«Είναι μικρή η ζωή και στα 30 και στα 25 και στα 20 με την έννοια ότι είναι υπέροχο να τη ζούμε σαν να μην είναι δεδομένη. Να κυνηγάμε όσα ονειρευόμαστε, να φεύγουμε από ό,τι και όποιον μας κάνει  δυστυχισμένους, να χαμογελάμε, να πηγαίνουμε ταξίδια, να περνάμε τις μέρες μας και τις νύχτες μας με εκείνους που αλήθεια αγαπάμε και μας αγαπούν. ‘Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία’  που λέει κι ο Φοίβος)…»

Λίγο μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της με τίτλο «Μεγάλη Γιορτή», η Μαρίζα Ρίζου και η μπάντα της ανεβαίνουν στη σκηνή του Passport – Κεραμεικός (για ακόμη δύο Σάββατα, 1 και 8 Απριλίου), σε ένα live πραγματική γιορτή, από αυτές που μαζεύονται οι φίλοι, αλλά και οι φίλοι των φίλων για να γίνουν όλοι μια μεγάλη παρέα. Από αυτές που, όπως κάθε αληθινή γιορτή, έχει χαρά, κέφι, έξω καρδιά, αλλά και ένα κύμα νοσταλγίας, με μικρές σιωπές, ψιθύρους και φώτα χαμηλά.

Με αφορμή τις εμφανίσεις της, η τραγουδοποιός Μαρίζα Ρίζου, το κορίτσι που γνωρίσαμε με τη «Μπόσα νόβα του Ησαΐα» του Φοίβου Δεληβοριά και το «Πόσο λυπάμαι» μιλά στο Tvxs για τη δική της μεγάλη γιορτή, για τα τραγούδια στα οποία υποκλίνεται, τη σχέση της με τα social media και το DNA της που κλωτσάει στη γκρίνια και στη μιζέρια.

– Πόσους χωράει μια «Μεγάλη Γιορτή»; Ηλικιακά, κοινωνικά, πολιτισμικά…

Μ.Ρ.: Σε μια Μεγάλη Γιορτή χωράνε όλοι. Εάν είναι ανοιχτοί και μεγαλόψυχοι τότε  θα βρουν κοινές αναφορές, κοινά σημεία, κοινά άγχη και αγάπες όσο διαφορετικοί κι αν φαίνονταν αρχικά.

– Πώς ήταν το πρώτο live μετά την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ; Η διαίσθηση σου για τα τραγούδια που θα πάρει αμέσως μαζί του το κοινό επιβεβαιώθηκε; Ή, σε εξέπληξαν οι αντιδράσεις;

Μ.Ρ.: Στο Passport Κεραμεικός τον Νοέμβρη. Δεν είχα καμία διαίσθηση όμως, ακόμα δεν έχω. Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε ο δίσκος «δεν ξέρω τίποτα»! Γνωρίζω μόνο πως υπήρξα καθαρή και ειλικρινής και πως κάθε φορά που ο κόσμος τραγουδάει τα καινούρια κομμάτια στα live, χαμογελάω και νιώθω σαν παιδάκι!

– Μα, σοβαρά «Είναι μικρή η ζωή» στα 30;…

Μ.Ρ.: Είναι μικρή η ζωή και στα 30 και στα 25 και στα 20 με την έννοια ότι είναι υπέροχο να τη ζούμε σαν να μην είναι δεδομένη. Να κυνηγάμε όσα ονειρευόμαστε, να φεύγουμε από ό,τι και όποιον μας κάνει  δυστυχισμένους, να χαμογελάμε, να πηγαίνουμε ταξίδια, να περνάμε τις μέρες μας και τις νύχτες μας με εκείνους που αλήθεια αγαπάμε και μας αγαπούν. «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία» που λέει κι ο Φοίβος…

– Το ξεχωριστό τραγούδι «Τα παιδιά του ουρανού» πώς το έγραψες; Ποια είναι η μικρή ιστορία του;

Μ.Ρ.: Κάποια στιγμή αγόρασα ένα γιουκαλίλι. Το ήθελα καιρό, αγαπάω πολύ τον ήχο του. Ξεκίνησα να το γρατζουνάω ένα βράδυ δίπλα στο τζάκι παρέα με το βιβλίο  «πως να μάθετε γρήγορα  γιουκαλίλι». Ήταν από τα τραγούδια που η μελωδία και οι στίχοι ήρθαν παρέα, σαν ένα σώμα. Δεν το επεξεργάστηκα, δεν άλλαξα τίποτα μετά. Ακόμα και στον δίσκο κρατήθηκε πολύ απλό ενορχηστρωτικά, μέχρι τη στιγμή που μπαίνουν τα έγχορδα. Είναι πολύ προσωπικό κομμάτι.

– Τρεις μουσικές ή τραγούδια στα οποία υποκλίνεσαι (από όλη τη γκάμα, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της συμφωνικής μουσικής).

Μ.Ρ.: 1) «In a sentimental mood» με την μοναδική Ella Fitzgerald να το απογειώνει, 2) Μαμά γερνάω (δεν έχω λόγια γι αυτό το τραγούδι) 3) Όλο το άλμπουμ του Tiersen για την ταινία «Αμελί».

