Για το τελευταίο αντίο … Η κηδεία της αγαπημένης τραγουδοποιού Αρλέτας που έφυγε από την ζωή χθες θα γίνει αύριο Πέμπτη στις 12:00 από τον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων, στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος την αποχαιρέτησε με δηλώσεις αλλά και τραγούδια.

Οι πιο κοντινοί της άνθρωποι, οι μουσικοί, της είπαν με το δικό τους, τρυφερό και μουσικό τρόπο, αντίο…

Λάκης Παπαδόπουλος

Ο τραγουδοποιός Λάκης Παπαδόπουλος αποχαιρέτησε τη φίλη του Αρλέτα με ένα τραγούδι στην προσωπική του σελίδα στο facebook.

Ο Λάκης Παπαδόπουλος της αφιέρωσε τα δικά τους «Ήσυχα βράδια». Το τραγούδι που ερμήνευσε μοναδικά η Αρλέτα σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή και μουσική δική του. Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού ήταν στον δίσκο της Αρλέτας «Τσάι Γιασεμιού» του 1985.

Γιάννης Σπανός

«Με την Αρλέτα ήμασταν ένα σώμα, μία ψυχή» δήλωσε συντετριμμένος στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Γιάννης Σπανός, ο δημιουργός της μεγάλης της επιτυχίας «Μία φορά θυμάμαι», που πρωτοκυκλοφόρησε το 1966 σε στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου.

«Η Αρλέτα, ο Παπαστεφάνου κι εγώ ξεκινήσαμε μαζί το 1962 με το Νέο Κύμα. Ήμασταν μία παρέα μαζί με τον Κώστα Κοτούλα» είπε ο δημιουργός της Τρίτης Ανθολογίας, που τραγούδησε -μεταξύ άλλων- η Αρλέτα μαζί με τον Κώστα Καράλη.

Ο Γιάννης Σπανός, μιλώντας με σπασμένη φωνή στο Αθηναϊκό Πρακτορείο για την Αρλέτα, τη χαρακτήρισε μοναδική και προσέθεσε: «Καμία άλλη δεν μπόρεσε να την ξεπεράσει. Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Η Αρλέτα είχε αγαπηθεί και από τη νέα γενιά».

Συγκλονισμένος εξομολογήθηκε: «Έμαθα για τον θάνατό της εδώ στο Κιάτο όπου βρίσκομαι. Είμαι συντετριμμένος. Πάλεψε μέχρι την τελευταία της στιγμή για να ξεπεράσει το πρόβλημά της. Είχε διαύγεια, είχε χιούμορ. Η Αρλέτα ήταν ένα πειραχτήρι, ήταν ένα μεγάλο ταλέντο, και στη ζωγραφική. Ζούσε μόνη της. Στην αρχή ήταν Εξαρχιώτισσα, στη συνέχεια έγινε Κυψελιώτισσα».

Φοίβος Δεληβοριάς

Η Αρλέτα ήταν το πιο νουβέλ βαγκ κορίτσι που κυκλοφορούσε γύρω μας.Είχε ένα θαυμάσιο διαμέρισμα σαν από ταινία του Σαμπρόλ, έκανε αστεία μουτρωμένου μωρού, μάζευε κούκλες και κιθάρες και σου διάβαζε κάτι απ’το μισοανοιγμένο της βιβλίο.Με το φίλο μου το Στέφανο Ρόκο την πείσαμε να σηκωθεί στο πάλκο, όταν απ’ αυτό έπεσετο 2008. Πηγαίναμε σπίτι της και την ψήναμε κι εκείνη φοβόταν, έπαιρνε όμως την κιθάρα και μας έπαιζε κάθε φορά και μια στροφή παραπάνω.

Της στήσαμε μια βραδιά στο Γυάλινο που ενώ χωρούσε με το ζόρι χίλιους, ήρθαν 5.000 απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας και κάθησαν απ’έξω, στη Συγγρού, να την ξανακαλωσορίσουν. Οι πιο ετερόκλητοι άνθρωποι ήταν εκεί: η Δόμνα Σαμίου κι ο Χατζησάβας, ο Πανούσης κι η Μεντή, η Φριντζήλα κι ο Παπαστεφάνου. Κι όταν ανέβηκε με το μπαστουνάκι της, όλα τα δάκρυα και τα πνιχτά χαμόγελα που μας συνδέουν με τον Ουρανό ήρθαν εκεί.
Τώρα διαβάζω τα διάφορα και πνίγομαι και σκέφτομαι την οικογένειά της την βαθύτερη, την Άννα και το Γιώργη, τον Άγγελο και το Ντίνο να πνίγονται κι αυτοί.

Έχω όμως είδηση: ξέρω που είναι. Και δεν έχουμε παρά να ρωτήσουμε τα “χρυσόψαρα” και τους “γρύλλους” για να την συναντήσουμε, ψευτοκατσούφα μα με την καρδιά της αναμμένη. Είναι εδώ ακριβώς.Στο συγκεκριμένο ξενυχτάδικο, που κάποτε μας έστειλε με τα χαιρετίσματά της. Κοιτάμε τη διεύθυνση στην αποψινή Πανσέληνο και ξεκινάμε.

