Η Φωτεινή Δάρρα θα τραγουδήσει τη Δευτέρα, 26 Ιουνίου στο Βεάκειο και τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για την υποστήριξη των ατόμων που χρήζουν απεξάρτησης. Με την ευκαιρία αυτή υποβάλλαμε στην ερμηνεύτρια και τις ερωτήσεις μας για τον χωρο του ελληνικού τραγουδιού, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε  φάση ανανέωσης και αναζήτησης νέων δρόμων.

Ποιο θαναι το ρεπερτόριό σας τη Δευτέρα στο Βεάκειο;

Επέλεξα μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά και ξένα τραγούδια των τελευταίων δεκαετιών για την καλοκαιρινή μου περιοδεία και μερικά από αυτά ειδικά για την συγκεκριμένη βραδιά. Μαζί μας και το συγκρότημα χορδές του ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ σε μια σύμπραξη λίγων τραγουδιών.

Έχετε κάνει μια στροφή τα τελευταία χρόνια, απο το λόγιο ας πούμε τραγούδι στο πιο άμεσο, λαϊκό, ελαφρό ή και ξένο ακόμα. Σωστά;

Δεν μου αρέσει να χωρίζω την μουσική σε κατηγορίες με βάση το είδος στο όποιο ανήκει. Τα τραγούδια που επιλέγω είναι αυτά που μου αρέσουν ανεξαρτήτως είδους και ύφους αλλά πάντα με κριτήριο να ταιριάζουν στο ήθος, την αισθητική μου και την χροιά της φωνής μου. Το ρεπερτόριο αλλάζει σε κάθε συναυλία , ακόμα και στην ίδια περίοδο από χώρο σε χώρο.

Υπάρχει ένα ζήτημα με τον στίχο: εάν ο στίχος προέρχεται από τον ποιητικό λόγο τότε μπορεί να κερδίζει σε βάθος, πλήν όμως χάνει σε αμεσότητα, πράγμα απαραίτητο για τη φόρμα του τραγουδιού.  Υπάρχει τρόπος να ξεπεραστεί αυτό το δίλημμα;

Η μελοποιημένη ποίηση πολλές φορές μέσα στα χρόνια έχει μιλήσει στο ένστικτο του Έλληνα. Η μουσική στο τραγούδι έρχεται να συμπληρώσει και στην καλύτερη περίπτωση να απογειώσει τον στίχο και την ποίηση. Το πόσο καλά θα το πετύχει αυτό, έχει να κάνει με το ταίριασμα της μουσικής με το λόγο. Δεν πιστεύω στο δίλημμα “ποίηση ή στίχος” . Ο καημός του Θεοδωράκη είναι το ίδιο αγαπητός και δημοφιλής στο λαό , όσο τα δειλινά του Ζαμπέτα. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στην στιγμή και στην ανάγκη του κόσμου για διασκέδαση.

Έχετε μια φωνή ζεστή και εκφραστική μεν, αλλά ταυτόχρονα αφαιρετική, ιδιαίτερα τεχνική, που μπορεί να ερμηνεύσει διαφορετικά είδη τραγουδιού. Που πραγματικά αισθάνεστε πιο άνετα; Στο λαϊκό τραγούδι, στο ελαφρό;

Ευχαριστώ πολύ. Θεωρώ ότι τραγουδάμε καλύτερα τα τραγούδια που βρίσκονται στα πρώτα μας ακούσματα. Λόγω της επτανησιακής καταγωγής μου , μου είναι πολύ οικείος ο τρόπος τραγουδίσματος του έντεχνου και ελαφρού τραγουδιού. Το λαϊκό τραγούδι βρίσκεται στα βάθη της μνήμης μου όταν μέχρι την ηλικία των πέντε ετών βρισκόμασταν με τους γονείς μου στη Λιβύη.

Παρατηρούμε τα τελευταία 2-3 χρόνια μια επιστροφή στους μεγάλους συνθέτες και τραγουδιστές του ελαφρού τραγουδιού. Ποια ανάγκη καλύπτει αυτή η επιστροφή;

Σε εποχές κρίσης ο κόσμος αναζητά τις ρίζες του και προσπαθεί να στηριχτεί σε αυτές . Στην ιστορική μνήμη του Έλληνα, το λαϊκό τραγούδι είναι συνδεδεμένο με την εποχή της φτώχειας και της μετανάστευσης της δεκαετίας του ‘60.

Οι συνθέτες διαμαρτύρονται συνήθως πως τους έχετε καπελώσει που λέμε, δηλαδή πως η παραγωγή περιστρέφεται γύρω από τους ερμηνευτές. Είναι έτσι;

Οι συναυλίες συνηθώς έχουν κεντρικό πρόσωπο τον ερμηνευτή και η δισκογραφία επίσης. Εγώ σίγουρα δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία που αναφέρετε γιατί πάντα ήμουν στο πλάι των συνθετών και των στιχουργών , σεβόμενη το έργο τους και την πρωτογενή δημιουργία τους. Διδάσκομαι από αυτούς και έχω μάθει να τους ακούω.

Δείχνετε μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Τζένη Βάνου και τη Βίκυ Μοσχολιού. Τί σας εντυπωσιάζει σ’ αυτές τις τόσο διαφορετικές φωνές;

Είναι και οι δυο τους σπουδαίες φωνές που μιλούν στη ψυχή των Ελλήνων . Η Βίκυ Μοσχολιού είναι η ιέρεια του λαϊκού μας τραγουδιού και η Τζένη Βάνου του ελαφρού και μετέπειτα του λαϊκού. Τις γνώρισα και τις δυο και νιώθω πολύ τυχερή γι ‘ αυτό.

Στα μέσα του 60 έχουμε τη μεγάλη στροφή προς το ελαφρο-λαϊκό τραγούδι: Ζαμπέτας, Σπανός, Ξαρχάκος, Μούτσης, Πλέσσας, Κόκοτας, Βοσκόπουλος, Καλατζής κλπ. Είναι μια εποχή που αλλάζει εκ βάθρων το ελληνικό τραγούδι. Ταυτόχρονα έχουμε την ίδια στιγμή και το δίδυμο του Μίκη με τον Μάνο, που είναι κάπως πιο λόγιο, αλλά που ωστόσο επικοινωνεί ταυτόχρονα με τις πιο απλές φόρμες. Είναι ωστόσο διακριτό. Τι μένει σήμερα από αυτά τα δύο ρεύματα; Ποιο αντέχει και κερδίζει σε βάθος χρόνου;

Και στα δυο ρεύματα υπάρχουν τραγούδια αξιόλογα που έγιναν διαχρονικά . Νομίζω πως αυτά είναι που επικρατούν κιόλας.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Πώς να πω μόνο έναν; Ο Mahler , ο Χατζιδάκiς , ο Satie , ο Θεοδωράκης , ο Σπανός , ο Άκης Πάνου , ο Ζαμπέτας και τόσοι άλλοι…