– Θα μπορούσες να φαντασθείς ένα κόσμο βουβό;

Μ.Ρ.: Ίσως στον χειρότερό μου εφιάλτη, μόνο εκεί.

– Ο κόσμος αλλάζει, μετασχηματίζεται με τρόπο βίαιο. Πόσο επηρεάζει αυτό έναν άνθρωπο της τέχνης, ο οποίος επιπροσθέτως δεν κάνει τη μοναχική δουλειά του συγγραφέα ή του ζωγράφου, αλλά ανεβαίνει πάνω στη σκηνή θέλοντας να πάρει μαζί του (στη χαρά, στη νοσταλγία, στη συγκίνηση) τον κόσμο;

Μ.Ρ.: Δεν πιστεύω πως γίνεται να μην επηρεάζεται κανείς από όλα τα θλιβερά που συμβαίνουν. Ειδικά για εμάς που κάνουμε τέτοιου τύπου live και μουσική, είναι αρκετά ζόρικα μερικές φορές μιας και είναι πολύ πιο δύσκολο να παρασύρεις τον κόσμο στη χαρά, παρά στη λύπη. Όταν όμως τελικά συμβαίνει,  αισθάνομαι πως προσφέρω με τον τρόπο μου, πως κάνω κάτι καλό. Προσπαθώ λοιπόν, να τροφοδοτώ τον εαυτό μου με καλή ενέργεια και ύστερα να τη μοιράζομαι με όλους όσοι με τιμούν με την παρουσία τους στα live.

-Ποια η αγαπημένη σου περίοδος στην Ιστορία και γιατί;

Μ.Ρ.: Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό, δεν έχω αγαπημένη περίοδο μάλλον γιατί δεν πιστεύω στις ιδανικές περιόδους. Βρίσκω πως  όλες έχουν τα ωραία και τα άσχημά τους.

– Η σχέση σου με τα social media; Πόσο εξαρτημένη είσαι/δεν είσαι ή, υποχρεωτικά λόγω δουλειάς οφείλεις να είσαι;

Μ. Ρ.: Περνάω διάφορες φάσεις. Άλλες φορές ασχολούμαι αρκετά και άλλες βαριέμαι πολύ. Καλά είναι όλα αυτά αρκεί να μην ξεχνάμε ότι είναι περίπου ένας καθρέφτης της πραγματικότητας, που συχνά  ψεύδεται. Η κανονική ζωή, οι σχέσεις, οι άνθρωποι είναι εκεί έξω, δεν ζουν σε καμία μίζερη οθόνη.

– Το ταλέντο να είσαι πάντα τόσο ηλιόλουστη -να φέρνεις μαζί σου τη λιακάδα, ακόμη και στον βαρύ χειμώνα- είναι έμφυτο; Εάν ναι, τι σου έλεγε η μαμά σου όταν ήσουν μικρή;

Μ.Ρ.: Δεν ξέρω, αλήθεια. Το σίγουρο είναι ότι δεν είμαι κάθε μέρα και κάθε ώρα έτσι. Όταν όμως γράφω ή όταν ανεβαίνω στη σκηνή για κάποιον λόγο ενεργοποιείται κυρίως η θετική μου πλευρά. Γενικά όμως το DNA μου κλωτσάει στη γκρίνια και στη μιζέρια. Σίγουρα αυτό σχετίζεται με την οικογένειά και τον τρόπο που μεγάλωσα.

Η «Μεγάλη Γιορτή» κυκλοφορεί από τη Feelgood Records. 
iTunes– https://itun.es/gr/idNpfb    
Spotify – https://open.spotify.com/album/2UMB9492el0OidEpCYfAKG  
Youtube – https://www.youtube.com/playlist?list=PLJNxdGxKM5qUcJkvv5tlyIbIJdTl6goaD  

Info

Μαρίζα Ρίζου
1 και 8 Απριλίου 2017
Passport – Κεραμεικός  Upstairs
Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος, Αθήνα
τηλ. κρατήσεων 2105222203
Τιμές εισιτηρίων:
13 ευρώ (με μπύρα ή κρασί στο bar) – 20 ευρώ (με ποτό, σε τραπέζι)

Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης.

Μουσικοί:

Πιάνο/Επιμέλεια Ενορχηστρώσεων: Μάρκος Χαϊδεμένος
Τύμπανα: Γιώργος Κωστελέτος
Ακορντεόν/Φωνητικά: Νίκος Σταδιάτης
Κιθάρες/Γιουκαλίλι: Άγγελος Αϊβάζης
Σαξόφωνο: Δημήτρης Καραγιάννης
Κόντραμπάσο/Ταραμπούκα: Γιώργος

Πρόσβαση

Ηλεκτρικός | Σταθμοί Θησείο & Μοναστηράκι

Mετρό – Σταθμοί Μεταξουργείο, Κεραμεικός

Λεωφορεία -049, 21, 813, 815, 838, 856, 914, Β18, Γ18
(πλησιέστερη στάση ΙΚΑ)