Ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο θρύλος του ρεμπέτικου, γεννήθηκε στην Κίο της Μικράς Ασίας στις 18 Ιανουαρίου 1913.

Ads

Το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με την στήριξη της οικογένειάς του  συνθέτη , ετοίμασε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον πρωτεργάτη του «κανταδόρικου» ρεμπέτικου τραγουδιού, την Τετάρτη στις 18 Ιανουαρίου ανήμερα των γενεθλίων του.

Θα τον τιμήσουν και θα τραγουδήσουν οι

Βιτάλη Ελένη
Παπαδοπούλου Πίτσα
Χαλκιάς Λάκης
Βελεσιώτου Φωτεινή
Κοντογιάννης Δημήτρης
Ανδρεάτος Γεράσιμος
ΠαπαΪωάννου Αντώνης
Παπάζογλου Σοφία
Δουμουλιάκας Κώστας
Ριτσώνη Λίλυ
Βεργόπουλος Φώτης
Παπαβασιλείου Ι. Σεμέλη

Ads

Θα συνοδεύσουν τους τραγουδιστές αλλά θα ερμηνεύσουν και εξαιρετικά soli του συνθέτη οι βιρτουόζοι μπουζουξήδες
Μανώλης Καραντίνης , Νίκος Τατασόπουλος , Παναγιώτης Στεργίου, Θανάσης Βασιλάς , Γιώργος Σούκουλης , Χρήστος Μπέκας , Γιώργος Καραμφύλλης ,Δημήτρης Βοζίκης.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μιλάει για τον Παπαϊωάννου: 

Εισηγητής θα είναι ο Γιώργος Τσάμπρας.
Την επιμέλεια της ορχήστρας έχει ο Παναγιώτης Στεργίου.
Την επιμέλεια του προγράμματος αλλά και την διεύθυνση παραγωγής υπογράφει ο Άγγελος Σφακιανάκης -Μικρός Ήρως.
Σχεδιασμός ήχου Γιάννης Μπαξεβάνης.
Σχεδιασμός φωτισμού Φώτης Μπουρής.
Θα παίξουν οι μουσικοί: 
Νίκος Καινούριος κιθάρα, Τάσος Κάντας ακορντεόν Θανάσης Σοφράς Κοντραμπάσο, Νίκος Τσιατσιούλης κρουστά.

image

Λίγα λόγια για τον Μπαρμπαγιάννη

Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913, στην Κίο της Προποντίδας.

Ακολουθώντας τα κύματα των προσφύγων, καταλήγει 9 χρονών στις Τζιτζιφιές. Ψαράς στα καΐκια του Ζέπου, οικοδόμος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι, για την επιβίωση. Ποδοσφαιριστής στον Εθνικό…

Το «Μινόρε του Χαλκιά», θα τον κάνει να φήσει το μαντολίνο και να πιάσει  το μπουζούκι.

Προπολεμικά, πρωτεργάτης του κανταδόρικου ρεμπέτικου,  με τη «Φαληριώτισσα» και τη «Μοδιστρούλα»…

Τόνωσε τα μεταπολεμικά γλέντια στα βήματα του ζεϊμπέκικου («Πέντε Έλληνες στον Αδη») αλλά και του συρτού («Καπετάν Ανδρέα Ζέπο»). Με τον Οδυσσέα Μοσχονά, με την Σωτηρία Μπέλλου, με την Ρένα Ντάλλια… Μαζί της ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Αμερική.

Το άστρο του Στέλιου Καζαντζίδη,  άρχισε να λάμπει με τις δικές του πενιές και το δικό του παράπονο: «Δεν το περίμενα ποτέ / να φύγεις να μ’ αφήσεις…» (Οι βαλίτσες).

Η δεκαετία του ’60, επανέφερε και ξανατραγούδησε πολύ τα κλασσικά τραγούδια του, με τις φωνές του Μπιθικώτση, της Γιώτας Λίδια, της Καίτης Γκρέυ…

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο ίδιος επιβεβαίωνε την αντοχή της μουσικής του αλήθειας και  ελευθερίας : «…στο κάτω κάτω της γραφής τα φράγκα μου χαλάω».

Έζησε σχεδόν «40 χρόνια στο πάλκο». Κι από τότε που έφυγε ξαφνικά (3 Αυγούστου του 1972), κοντεύουν άλλα 45 χρόνια… 

Τα χρόνια είναι αρκετά για να επιβεβαιώσουν το πέρασμα της μορφής και της δημιουργίας του, στη συνείδηση του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού.

Γιώργος Π. Τσάμπρας