Το γεγονός ότι ο Γ. Παπανδρέου έφτασε να καταφεύγει σε θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες οι κακοί καπιταλιστές συνωμοτούν να ρίξουν τον εκλεγμένο πρωθυπουργό, αποτελεί μια ακόμη κωμικοτραγική απομίμηση της γνωστής ανδρεοπαπανδρεικής τακτικής-αλλά και πραγματικής παράνοιας- που έβλεπε παντού φαντάσματα συνωμοτών.

Ads

Αν όμως ο μπαμπάς Παπανδρέου είχε  για δικαιολογία την αποστασία του 65 εναντίον του μπαμπά του –και παππού- Γεωργίου Παπανδρέου, ο τελευταίος της δυναστείας δεν έχει καμία. Μήπως ο κύριος «δεν χρωστάω σε κανένα»,  δεν εξυπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα τους, από την εκλογή τους μέχρι σήμερα; Αν ακόμη και το Mega, και εμμέσως το τελευταίο καιρό και το «Βήμα» που ζητάει εκλογές, έχει ξεσπαθώσει εναντίον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, είναι γιατί όλοι πια καταλαβαίνουν ότι το άλογο στο οποίο ποντάρισαν αποδείχθηκε κουτσό.

Όσοι ντοπάρουν και παρασέρνουν αυτόν τον αφελή και ανήμπορο άνθρωπο, τον σπρώχνουν σε ένα δρόμο που οδηγεί νομοτελειακά στην  πλήρη διαπόμπευση του ίδιου και την ολοκληρωτική απαξίωση της οικογενειακής κληρονομιάς.  Και αυτό πρέπει επίσης να το καταλάβουν οι υπουργοί και βουλευτές που σε λίγο καιρό, αν δεν αντιδράσουν, δεν θα μπορούν ούτε καν να προφέρουν τη λέξη ΠΑΣΟΚ: η κατάσταση θα θυμίζει τα ΚΚ μετά τη πτώση του κομουνισμού, στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Είναι εθνική ανάγκη να σταματήσει με κάθε τρόπο η καταστροφική πορεία της χώρας προς ένα δημοψήφισμα, που  προκαλεί εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις και καλείται να επανεξετάσει μια συμφωνία που σύναψε η χώρα με 16 ακόμη εταίρους. Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι η Μέρκελ ή ο Σαρκοζί θα επανεξετάσουν το ελληνικό πρόβλημα, που τόσο καιρό έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια; Αμφιβάλλει κανείς ότι., μετά την Ολλανδία χθες, και άλλες χώρες θα αρνηθούν να εγκρίνουν το κούρεμα, την στιγμή που το αμφισβητεί η ίδια η ελληνική πλευρά;

Ads

Από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους δυο χρόνια πριν μέχρι και σήμερα, ποτέ η χώρα δεν βρέθηκε τόσο κοντά σε μια ατιμωτική επιστροφή στη δραχμή και σε μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Μπορεί στη περίπτωση των παπανδρεικών φαντασιώσεων περί συνωμοσίας η ιστορία να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, αλλά σε άλλες περιπτώσεις, όπως στο Γουδί το 1909, ίσως επαναληφθεί πραγματικά.