Ο «ξαφνικός θάνατος»  δεν επήλθε, η  εν αναμονή… κυβέρνηση Σαμαρά δεν εκλήθη να σώσει τη χώρα και την Ευρώπη κι ο χορός της διαδοχής στη Νέα Δημοκρατία ανοίγει οριστικά.
Διότι μπορεί μεν ο Αντώνης Σαμαράς να διακηρύσσει ότι ο Τσίπρας ξανάφερε το Μνημόνιο που εκείνος είχε… τελειώσει κι ο Αδωνις να αποθεώνει τον Σόιμπλε από το twitter έως την Corriere della Serra – την ίδια ώρα όμως, στα μετόπισθεν της Συγγρού οι δελφίνοι παίρνουν τις τελικές θέσεις.

Το παιχνίδι αναμένεται να ανοίξει στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που είχε αναβληθεί λόγω των εθνικά κρίσιμων στιγμών. Αυτή όμως θα είναι μόνον η πρώτη, και αναμενόμενη, πράξη καθώς οι παίκτες γίνονται πλέον πολλοί και η έκβαση απρόβλεπτη.

Οι συνήθεις ύποπτοι, όπως ο Νίκος Δένδιας και ο Ευριπίδης Στυλιανίδης κάνουν ανοίγματα στην κομματική βάση, μετρούν δυνάμεις και ελπίζουν στην καραμπόλα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να προλάβει τον χρόνο και τις εξελίξεις και με τη… μίνι επανάσταση στην εκλογή Παυλόπουλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, επιχειρεί να εμφανίσει εαυτόν ως τρίτο πόλο: Η «νέα δύναμη» ανάμεσα στους σαμαρικούς και τους καραμανλικούς.

Η αδελφή του, Ντόρα Μπακογιάννη επιλέγει το άλλο στρατόπεδο. Σιωπά – επί του παρόντος – δημοσίως, διαμηνύει ότι προσωπικά δεν την ενδιαφέρει ξανά η διεκδίκηση της ηγεσίας, οι μυημένοι όμως στα “γαλάζια άδυτα” λένε ότι ίσως θα ξανασκεφτόταν το εγχείρημα της αρχηγίας σε μια, ενδεχόμενη, ευρύτερη ανασύνταξη της κεντροδεξιάς.

Το τρίτο μέλος της οικογένειας, ο Κώστας Μπακογιάννης, διεκδικεί το προβάδισμα στη «μάχη των νεολαίων» του κόμματος, καθώς πλην των άλλων η χώρα έχει πλέον και 40άρη πρωθυπουργό. Ο δρόμος όμως για εκείνον δείχνει μακρύς ακόμη, όπως και για τον Απόστολο Τζιτζικώστα.

Ως new entry, με υψηλούς στόχους, κάνει την εμφάνισή της και η Ολγα Κεφαλόγιάννη. Αφήνοντας πολλούς ελαφρώς… άφωνους με τη σημερινή της συνέντευξη στη Real News όπου δηλώνει ότι οι φιλοδοξίες της «δεν εξαντλούνται μόνον σε μια υποψηφιότητα για την αρχηγία».

Πίσω και πέραν όλων αυτών, καραδοκούν δυό παλιές «καραβάνες» του παιχνιδιού: Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Ο πρώτος μπορεί πάντα να είναι η λύση σε μια άμεση απειλή απόλυτου ηγετικού κενού στη ΝΔ, η οποία – με την τρικυμιώδη αντιπολίτευση Σαμαρά – δεν δείχνει να είναι μακριά για την γαλάζια παράταξη. Ο δεύτερος, μετά το σοκ της μη μεταπήδησής του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ανασυντάσσεται και βλέπει προς το μεγάλο κάδρο της αναδιάταξης της κεντροδεξιάς.

Υπό το σκηνικό αυτό, η μόνη ελπίδα του Αντώνη Σαμαρά για – σχετική – μακροημέρευση στο προεδρικό γραφείο της Συγγρού μπορεί και να είναι πια  ο… Κώστας Καραμανλής.

Ο πρώην πρωθυπουργός δεν βιάζεται. Δεν θέλει επίσης – και το έχει διαμηνύσει – να είναι ξανά και σε καμία περίπτωση αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Κινείται όμως, βλέπει συνεχώς βουλευτές και παράγοντες εντός και εκτός των κομματικών τειχών και συνιστά σε όλους τους συνομιλητές του να μην πάνε ακόμη στην τελική, μετωπική αμφισβήτηση του Αντώνη Σαμαρά. Διότι το σχέδιό του φέρεται να έχει πολύ ευρύτερες βλέψεις και ορίζοντες από την αλλαγή σκυτάλης σε μια αποδεκατισμένη και ηττημένη Νέα Δημοκρατία.  Με προτιμότερη εκδοχή εκείνη της ανάδειξής του σε ενωτικό σωτήρα του «ορφανού» κέντρου και της κατακερματισμένης κεντροδεξιάς σε μια κρίσιμη εθνική στιγμή.

Ως εκ τούτων, ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να είναι για τον Κώστα Καραμανλή ένα πολύ βολικό «καμμένο χαρτί» στην ηγεσία της ΝΔ, έως ότου ο ίδιος αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα…