Ήταν πριν από 35 χρόνια, όταν το ιστορικό Ροντέο φιλοξενούσε για πρώτη φορά μια μπάντα που έμελλε να γράψει τη δική της ιστορία στο ελληνικό underground. Οι Last Drive, με τέσσερις σχεδόν δεκαετίες rock n’ roll στις πλάτες τους, επιστρέφουν σήμερα με έναν ολοκαίνουριο, ομώνυμο μάλιστα, δίσκο και ετοιμάζονται πυρετωδώς για μια μεγάλη συναυλία στο Fuzz Live Music Club. Εκεί θα παρουσιάσουν τα νέα τους κομμάτια, αλλά θα θυμηθούν και τις λαμπρές εποχές της Hitch-Hyke Records.

Το TVXS μίλησε μαζί τους για την επιστροφή τους στη δισκογραφία, την πορεία του συγκροτήματος ανά τα χρόνια, την επιρροή της Μεταπολιτευτικής περιόδου στη μουσική τους και για άλλα πολλά.

-Φέτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από το πρώτο σας live στο Ροντέο, το 1983. Μετά από σχεδόν 4 δεκαετίες στο προσκήνιο, πάνω από 1000 συναυλίες, μια διάλυση και μια επανένωση, ποιοι είναι σήμερα οι Last Drive;

Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο νέος μας δίσκος, γιατί αποτυπώνει την κατάστασή μας τόσο σαν ομάδα όσο και σαν άτομα.

-Τι διαφορές εντοπίζετε σε εσάς τους ίδιους, στην ανεξάρτητη μουσική σκηνή της Ελλάδας αλλά και στην κοινωνία στο σύνολό της από την εποχή που ξεκινούσατε; Το πέρασμα του χρόνου έχει ευνοήσει τους Last Drive ή νοσταλγείτε στοιχεία από το παρελθόν;

Σε κάποια πράγματα οι διαφορές είναι τεράστιες, σε άλλα η κατάσταση είναι πάντα η ίδια. Η εξάπλωση της επικοινωνίας και το διαδίκτυο έχουν διαρρήξει χώρους που άλλοτε έμοιαζαν ερμητικά κλειστοί – οι μουσικές υποκουλτούρες που υπήρχαν έχουν αλωθεί από την υπερπληροφόρηση,  αλλά η λαχτάρα που νιώθει ένα πιτσιρικάς όταν ξεκινάει να μυείται στο ροκ εν ρολ είναι ίδια. Για την ελληνική κοινωνία δεν φτάνει ο χώρος να απαντήσουμε ούτε μπορεί να συνοψιστεί η κατάσταση επιγραμματικά – ας θυμηθεί ο καθένας τι έχει βιώσει τις τελευταίες δεκαετίες και ας προσπαθήσει να δώσει τις δικές του απαντήσεις από το σημείο που βρίσκεται.

Δεν υπάρχει κάτι που να νοσταλγούμε – όχι γιατί δεν περάσαμε ωραία- αλλά γιατί μεγαλώνοντας καταλάβαμε ότι το παζλ της ζωής συμπληρώνεται με διαφορετικούς όρους κάθε μέρα και ότι ο τρόπος που αποτιμούσες τότε τις στιγμές έχει σχέση με το ποιος ήσουν εκείνη την περίοδο. Σήμερα δεν θα μπορούσες να κάνεις τα ίδια πράγματα, ούτε έχει νόημα να θρηνείς γι’  αυτό.

