Εντελώς ξαφνικά, ένα τραγούδι στο διαδίκτυο το “Σκανταλιάρικο¨, με τη νεαρή ταλαντούχα ηθοποιό Βερόνικα Δαβάκη, έκανε πάταγο. Πρόκειται για ένα άρτιο βίντεο κλίπ που έκανε σε πολύ λίγο χρόνο πάνω από εκατό χιλιάδες views! Η Βερόνικα Δαβάκη, εκφραστική και θερμή, μεταδίδει μια αμεσότητα ίσως προερχόμενη εν μέρει και από τη θεατρική παράδοση του Θεάτρου Τέχνης, στο οποίο σπούδασε υποκριτική, ίσως και από κάτι δικό της, προσωπικό χάρισμα.

Σπουδάσατε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης. Υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί το Τέχνης από τις υπόλοιπες θεατρικές σχολές;

Κάποτε υπήρχαν τα δύο κυρίαρχα υποκριτικά στυλ. Αυτό του Εθνικού Θεάτρου και αυτό του Θεάτρου Τέχνης. Και αυτά όχι μόνο διέφεραν ριζικά μεταξύ τους αισθητικά αλλά συνδυαζόταν και με συγκεκριμένες κοινωνικές συμπεριφορές η ακόμα με πολιτικές ιδεολογίες. Το σημερινό τοπίο έχει αλλάξει. Ανάμεσα στις δύο αυτές μεγάλες σχολές δημιουργήθηκαν πολλές άλλες. Ηθοποιοί του ενός θεάτρου επανδρώνουν πια τις παραστάσεις άλλων, το υποκριτικό στυλ και η αισθητική των Σχολών έχει κατά πολύ ομογενοποιηθεί. 

Σήμερα οι ηθοποιοί αγωνίζονται να ανακαλύψουν τους δικούς τους προσωπικούς  ερμηνευτικούς δρόμους και η άποψή μου είναι πως οι σχολές είναι μάλλον ανεπαρκείς. Ωστόσο αν ψάχνει πια κανείς να βρει μια ενιαία υποκριτική γλώσσα , μια αισθητική ενότητα θα τη βρει σε ομάδες ανθρώπων που συνεργάζονται χρόνια ή καθοδηγούνται από το όραμα ενός  σκηνοθέτη που έχει το προσωπικό του ύφος. Είναι κι αυτό πολύ σημαντικό.

Υπάρχει πληθώρα θεατρικών σχολων αυτή τη στιγμή. Μήπως αυτό επηρεάζει την ποιότητα;

Όχι δεν θεωρώ πως είναι ποσοτικό το πρόβλημα. Η δυνατότητα επιλογής είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Ωστόσο παραμένει το γεγονός ότι όλο και αυξάνει ο αριθμός των νέων ηθοποιών, αλλά και των αιθουσών. Αυτό ίσως να μην είναι καλό για το θέατρο.

Από την στιγμή που η κοινωνία παράγει αυτό το φαινόμενο χωρίς εξωτερικές πιέσεις κάτι θα σημαίνει όλο αυτό.. Δεν σας κρύβω προβληματίζει κι εμένα και δεν μπορώ να το ερμηνεύσω. Γνωρίζω όμως πως η τέχνη θέλει να τείνει πρός την τελειότητα. Και αυτή έχει να κάνει κυρίως με την μετέπειτα πορεία του κάθε ηθοποιού. Η ιστορία λοιπόν θα μας απαντήσει.

Υπάρχει μια διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο θεατρικό παρελθόν. Ο ηθοποιός περνά σε δεύτερο πλάνο και έχουμε απόλυτη κυριαρχία του σκηνοθέτη. Αυτό το βρίσκετε θετικό; Είναι μέσα στη φύση του θεάτρου;

