Το ΝΥΝ του Στάθη Καλυβιώτη και της Κρίστης Στασινοπούλου βρέθηκε στην κορυφή των world charts. 

Αθόρυβα σκαρφάλωσαν τα τραγούδια τους στις προτιμήσεις των ακροατών εκτός συνόρων όπως αθόρυβα εργάζονται κι οι δυο τους τόσα χρόνια. 

Αυτές τις μέρες πραγματοποιείται ένα συνέδριο με θέμα την εξαγωγή της ελληνικής μουσικής στο εξωτερικό και σκεφτόμουν πως αυτό το καλλιτεχνικό ζευγάρι, τα κατάφερε χωρίς να κινητοποιήσει γιγαντιαίους μηχανισμούς promotion. Γιατί άραγε; 

Ούτε οι ίδιοι κατάλαβαν γιατί, μέχρι που άρχισαν να μιλούν με δημοσιογράφους και φίλους των τραγουδιών τους έξω. 

Είναι που δεν θυμίζει η μουσική τους κάτι άλλο όπως λέει ο Στάθης, είναι που βοήθησε πολύ η συνεργάτιδά τους Θ. Ιακωβίδου όπως λέει η Κρίστη, είναι που το αισθητικό αποτέλεσμα μαρτυράει μια πηγαία δημιουργική διεργασία κι έναν καμβά στον οποίο ενώνονται με ψιλοβελονιά διαφορετική πολιτισμοί μέσα από σύγχρονες φόρμες όπως θα προσθέταμε εμείς ίσως. 

Πάντως η εμπειρία των live τους έχει έναν τόσο ιδιαίτερο μυσταγωγικό διονυσιασμό που δεν χρειάζεται να τον αναλύσουμε απλά να τον βιώσουμε ως εμπειρία. Στο ΝΥΝ συνυπάρχουν σαµπλαρισµένοι ήχοι, απ’ αυτούς που ηχογραφούν στα ταξίδια τους, κουδούνια κατσικιών, τζιτζίκια, φωνές πλανόδιων Ινδών πωλητών, ήχοι από πανηγύρια, ορχήστρες γκαµελάν, οι νέες ιδέες τους και η δύναμη της παράδοσης σε ιδανικό εναγκαλισμό. 

Τι είναι αυτό που σας συνδέει περισσότερο δημιουργικά; Δεν είναι εύκολο να πορεύονται χρόνια μαζί δύο άνθρωποι στην τέχνη…

ΚΡΙΣΤΗ: Μας συνδέει η κοινή μας επιθυμία και ανάγκη να φτιάχνουμε μουσική και τραγούδια, να παίζουμε δεξιά κι αριστερά, να ταξιδεύουμε, να βρισκόμαστε με άλλους μουσικούς, να πειραματιζόμαστε. Πάνω απ’ όλα μας συνδέει ένα κοινό γούστο και μια κοινή μας άποψη για το πώς θέλουμε να δουλεύουμε και να ζούμε την ζωή μας

ΣΤΑΘΗΣ:  Με την Κρίστη μουσικά είναι σαν να συναντηθήκαμε σε ένα μονοπάτι. Το μονοπάτι της μουσικής είναι ένα από τα πολλά μονοπάτια που μας συνδέουν και πορευόμαστε περιπλανώμενοι. 

Υπάρχει κάτι που σας απασχολεί ως πρόκληση κάθε φορά που δημιουργείτε ή απλώς ρέει το πράγμα;

ΚΡΙΣΤΗ: Οι πρώτες ιδέες έρχονται πάντα με μια αφορμή. Αφορμές και προκλήσεις υπάρχουν πάντα γύρω και οι στίχοι και οι μουσικές που γεννιούνται απ’ αυτές είναι σαν να πέφτουν απ’ τον ουρανό  την πιο απρόσμενη στιγμή. Οπότε ναι, είναι κάπως σαν να ρέει το πράγμα. 

ΣΤΑΘΗΣ: Μετά είμαστε σαν ξυλουργοί, που σκαλίζουν το ξύλο, άλλες φορές όπως το φαντάστηκαν και το σχεδίασαν, άλλες φορές το αφήνουν να πάει όπου δείχνουν τα σημάδια του ξύλου.

Η σχέση της παράδοσης με τη σύγχρονη μουσική είναι διαχρονικό αίτημα ή προσωπική άποψη;

ΣΤΑΘΗΣ: Η παράδοση ή θα είναι ζωντανή, δηλαδή θα αλλάζει και θα μεταμορφώνεται συνεχώς ή θα μετατραπεί σε μουσειακό είδος και θα πεθάνει.

ΚΡΙΣΤΗ: Η κάθε μουσική, όπως και η κάθε τέχνη δεν είναι παρά συνέχεια μιας παράδοσης. Παρθενογένεση δεν υπάρχει. 