-Στις 20 Απριλίου κυκλοφορήσατε το 7ο, ομώνυμο lp σας. Ποια είναι η έμπνευση πίσω από αυτό το δίσκο, γιατί επιλέξατε το όνομά σας ως τίτλο και με ποιο κίνητρο επιστρέψατε στο στούντιο;

Θέλαμε να αποτυπώσουμε την περίοδο του γκρουπ από τον ερχομό του Στέφανου μέχρι τη στιγμή που αποφασίσαμε να μπούμε στο στούντιο, αυτό το νέο ηχητικό τοπίο που δημιουργήθηκε. Η έμπνευσή μας πήγασε από τα βιώματα μας το διάστημα αυτό, τον τρόπο που «έγραψε» μέσα μας η πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων. Από μουσική άποψη ήταν ένα πολύ έντονο διάστημα τόσο σε επίπεδο ομάδας όσο και σε προσωπικό. Συνέβησαν ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα που μας έκαναν να εξελιχθούμε, έστω και χωρίς δισκογραφική παρουσία: Οι συναυλίες που δώσαμε για τα 30 χρόνια μας όπου αλληλεπιδράσαμε με ένα σωρό φίλους μουσικούς, η ακουστική μας περίοδος, οι μπάντες στις οποίες συμμετέχουμε παράλληλα. Επίσης πάρα πολλές ζωντανές εμφανίσεις αλλά και πολύ τζαμάρισμα μεταξύ μας, αυτοσχεδιαστικές στιγμές που απελευθέρωσαν μια νέα δυναμική, την οποία θελήσαμε να καταγράψουμε.

-Θεωρείτε ότι το πολιτικό σκηνικό της Μεταπολίτευσης και η μεταβατική περίοδος των 80s για την ελληνική κοινωνία επηρέασαν τον τρόπο που κάνατε μουσική, δεδομένου ότι τότε ξεκινούσατε; Τι ισχύει σήμερα για εσάς;

Σίγουρα η περίοδος μετά την μεταπολίτευση μας επηρέασε έστω και αρνητικά, σαν ένα είδωλο κανονικότητας στο οποίο αντιδράσαμε ασυνείδητα στην αρχή και έπειτα συνειδητά. Από την άλλη, εκείνη την εποχή γεννήθηκαν αριστουργήματα- δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις τη δυναμική όλης αυτής της δημιουργικής έκρηξης μέσα και μετά το σκοτάδι της χούντας, η οποία κράτησε μέχρις ενός σημείου της δεκαετίας του ’80.

-Με ποιο τρόπο επηρέασε τη νέα σας μουσική το γεγονός ότι τα μέλη της μπάντας σας διατηρούν παράλληλα και άλλα μουσικά projects;

Δεν είναι απλά projects- είναι σχήματα που εξελίσσονται και δημιουργούν παράλληλα. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που θέλουμε να εκφράσουμε μουσικά πέρα από τους Last Drive –ιδέες και πλευρές που γεννιούνται έξω από το πλαίσιο του γκρουπ και μέσα από την αλληλεπίδρασή μας με άλλους μουσικούς. Ίσως καθυστέρησε την κυκλοφορία του δίσκου μας, αλλά μας έκανε και πιο εκλεκτικούς- δεν θα κυκλοφορούσαμε κάτι αν δεν ήμαστε σίγουροι ότι μας ικανοποιούσε εκατό τοις εκατό.

-Διαθέτετε ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πιστά fan bases στην ελληνική αγγλόφωνη σκηνή, το Drive Tribe, το οποίο μάλιστα απαριθμεί ακόμα και έφηβους που σας γνώρισαν μέσω των γονιών τους. Ποιο είναι το συστατικό στοιχείο κατά τη γνώμη σας που κάνει τους Last Drive να αντέχουν στο χρόνο;

Είμαστε περήφανοι για το Drive Tribe, αυτό τον κύκλο των ανθρώπων που αλληλεπιδρούν μαζί με την μπάντα αλλά και ανεξάρτητα απ’ αυτήν- είναι πολύ γόνιμο και δημιουργικό. Το συνδετικό στοιχείο είναι αυτό που συμβαίνει, το πάρε δώσε μέσα από τη μουσική και η αίσθηση ότι πορευόμαστε μαζί, με κοινά βιώματα. Όσο αφορά το ίδιο το συγκρότημα, πιστεύουμε ότι η διαδρομή μας κράτησε τόσο επειδή με τον καιρό μάθαμε στην ανεκτικότητα και στον σεβασμό μεταξύ μας- είμαστε μαζί σχεδόν από παιδιά και μάθαμε να συμβιώνουμε με τις διαφορές μας.

-Κάνοντας έναν απολογισμό στη μέχρι τώρα πορεία σας, ποιες είναι οι στιγμές που κρατάτε και τι θα θέλατε να ξεχάσετε;

Μάλλον δεν θα θέλαμε να ξεχάσουμε τίποτε, καθώς έπειτα από τόσο καιρό βλέπεις την γενική εικόνα και το νήμα που συνέδεε ακόμα και τις άσχημες στιγμές με όμορφα πράγματα που προέκυψαν στην συνέχεια. Από αυτή την άποψη, ακόμα και η διάλυσή μας είχε σημασία για το πώς εξελιχθήκαμε σαν άτομα και σε τελική ανάλυση μας έκανε καλό. Μάθαμε να βλέπουμε έτσι τα πράγματα, και η διαδρομή μιας μπάντας –πάντα γεμάτη μπρος πίσω και με μεγάλο συναισθηματικό βάρος για τα μέλη της- βοηθάει να βλέπεις τη σχέση ανάμεσα σε όσα συνέβησαν. 

-Δεν είναι λίγες οι φορές που έχετε συμμετάσχει σε συναυλίες αλληλεγγύης, με σαφή κινηματικό χαρακτήρα, από τα Αντισώματα, μέχρι το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Θεωρείτε πως αυτή σας η επιλογή είναι και ένα στοιχείο που σας κάνει αγαπητούς στο κοινό; Είναι τελικά η ίδια η αλληλεγγύη rock ‘n’ roll;

Το ότι είσαι μουσικός δεν σου εξασφαλίζει ασυλία από ένα σύστημα που καταρρέει μέσα στην απληστία του, χωρίς ορατή εναλλακτική για τους πολλούς. Αφορά τους πάντες. Η στάση μας δεν έχει να κάνει με το ότι παίζουμε αυτό το είδος μουσικής, αλλά με αυτό που θεωρούμε σωστό ως άτομα και στηρίζουμε ομόφωνα σαν μέλη μιας καλλιτεχνικής ομάδας. Το κάναμε από τότε που ξεκινήσαμε, το κάνουν εκατοντάδες μπάντες στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες και θεωρούμε ότι η συμμετοχή μας δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τη συμμετοχή οποιουδήποτε εθελοντή σε κάποιο άλλο πόστο μια τέτοιας εκδήλωσης. Όμως δεν συνδέουμε τη στάση αυτή με την δημοτικότητα. Ούτε απαιτούμε από κάποιον που έρχεται σε μια συναυλία μας να σκέφτεται ακριβώς όπως εμείς. Η ελευθερία, η διαφορετικότητα και η πολυμορφία είναι στον πυρήνα αυτού που λέμε εμείς ροκ εν ρολ και οι μόνοι που δεν έχουν θέση στις συναυλίες μας είναι όσοι τις εχθρεύονται.

-DIY παραγωγή μουσικής ή καθαρά «επαγγελματικά» πράγματα;

