ενός πραγματικού πολέμου που χάσαμε αμαχητί:  ««Ματάκια δεν έχω καλέ, βοηθείστε με».

To σκίτσο είναι του Solup