Τί είναι αυτό που φέρνει τους δίσκους σας σε πρώτες θέσεις σε χώρες εκτός των συνόρων μας;

ΚΡΙΣΤΗ: Επί χρόνια αναρωτιόμασταν κι εμείς για αυτό. Στην πορεία, μέσα από κουβέντες με μουσικούς δημοσιογράφους που μας παίρνουν συνεντεύξεις κλπ, συνειδητοποιήσαμε ότι οι δίσκοι μας αρέσουν κυρίως επειδή δεν θυμίζουν κάτι άλλο, δεν αντιγράφουν κάποιο συγκεκριμένο στυλ, παρά έχουν ένα δικό μας προσωπικό ήχο και τρόπο. 

ΣΤΑΘΗΣ: Ο δρόμος για την εκτός συνόρων πορεία μας άνοιξε εκτός από την δική μας δουλειά και λόγω του οράματος και της σκληρή δουλειάς της Θάλειας Ιακωβίδου που δυστυχώς την χάσαμε πριν από 13 χρόνια. Έχουμε μπει πλέον στα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής και ο κόσμος ψάχνει να βρει και να ακούσει τι κάνουμε κάθε φορά.

Πιστεύετε ότι αφορά λιγότερο τους Έλληνες κάτι που έχει σχέση με την εντοπιότητα; 

ΣΤΑΘΗΣ:  Όχι δεν το πιστεύω. Η ελληνική μουσική, λαϊκή, ποπ, παραδοσιακή, ροκ κλπ, είτε είναι του γούστου μου είτε όχι, έχει κάποια μοναδικά ελληνικά στοιχεία σε σχέση με τις περισσότερες αντίστοιχες μουσικές του εξωτερικού.

ΚΡΙΣΤΗ: Και νομίζω ότι την πλειοψηφία των Ελλήνων την αφορά και την εκφράζει αυτή η εντοπιότητα του ελληνικού τραγουδιού. Έτσι υπάρχει ακόμα ζωντανή σκηνή ελληνικού τραγουδιού, λαϊβάδικα, παραγωγές. Το αν μου αρέσουν, ή δεν μου αρέσουν τα περισσότερα απ’ τα δείγματα είναι θέμα γούστου του καθένα μας. Πολλοί έχουμε συνειρμικά συνδυάσει κάποια είδη ελληνικής μουσικής με παθογένειες της χώρας και της φυλής μας, με συμπεριφορές διασκέδασης και επίδειξης, κλπ που από παιδιά μας ενοχλούσαν. Τα έχουμε ταυτίσει όλα αυτά με την ίδια την ελληνική μουσική, τα τραγούδια, τους καλλιτέχνες και χρειάζεται μια από-ταύτιση, για να αναγνωρίσουμε ίσως την πραγματική αξία ή απαξία της ντόπιας μουσικής μας, παλιάς και σύγχρονης.  

Τί σημαίνει ευτυχία για σας;

ΚΡΙΣΤΗ: Μια εσωτερική κατάσταση που δεν έχει σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο και που δεν περιγράφεται.

ΣΤΑΘΗΣ: Η ευτυχία διαρκεί κάποιες μικρές στιγμές. Η υγεία, η ειρήνη και η αγάπη είναι οι βάσεις που πάνω της εμφανίζεται συχνότερα.

Φοβάστε στο νέο τοπίο της οικονομικής κατάστασης; 

ΣΤΑΘΗΣ: Βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο παντού, στην οικονομία, στην φιλοσοφία, στον πολιτισμό, στην πολιτική. Αυτή η κατάσταση όμως δημιουργεί την ανάγκη αναζήτησης νέων προσωπικών και συλλογικών διεξόδων, που ίσως κάποια στιγμή θα εμφανιστούν, αν αυτό που ονομάζουμε ανθρώπινη εξέλιξη και διάνοια δεν είναι κάτι πεπερασμένο. 

ΚΡΙΣΤΗ: «Ο φόβος φυλάει τα έρημα» λέει μια παροιμία. Νομίζω ότι τον φόβο πρέπει απλά να τον γυρίζουμε σε προσοχή και επικέντρωση. Άμα βαδίζεις με αυτά, μετά δεν φοβάσαι.

Τί σας φοβίζει περισσότερο;

ΚΡΙΣΤΗ: Η βλακεία και οι σεισμοί.

ΣΤΑΘΗΣ: Η βαρβαρότητα και όταν βλέπω ανθρώπους να χαίρονται με τον πόνο του άλλου.

Τί σας δίνει ελπίδα;

ΣΤΑΘΗΣ: Το ξύπνημα της φύσης μετά τη νύχτα και η πλήρης απάθειά της για τα ανθρώπινα.

ΚΡΙΣΤΗ: Με άλλα λόγια, η ουδετερότητα του νυν.