Πώς είναι άραγε, να καταγράφεις με τη φωτογραφική μηχανή, για έναν ολόκληρο χρόνο, τη ζωή του πιο επιδραστικού μουσικού στην ιστορία της ποπ;

Το 1964, ο Αμερικανός φωτογράφος Daniel Kramer συνάντησε έναν λίγο γνωστό, τότε, τραγουδιστή και τραγουδοποιό από την Μινεσότα.

Τον 23χρονο Μπομπ Ντίλαν.

Για έναν χρόνο, τον χρόνο που ο Ντίλαν έκανε τη σύνθεση του ακουστικού φολκ τραγουδιού και μπλουζ με την ροκ-ποπ μουσική, η κάμερα του Daniel Kramer και ο Ντίλαν ήταν αχώριστοι.

Ήταν η χρονιά του «It Ain’t Me Baby» και «Mr. Tambourine Man», που άλλαξαν για πάντα την πορεία της ποπ.

Οι φωτογραφίες του Kramer πρωτοδημοσιεύθηκαν υπό τη μορφή άλμπουμ το 1967.

Τώρα, καθώς ο Ντίλαν γιορτάζει τα 75α γενέθλιά του – και βεβαίως, το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016 – ο εκδοτικός οίκος Taschen προχωρά σε μια καινούργια έκδοση 200 φωτογραφιών του Kramer από εκείνη τη χρονιά, πολλές εκ των οποίων δημοσιοποιούνται για πρώτη φορά.

Πώς ήταν τότε ο Ντίλαν; 

Πώς ήταν ο Ντίλαν εκείνη την τόσο σημαντική, για την πορεία του, χρονιά; «Πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο για να το ανακαλύψετε» δηλώνει ο Kramer.

Γιατί σ’ αυτό το βιβλίο, ο φωτογράφος αφηγείται τις ιστορίες πίσω από τις φωτογραφίες του.

Το AnOther μας δίνει μία πρόγευση: «Πρωτάκουσα για τον Ντίλαν πέφτοντας πάνω σε μια εμφάνισή του στο βαριετέ του Steve Allen. Μου φάνηκε πολύ γενναίος. Ήταν σ’ αυτό το δημοφιλές τηλεοπτικό σόου, αλλά τραγουδούσε ένα ποιητικό και πολύ πολιτικό τραγούδι, το “The Lonesome Death of Hattie Carol”. Ήθελα να κάνω ένα πορτραίτο κάποιου που έμοιαζε να είναι ένα ενδιαφέρον και ταλαντούχο θέμα φωτογράφισης, να κάνω μια οπτική δήλωση, να συμπληρώσω το συναίσθημα που είχα όταν τον άκουσα να τραγουδάει.

Για μένα, αυτό είναι το είδος της πρόκλησης που φέρνει το στοιχείο της περιπέτειας στη φωτογραφία. Για πολλούς μήνες, έκανα άκαρπα τηλεφωνήματα κι έγραφα γράμματα στην εταιρεία που είχε αναλάβει να τον μανατζάρει. Όλες τις φορές, όποιος κι αν απαντούσε στο τηλέφωνο μου έλεγε ότι δεν ήταν διαθέσιμος. Αλλά μια μέρα, τηλεφώνησα εκτός ωρών γραφείου και – για καλή μου τύχη – ο Albert Grossman, ο μάνατζερ του Μπομπ, σήκωσε το τηλέφωνο. Στο τέλος, κατάφερα να κανονίσω μια συνάντηση για φωτογράφιση – ο κύριος Γκρόσμαν με προσκάλεσε στο Γούντστοκ για μιας ώρας συνάντηση με τον Μπομπ Ντίλαν…»

Από την πρώτη μέρα της φωτογράφισης του Ντίλαν από τον Kramer, στο Γούντστοκ, τον Αύγουστο του 1964, έχουμε μια φωτογραφία που δείχνει τον Μπομπ πάνω σε μια κούνια.

«Ο Ντίλαν μου έλεγε ότι οι φωτογραφίες που ήθελα δεν θα λειτουργούσαν» θυμάται ο Kramer. «Μου πρότεινε να τον φωτογραφίσω πάνω σε μια κούνια. Η διάθεσή του άλλαξε όταν στάθηκε όρθιος πάνω στην κούνια κι άρχισε να ταλαντεύεται και να πηγαίνει όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο ψηλά.»

Αυτά (και άλλες πολλές ιστορίες) στο άλμπουμ «Daniel Kramer. Bob Dylan: A Year and a Day».