Σκέφτομαι καμιά φορά πως όσα συμβαίνουν στην Τέχνη μπορούμε να τα εκλάβουμε ως αντικατοπτρισμό των όσων συμβαίνουν στην κοινωνία, σκέφτομαι πως ίσως και στα δυο υπάρχει  ανάγκη καθοδήγησης, ή μήπως οράματος, ισότητας (ο θίασος υπακούει σε έναν σκηνοθέτη και όχι στον επίσης ηθοποιό πρωταγωνιστή που πιθανώς έχει μέλημα την αυτοπροβολή του). Η περίπτωση του θεάτρου Τέχνης ήταν μια αντίστοιχη σκηνοθετικοκεντρική περίπτωση, στο σινεμά παρείχθησαν αριστουργήματα (cinema d’auteurs). Ο σκηνοθέτης  βέβαια ήταν πάντα σημαντικός στην καλλιτεχνική διαδικασία. Αυτό που αλλάζει στην πραγματικότητα είναι το ποιος προβάλλεται εμπορικά, ποιος υποτάσσεται στη φήμη του άλλου και αυτό βέβαια επηρεάζει την θεατρική γλώσσα.

Που νοιώθετε πιο ανετα; Στη σκηνή ή στο κινηματογραφικο πλατώ;

Η κινηματογραφική μου εμπειρία είναι πολύ μικρή σε σχέση με την θεατρική, ωστόσο αν μιλάμε απλά για άνεση νομίζω και στα δύο νοιώθω σαν στο σπίτι μου. Μια πολύ μεγάλη ανεξήγητη οικειότητα από την πρώτη στιγμή. Όπως ανεξήγητα ήμουν αποφασισμένη να κάνω αυτό που κάνω.
Αγαπώ πάρα πολύ και το σινεμά- το θέατρο δεν το συζητώ- αλλά και η καλή τηλεόραση είναι ανεκτίμητη.

Έχετε μια ωραία, ζεστή φωνή; Θα περάσετε στο τραγούδι;

Ήμουν εξ αρχής και στά δύο είδη που βέβαια συγκλίνουν σε πολλά σημεία. Ξεκίνησα να σπουδάζω πιάνο και θεωρία μουσικής ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια και κλασικό τραγούδι πριν ακόμη περάσω σο Θέατρο Τέχνης. Με ενδιαφέρει να τραγουδάω στο Θέατρο και να ερμηνεύω τα Τραγούδια. Οι μουσικές και οι υποκριτικές σπουδές αλληλοσυμπληρώνονται. Οι κώδικες είναι ωστόσο κατά τι διαφορετικοί.  Η υπερβολική, θεατρικότητα απειλεί να φτωχύνει τελικά το τραγούδι. Μήπως όμως και στο θέατρο δεν ισχύει το ίδιο; Χρειάζεται προσαρμογή και αντίληψη.

Μήπως έχει φτωχύνει κάπως το νεοελληνικό ρεπερτόριο; Εσείς που παίζετε αυτή τη στιγμή;

Γύρω από την Τέχνη του θεάτρου η ανθοφορία είναι μεγάλη. Υπάρχουν σημαντικοί νέοι θεατρικοί συγγραφείς, ταλαντούχοι ηθοποιοί, σκηνοθέτες με προσωπικό όραμα, ομάδες με ουσιαστικές ανησυχίες και ξεχωριστό στίγμα. Πρωτοπόροι εικαστικοί, σκηνογράφοι και ενδυματολόγοι και πολύ εξελιγμένοι κινησιολόγοι-χορογράφοι-χορευτές. Είναι η περίοδος που διαμορφώνεται μια καινούργια γλώσσα στο ελληνικό θέατρο και νιώθω πού τυχερή που ανήκω σ αυτήν τη γενιά.

Αυτή τη στιγμή συμμετέχω στις «Μάγισσες της Σμύρνης» σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή στο Παλλάς. Είναι σαφώς ένα σχολείο για μένα τόσο ο ίδιος ο κος Φασουλής ως σκηνοθέτης και θεατράνθρωπος όσο και η συνύπαρξη μου με σημαντικούς πρωταγωνιστές του Ελληνικού Θεάτρου. Η πορεία και η εμπειρία τους αποτελούν  για μένα εφόδια «πρός μεταφοράν» στο μέλλον. Ενσαρκώνω την γαλλομαθή Αντουανέτ και τραγουδώ επί σκηνής τη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου .

Πώς ερμηνεύετε εσείς αυτήν την ξαφνική επιτυχία με το Σκανταλιάρικο; Μπορεί το διαδίκτυο με την ευκολία δημοσίευσης να δημιουργήσει επανάσταση στην ελληνική μουσική;

Οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες είναι πια το μέσο πρόσβασης του καλλιτέχνη στο ευρύ κοινό. Καταργεί τους μεσάζοντες, κλέβει λίγο από τον ρόλο που είχε η τηλεόραση και συνδέει άμεσα και γρήγορα τον καλλιτέχνη –πομπό με τον θεατή/ακροατή-δέκτη. Επίσης επιτρέπει στον κόσμο να αναπτύσσει το δικό του κριτήριο, να εγκρίνει η να αποδοκιμάζει  και κυρίως να επιλέγει ο ίδιος τι θα παρακολουθήσει!

Δεν προκαλεί χάος όλη αυτή η διαδικασία;

Αυτό έχει σίγουρα δημιουργήσει μια πρόσκαιρη σύγχυση και αναστάτωση όμως θεωρώ πως μόλις καταλαγιάσει η σκόνη και καθαρίσει το τοπίο ο καλλιτέχνης θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει υπερ του. Προτίμησα να λειτουργήσω ανεξάρτητα και αυτόνομα. Να πραγματώσω μια δική μου ιδέα με το Σκανταλιάρικο. Στηρίχτηκα στη βοήθεια και το ταλέντο των φίλων. Χωρίς πολύ μεγάλες προσδοκίες, χωρίς να αποσκοπώ στο κέρδος, μόνο να κάνω αυτό που αληθινά με ευχαριστεί και έχω ανάγκη. Και τελικά αυτό λειτούργησε!

Που οφείλεται αυτή η ξαφνική επιτυχία του τραγουδιού;

Η όποια επιτυχία δεν είναι μόνο δική μου. Την  μοιράζομαι με όλους εκείνους που με τον έναν η τον άλλον τρόπο ενεπλάκησαν στο εγχείρημα! Σ αυτούς οφείλεται η αρτιότητα που εντοπίζετε, η αίσθηση που προκαλεί. Είναι ένα παιχνιδιάρικο και ευχάριστο τραγούδι σε μουσική αρμένικη, ενορχήστρωση του Δημήτρη Παπαδημητρίου και ελληνικούς στίχους του Γιώργου Μπλάνα. Στο βίντεο κλιπ συμμετέχουν φίλοι που αγαπώ και εκτιμώ μπροστά αλλά και πίσω από τις κάμερες.

Τελικά όλα γίνονται πλέον εκεί μέσα στο διαδίκτυο; Πιθανόν και οι επαναστάσεις στο μέλλον!

Το διαδίκτυο αποτελεί από μονο του μια επανάσταση και ναι επαναστάσεις είναι μεταδοτικές!

Σκοπεύετε να προβειτε σύντομα σε άλλες αντίστοιχες αναρτήσεις;

Ναι. Μόλις δημοσίευσα μια ακόμη διασκευή.Πρόκειται για το δημοφιλές «Γυφτοπούλα στο χαμάμ» του Γ.Μπάτη διασκευασμένο για άρπα-φωνή. Σε διασκευή και εκτέλεση του αρπίστα Θοδωρή Ματούλα. Απρόσμενος συνδυασμός, πρωτότυπος και ταυτόχρονα πολύ φιλικός και οικείος. Με τον Θοδωρή επιχειρήσαμε μια καλοκαιρινή περιοδεία ως ρεμπέτικο ντουέτο άρπα-φωνή. Διαλέξαμε τα τραγούδια ένα ένα. Μητσάκης, Τσιτσάνης, Μπάτης, Χατζηχρήστος, κάποια παραδοσιακά σμυρνέικα και αμανέδες.Ο συνδυασμός αγαπήθηκε πολύ, ο κόσμος συμμετείχε σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος τραγουδώντας ή χτυπώντας τον ρυθμό , εμείς πήραμε κουράγιο και συνεχίζουμε με καινούργια σχέδια!