Τι εποχή αλήθεια! Αρχές της νέας χρονιάς, το αποτρόπαιο έγκλημα των ισλαμοφασιστών στο Παρίσι, επιταχύνει την πορεία προς τον νέο Μεσαίωνα, όπως εκφράστηκε το 2014: λιθοβολισμοί γυναικών και αποκεφαλισμοί δημοσιογράφων ομήρων από το Ισλαμικό Κράτος στην Μέση Ανατολή, επιθέσεις των Ταλιμπάν σε ένα σχολείο στο Πακιστάν με θύματα εκατοντάδες παιδιά.

Ads

Είχα γελάσει με την καρδιά μου μιλώντας με την σύνταξη του Charlie Hebdo, σε ένα ρεπορτάζ στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας πριν από 2 χρόνια. Οπως οι περισσότεροι άνθρωποι με χιούμορ, ήταν φιλικοί, γενναιόδωροι και εικονοκλάστες. «Όταν πεθάνω θέλω να με αποτεφρώσεις και να ρίξεις την στάχτη στην τουαλέτα μας», έλεγε στην γυναίκα του ο κορυφαίος Βολίνσκι. «Ετσι θα βλέπω τον ποπό σου κάθε μέρα».

Τότε υπήρχε ένα βαν της αστυνομίας στην είσοδο, με περισσότερους αστυνομικούς από τους 2 που δολοφονήθηκαν την Τετάρτη. Είχαν προηγηθεί απειλές και επίθεση με μολότοφ από φανατικούς ισλαμιστές. Ο Στεφάν Σαρμπονιέ, ο 45άρης διευθυντής σύνταξης και ένας από τους τέσσερις αξεπέραστους σκιτσογράφους που χάθηκαν, δεν είχε καθόλου αποκλείσει το ενδεχόμενο νέων επιθέσεων αλλά ήταν κατηγορηματικός : στην Γαλλία δεν υπάρχει λογοκρισία και εμείς δεν αυτολογοκρινόμαστε.

Για την θέση της γαλλικής κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία η δημοσίευση σκίτσων του Μωάμεθ έβαζε σε κίνδυνο τις ζωές των Γάλλων,απαντούσε ξανά με χιούμορ: «σπάω πλάκα. Δηλαδή,μια μικρή γαλλική σατιρική εφημερίδα, θα έφτανε με μερικά σκίτσα να εκνευρίσει την Αλ-Κάιντα  ή τους ισλαμιστές τρομοκράτες πολύ περισσότερο απ’ό,τι αυτή καθαυτή η πολιτική της Γαλλίας στο Μάλι ή απ’ ό,τι η πολιτική των ΗΠΑ στον υπόλοιπο κόσμο;». Να όμως που εκνευρίστηκαν και μάλιστα υπερβολικά. Και φυσικά δεν τα έβαλαν με τους ισλαμόφοβους που ανθούν και στην Γαλλία αλλά με τα ελεύθερα πνεύματα , που με το πενάκι τους πολεμούσαν τον θρησκευτικό φανατισμό, Χριστιανικό ή Μουσουλμανικό.

Ads

Δεν είναι ακόμη σαφές αν οι δράστες του πιο στυγερού εγκλήματος σε βάρος της δημοσιογραφίας, της ανεξαρτησίας σκέψης αλλά και του χιούμορ στην σύγχρονη παγκόσμια ιστορία, είναι μέλη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης τύπου Αλ Κάιντα ή μεμονωμένοι φανατικοί. Σίγουρα το νέο έγκλημα εντάσσεται στον πόλεμο Δύσης- Ισλαμ που ξεκίνησε από τις μεταπολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στο Ιράν και την ισλαμική επανάσταση του Χομεινί και συνεχίστηκε με τις σταυροφορίες στο Ιράκ και τους δυτικούς τυχοδιωκτισμούς στην Συρία, αυτές που γέννησαν τον Φρανκεστάιν του Ισλαμικού Κράτους.

Αν πάντως δεν είναι μεμονωμένη πράξη αλλά κήρυξη πολέμου, τότε, τηρουμένων όλων των αναλογιών, το μακελειό στο Charlie Hebdo μπορεί να αποδειχθεί η 11η του Σεπτέμβρη της Γαλλίας και της Ευρώπης. Φυσικά τόσο το εύρος της επίθεσης όσο και τα θύματα είναι πολύ λιγότερα, αλλά λόγω της εύθραυστης πολιτικής κατάστασης στην Γαλλία και της κρίσης οικονομίας και αξιών στην ευρωζώνη τα αποτελέσματα μπορεί να αποδειχθούν το ίδιο καταστροφικά: κανείς πουθενά στην Ευρώπη δεν θα αισθάνεται πλέον ασφαλής, τα αστυνομικά μέτρα θα ενισχυθούν και οι δημοκρατικές ελευθερίες αναγκαστικά θα περιοριστούν. Το κλίμα υστερίας και η ισλαμοφοβία θα ενισχύσουν την γαλλική και διεθνή ακροδεξιά, εξέλιξη που με την σειρά της  θα τροφοδοτήσει τον φαύλο κύκλο της βίας και του διεθνούς θρησκευτικού πολέμου. Γιατί το σίγουρο είναι ότι το ακροδεξιό “Εθνικό Μέτωπο” της Μαρι Λε Πεν, πρώτη δύναμη στις πρόσφατες ευρωεκλογές στην Γαλλία, είναι η μεγάλη κερδισμένη από την τραγωδία.

Η ελληνική ακροδεξιά, έπιασε αμέσως το νόημα. Ο σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Μουρούτης και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Γεωγιάδης τα έβαλαν με αυτούς που θέλουν να ανοίξουν τα σύνορα και δυστυχώς τη σκυτάλη πήρε μετά ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Μοναδική περίπτωση στον κόσμο, ο κ. Σαμαράς χρησιμοποίησε το φονικό για να προειδοποιήσει ότι  “μερικοί(δηλαδή η πλειοψηφία των ψηφοφόρων) στην Ελλάδα δεν το έχουν καταλάβει, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να δώσει μαζικά ιθαγένεια και ασφάλιση σε όλους τους μετανάστες Βλέπετε τι γίνεται στην Ευρώπη”. Η Ελλάδα κινδυνεύει λοιπόν γιατί  “δεν ήθελαν ούτε τον φράχτη στον Έβρο”. Κουτόφραγκοι, αν είχατε περιφράξει την Γαλλία θα την είχατε γλιτώσει.

Δημοσιεύεται στην εφημερίδα Πολιτική και Οικονομική Αγορά”.