Αφροδίτη Μάνου

Πρέπει να ήτανε τα μέσα της δεκαετίας του 60.
Την εποχή εκείνη, δεν υπήρχαν ακριβώς συνεντεύξεις
καλλιτεχνών και μάλιστα γυναικών στον Τύπο.
Κάτι αφιερώματα με εξώφυλλα στα λαικά περιοδικά,
το σπίτι της Αλίκης στο Θεολόγο, της Ζωζώς στην Κινέττα,
ο γάμος της Μοσχολιού με το Δομάζο, τέτοια πράγματα.
Τότε ήταν που ο Αλέκος Πατσιφάς στη Lyra “έστηνε” το
Νέο Κύμα του. Ένα από τα μεγάλα χαρτιά του, η Αρλέτα.
Θυμάμαι λοιπόν (την πρώτη;) συνέντευξή της στον “Ταχυδρόμο”.
Μια γυναίκα με ωραία ελληνικά, διαβασμένη, φοιτήτρια
της Καλών Τεχνών, με τον αέρα και τη σιγουριά του ανθρώπου
που ξέρει …
Ναι. Ήταν σίγουρα ένα δισέλιδο γεμάτο πολιτισμό και
αξιοπρέπεια ασυνήθιστα για την εποχή.
Γύρισα και είπα στη μαμά μου:
– Είδατε, μαμά, ότι και τα κορίτσια από σπίτι μπορούν
να γίνουν τραγουδίστριες;
Μπονζούρ, μεζ αμούρ …
Τσάι και μελαγχολία, σήμερα …

Σταμάτης Κραουνάκης

Τίποτα μόνο τη μέρα που το έγραψε έκλαιγα πολύ. ήταν το 89. Αγία. Στα ύψη αμέσως. Αρλέτα μου.

«Δεύτερη ημέρα και γέμισε ο κόσμος με τα ωραία τραγούδια της Αρλέτας. Αυτό για μένα είναι η νίκη του καλλιτέχνη στην αποχώρησή του» αναφέρει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο Σταμάτης Κραουνάκης. «Είναι φανερό ποιο ήταν το πέρασμά της στη ζωή, η κληρονομιά που άφησε χάρη στις επιλογές και το ταλέντο της, καθώς αυτή τη στιγμή για δεύτερη μέρα, από παντού ‘επιτίθενται’ με λουλούδια και αισθήματα τα τραγούδια της. Ένας άνθρωπος που ήταν φάρος, ως προς τις επιλογές και την καλλιτεχνική στάση του, ό,τι αφήνει πίσω είναι διαμάντι. Αυτό έχει σημασία. Τα υπόλοιπα είναι για τους βιογράφους» επισημαίνει.

Γιώργης Χριστοδούλου

Το πάλεψες σχεδόν οκτώ μήνες κι είπαμε θα νικήσουμε κι αυτή τη φορά. Η αγάπη δε χάνεται. Κάπου αλλού πάει, μεταμορφώνεται, αλλά δεν χάνεται. Αυτό και το ότι “η οικογένειά μας δεν είναι πάντα αυτή που γράφουν τα χαρτιά μας” μου το έμαθες εσύ, που ήσουν νονά μου στο τραγούδι και μητέρα μου στη ζωή. Θα βρεθούμε πάλι, θα βρισκόμαστε κάθε μέρα, κάθε λεπτό, όπως είχαμε συμφωνήσει. Ο γιος σου.

Γιώργος Παπαστεφάνου

Θεωρώ το κενό μεγάλο, την απώλεια εξίσου μεγάλη και για τον πολιτισμό και για το τραγούδι και για τις προσωπικές σχέσεις που είχαμε όσοι είχαμε μαζί της. Η Αρλέτα ήταν και πάρα πολύ ωραία φίλη. Ήταν ένα σπουδαίο κορίτσι, έξυπνη, καλλιεργημένη, με φαντασία, με πρωτότυπες ιδέες. Νομίζω πως είναι ένα μοναδικό κεφάλαιο στον χώρο του τραγουδιού. Συνδεόμασταν 51 χρόνια χωρίς διακοπή, χωρίς κενά. Δηλαδή από την ημέρα που την άκουσα πρώτη φορά στην Ύδρα εκείνη την Καθαρά Δευτέρα του 1966 και την οδήγησα στη Lyra του Αλέκου Πατσιφά, όπου έγινε ο πρώτος δίσκος της, μέχρι πριν λίγες μέρες, πριν αρρωστήσει, που μου τηλεφωνούσε για να μου πει πόσο της άρεσε ο δίσκος που είχε ετοιμάσει με τον Λάκη Παπαδόπουλο στη μουσική και με τη Σάννυ Μπαλτζή στους στίχους, η φιλία μας δεν γνώρισε κανένα κενό. Ήμασταν φίλοι αχώριστοι χρόνια και χρόνια και ξέρετε πόσο δύσκολο είναι αυτό στους καλλιτεχνικούς χώρους. Η Αρλέτα ουσιαστικά δεν φεύγει. Έχουμε τόσα πράγματα να ακούμε από τη φωνή της και από το υλικό που μας άφησε. Η παρουσία της θα είναι εδώ. Έφυγε σωματικά, αλλά το έργο της παραμένει. Τη θεωρώ από τις σπουδαιότερες περιπτώσεις στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού, μοναδική.

Ο διευθυντής δισκογραφικών εταιριών Μίλτος Καραντζάς δημοσίευσε μια φωτογραφία της Αρλέτας στην προσωπική σελίδα του στο Instagram, γράφοντας «Καλό ταξίδι αγαπημένη μου Αρλέτα! Ήταν τιμή μου που ήσουν η πρώτη καλλιτέχνης που συνεργάστηκα μαζί της στο ξεκίνημα της καριέρας μου».

• Το όμορφο σκίτσο είναι του Κιουτσιούκη.

Και μια συνέντευξή της…

Η Αρλέτα αφηγείται τη ζωή της στην τηλεόραση της ΕΡΤ