Είναι πολύ δύσκολο να δοθεί μια απάντηση σε ένα ερώτημα χωρίς να υπάρξουν παρεμβολές, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, που να προέρχονται από το συναισθηματικό κομμάτι του εαυτού μας. Ειδικά, αν ζητάμε απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «Τι πρέπει να κάνει η χώρα για να βγει από την κρίση;» τα πράγματα γίνονται αρκετά δύσκολα για λόγους που είναι ταυτόχρονα ευνόητοι αλλά και πολυδιάστατοι. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι υπάρχει περιθώριο να παρατηρηθούν κάποια χαρακτηριστικά της Ελλάδας τα οποία θα μπορούσαν, τουλάχιστον, να αποτελέσουν βάση συζήτησης του θέματος που έχει τεθεί.

Η νέα κυβέρνηση πρέπει αρχικά να εξασφαλίσει την επαρκή σίτιση και  στέγαση αλλά και υγειονομική περίθαλψη όλων όσων έχουν τέτοια ανάγκη, είτε αυτοί είναι πολίτες της χώρας είτε εισέρχονται στην χώρα λόγω πληθυσμιακών εκτοπισμών. Ειδικά για τους τελευταίους, απαιτείται διεθνής συνεργασία μεταξύ χωρών σε ανώτατο πολιτικό-οικονομικό επίπεδο.

Παράλληλα, πρέπει να εκπονηθεί άμεσα ένα εθνικό σχέδιο παραγωγής αγροτικών-κτηνοτροφικών προϊόντων που θα χρησιμοποιηθούν και για την ανατροφοδότηση του πρώτου εγχειρήματος για όσο διάστημα αυτό κρίνεται αναγκαίο. Η χαμηλή φορολόγηση στους παραγωγούς, η απουσία μεσαζόντων και ο αυστηρός δημόσιος έλεγχος για την τήρηση εργασιακών, φορολογικών και περιβαλλοντολογικών κανόνων θα πρέπει να αποτελέσουν μερικές από τις αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις αυτού του σχεδίου. Περισσότερα κίνητρα θα πρέπει να δοθούν σε παραγωγούς που χρησιμοποιούν πραγματικά βιολογικές μεθόδους παραγωγής. Απώτερος στόχος η επέκταση του σχεδίου με σκοπό τις εξαγωγές αρίστης ποιότητας προϊόντων.  

Ο τομέας του τουρισμού πρέπει να αντιμετωπιστεί πάλι με τον ίδιο τρόπο, ώστε να αποτελέσει πηγή εσόδων καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Η μορφολογία της χώρας παρέχει σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες για την επίτευξη αυτή.

Επίσης, απαιτείται σημαντική αύξηση του προϋπολογισμού που θα αφορά την παιδεία στο σύνολο της. Εννοείται ότι πάλι χρειάζεται ένα στρατηγικό σχέδιο αλλά και κοινωνική υπομονή αφού τα εγγυημένα θετικά αποτελέσματα αυτής της επένδυσης θα εμφανιστούν σε βάθος χρόνου. Ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δοθεί στην έρευνα και ανάπτυξη (R & D), η οποία μπορεί σύντομα κιόλας να εισφέρει σημαντικά έσοδα στα δημόσια ταμεία. Είναι δε τόσο σημαντικός ο τομέας της παιδείας, που η εξαίρεσή του ως προτεραιότητα καθιστά οποιοδήποτε άλλο εγχείρημα ως «τρύπα στο νερό».  

Άμεση κατάργηση όλων των νομοθετικών διατάξεων που επιτρέπουν τις ομαδικές απολύσεις στον δημόσιο τομέα και αντικατάσταση αυτών με νόμο που θα αίρει την μονιμότητα. Ο υπάλληλος θα αξιολογείται βάση προσόντων και απόδοσης. Αν η απόδοση του δεν είναι επαρκής, άμεση απόλυση. Αν τα προσόντα δεν είναι επαρκή, θα πρέπει να μεταφέρεται σε μια θέση όπου θα μπορεί να αξιοποιηθεί. Αυστηρότατα κριτήρια για το πολιτικό προσωπικό. Στελέχωση νευραλγικών διευθυντικών θέσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα κατόπιν διαγωνισμών, οι οποίοι θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν και ελέγχους αξιολόγησης προσωπικότητας των υποψηφίων.

Τέλος, η νέα κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει και να ολοκληρώσει την έρευνα που ξεκίνησε η απερχόμενη πρόεδρος της Βουλής και σχετίζεται με το χρέος της χώρας. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, που μέχρι τώρα συνηγορούν υπέρ της χώρας, πρέπει να δημοσιοποιηθούν και να γίνουν γνωστά στην παγκόσμια κοινότητα. Ταυτόχρονα, πρέπει να εμπλακούν στο θέμα του χρέους διεθνείς οργανισμοί όπως ο Ο.Η.Ε.

Κλείνοντας, και υποθετικά μιλώντας, αν υπάρξει οποιαδήποτε αντίδραση από τους εταίρους σε σχέση με όλα τα παραπάνω, η μόνος οδός που διαφαίνεται ως λύση είναι η ολοκληρωτική ρήξη.