“Παιδιά καλησπέρα και πολλούς χαιρετισμούς στην πατρίδα. Πρόσφατα ηχογράφησα ένα τραγούδι μου εμπνευσμένο από την όλη κατάσταση… Όπως και να έχει με ενδιαφέρει πρωτίστως η γνώμη σας ως ακροατές και σκεπτόμενοι άνθρωποι που εκτιμώ ιδιαίτερα… Γενικώς δεν αποσκοπώ σε κάτι περισσότερο από το να ακουστεί η φωνή μου μέσα σε αυτό το διάλογο που προσπαθούμε να ανοίξουμε…” Λ.Μ.

Ο Λάζαρος, είναι για μένα ο… άυλος μεταφραστής από τη Λυόν. Δεν τον έχω δει ποτέ, ούτε σε φωτογραφία. Μου τον… σύστησε ο επίσης διαδικτυακός φίλος μου, Κώστας Ντάρας, τον οποίο “γνώρισα” και εκείνον ως… ιμέηλ από τη Γαλλία, μια νύχτα. Από την Κρυσταλία Πατούλη

Συγκεκριμένα, έλαβα από τον Κώστα μία απάντηση για τη δημοσιογραφική έρευνα με τίτλο “Τι πρέπει να κάνουμε”, όπου ο ίδιος, εμπνεόμενος από τις απαντήσεις των συμμετεχόντων σ’ αυτόν τον δημόσιο διάλογο του tvxs.gr, φαντάστηκε, πώς θα ήταν -αν γινόταν- να απαντήσει στο ίδιο ερώτημα, ο Νικόλας Άσιμος μέσα από τους στίχους του!

Κάποια στιγμή, προσπαθώντας να βρω έναν εθελοντή μεταφραστή για ένα άρθρο (από τα Ελληνικά στα Γαλλικά), το οποίο, κατόπιν, δημοσιεύτηκε στη Γαλλία, όπως και στο tvxs.gr, έγινε και η σύσταση (συνεχίζονται τα εισαγωγικά) με τον Λάζαρο:

Από τότε, όσο κι αν φανεί περίεργο, λοιπόν, δεν γνωρίζω τίποτε άλλο γι αυτόν, όπως, ήδη, είπα. Δεν έτυχε μέχρι σήμερα να ρωτήσω ποτέ. Ούτε κι αυτός εμένα. Ξέρω μόνο ότι ξενυχτάει για να μεταφράζει, και δουλεύει εθελοντικά από τότε, όπως όλοι, για τα συγκεκριμένα άρθρα και την επικοινωνία τους κυρίως στο εξωτερικό, μέσα από αυτήν την τυχαία, άτυπη, και οριζόντια οργανωμένη -άναρχα- μικρή συλλογικότητα, που την δένει κάτι κοινό: η κατάσταση στην Ελλάδα και το να προσπαθούμε να ακουστεί η “φωνή” της στους ξένους.

Ανταλλάσσουμε από τότε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ιμέηλ και πλέον η… ηλεκτρονική μας επικοινωνία επεκτάθηκε, αφού προσχώρησε σε αυτήν, επίσης άτυπα, εκτός από τον δημοσιογράφο φιλέλληνα Λαμάρκ, και άλλοι εθελοντές δημοσιογράφοι, αρθογράφοι και μεταφραστές, από την Ελλάδα και κυρίως τη Γαλλία, και διευρύνεται συνεχώς…

Σήμερα, σηκώθηκα από τον ύπνο μου, όπως πολύ συχνά μου συμβαίνει κυρίως, τα τελευταία δύο χρόνια… και καθώς άνοιξα το κομπιούτερ μου, βρήκα το παρακάτω μήνυμα από τον Λάζαρο:

“Παιδιά καλησπέρα και πολλούς χαιρετισμούς στην πατρίδα. Πρόσφατα ηχογράφησα ένα τραγούδι μου εμπνευσμένο από την όλη κατάσταση… Όπως και να έχει με ενδιαφέρει πρωτίστως η γνώμη σας ως ακροατές και σκεπτόμενοι άνθρωποι που εκτιμώ ιδιαίτερα… Γενικώς δεν αποσκοπώ σε κάτι περισσότερο από το να ακουστεί η φωνή μου μέσα σε αυτό το διάλογο που προσπαθούμε να ανοίξουμε…”

Του έχω ζητήσει να μου πει κι άλλα για τον εαυτό του και αναμένω, τι άλλο; Ιμέηλ…

Όταν κοιτάζω δεξιά
με πιάνει πόνος στην καρδιά
γραβάτες, πρόβατα, σωροί από κόμματα
νεκροταφεία ιδεών
και κομματόσκυλα σαν τα μαντρόσκυλα
στα εκτροφεία οπαδών.

Όταν κοιτάζω αριστερά
με πιάνει πόνος στην καρδιά
καθένας μόνος του αυτός κι ο δρόμος του
διαμαρτυρία περιωπής
κι όταν τελειώνουμε
μαζί πληρώνουμε
την ήττα της συγκομιδής.

Τηλεόραση, ασφαλίτες, Πασόκοι και φασίστες
κι ένας λαός που ξεψυχά…
την ύστατη ώρα ας έρθει μια μπόρα
για να ξεπλύνει τη σκουριά.

Δεν ξέρω αν ψάχνω για λαό
ή ίσως για πρωθυπουργό
και φτιάχνω κόμματα κι άλλα προσχώματα
απ’ τον εαυτό μου να κρυφτώ,
σε ιδεολογήματα
ή μες στα χρήματα
αρέσκομαι να κολυμπώ.

Το παρελθόν μου όμως ξεχνώ
κι ίσως γι’ αυτό το ξαναζώ
όσοι μου μοιάζουνε καταδικάζουνε
ο,τι είναι διαφορετικό
κι η ανωτερότητα
λαμβάνει οντότητα
με χαρακτήρα γονιδιακό.

Τηλεόραση, ασφαλίτες, Πασόκοι και φασίστες
κι ένας λαός που ξεψυχά…
την ύστατη ώρα ας έρθει μια μπόρα
για να ξεπλύνει τη σκουριά.

To τραγούδι του Λάζαρου Μαυροματίδη, με τίτλο “Περισκόπιο” (Lyon, 28.05.2012). Γράφτηκε με αφορμή τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές το Μάη του 2012.

Διαβάστε επίσης στο tvxs.gr

Ελλάς – Γαλλία απελπισία… Του Λάζαρου Μαυροματίδη