Η διαχωριστική γραμμή έχει μάλλον θολώσει τα τελευταία χρόνια, καθώς ένα μεγάλο μέρος από δραστηριότητες που άλλοτε αναλάμβαναν τρίτοι έχει περάσει αναγκαστικά στα χέρια του μουσικού. Όμως νομίζουμε ότι υπάρχει μια παρεξήγηση εδώ, DIY είναι ένα ρεύμα, μια πρακτική που πήγασε από μια συγκεκριμένη ιδεολογική στάση, όχι μόνο από το ότι δεν υπάρχει πια ένα σύστημα που μπορούσε να σου βγάζει τους δίσκους σου. Γιατί τότε θα λέγαμε ότι κάνουν DΙΥ και όσοι απλώς έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν οι ίδιοι τις παραγωγές τους, αλλά δεν είναι έτσι. Επιπλέον, τα νέα μέσα δίνουν σε κάποιο μουσικό τη δυνατότητα να μοιραστεί τη μουσική του σε έναν καθορισμένο κύκλο ανθρώπων, αλλά μια μπάντα πρέπει να πληρώσει αν θέλει να διευρύνει την επιρροή της προωθώντας τη δουλειά της σε σχετικά περιοδικά του εξωτερικού ή να χρηματοδοτήσει η ίδια μια περιοδεία της όχι πάντα με σίγουρα αποτελέσματα. Η νέα κατάσταση δημιουργεί ευκαιρίες αλλά προσθέτει μία πίεση στους μουσικούς που ξεκινάνε σήμερα, που νομίζουμε ότι παλιότερα δεν υπήρχε αν λειτουργούσες σε μια συγκεκριμένη κλίμακα. 

-Βινύλιο ή ελεύθερο downloading; 

Εμείς μάθαμε να ακούμε μουσική σε βινύλιο και πάντα θα καταφεύγουμε εκεί για στιγμές μουσικής απόλαυσης ή θα επιδιώκουμε να κυκλοφορούν σε βινύλιο οι δίσκοι μας. Όμως δεν χωράει κριτική στον τρόπο που απολαμβάνει κάποιος τη μουσική που γουστάρει. Από την πλευρά του ακροατή και τα δύο λοιπόν, ό,τι κάνει τον καθένα να νιώθει καλά. Άλλωστε πραγματικά ελεύθερο downloading δεν υπάρχει, το διαδίκτυο κατακλύζεται από τρόπους εκμετάλλευσης ακόμα και της παρουσίας σου σ’ αυτό. Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι στους μουσικούς φτάνουν ψίχουλα από όλο αυτό σε αντίθεση με τις υπερ-εταιρείες του διαδικτύου που θησαυρίζουν, την ίδια στιγμή που τα στούντιο, ο εξοπλισμός και όλα τα υπόλοιπα δεν είναι δωρεάν για κανέναν.

-Πως βλέπετε τους Last Drive στα επόμενα 35 χρόνια και τι να περιμένει το κοινό στη συναυλία σας στο Fuzz στις 19 Μαΐου;

Ποτέ δεν μας άρεσε να κάνουμε μακροχρόνια σχέδια με την μπάντα, είναι πολύ αργά για να αρχίσουμε τώρα. Όσο για το Σάββατο, Always the sun, White knuckles, Angel, Wave, Snakecharmer, Radio-city of love, Yiagos και τα υπόλοιπα εννοούνται…

Οι Last Drive είναι οι:

Alex K / μπάσο, φωνητικά
George Karanikolas / κιθάρα, φωνητικά
Chris B.I. / drums
Stefanos Flotsios / κιθάρα

The Last Drive + opening act: The Karamazov Project

Σάββατο 19 Μαΐου, FuzzLive Music Club (Πειραιώς 209 &ΠατριάρχουΙωακείμ 1, Ταύρος, Αθήνα, 210 3450817, www.fuzzclub.gr).

Εισιτήρια προπωλούνται προς 10 ευρώ.

Στην τελική φάση της προπώλησης και το ταμείο, η τιμή θα είναι 13 ευρώ.

Διάθεση εισιτηρίων:

Online:www.viva.gr και https://www.fuzzclub.gr/event/last-drive/

Tηλεφωνικά: 11 876

Φυσικά σημεία: Kαταστήματα Reload, Seven Spots, Media Markt, Ευριπίδης, στο Viva Kiosk (Πλ. Συντάγματος 4, καθημερινά 9:00-21:00) και στο Viva Spot Τεχνόπολης (μέσα στον χώρο της Τεχνόπολης, είσοδος από οδό Περσεφόνης, Δευτ-Σαβ 11:00-19:00).