Σκεφτείτε πόση ζέστη κάνει στις παραλίες αυτές τις μέρες. Φανταστείτε τώρα να φοράτε μάλλινα, που αποτελούσαν τα πρώτα ενδύματα που θα αναγνωρίζαμε σαν μαγιό σήμερα.

Αλλά ίσως το μαλλί να είχε τη χρησιμότητα του. «Οι πρόγονοί μας ήξεραν ότι το μαλλί προσφέρει προστασία από τα ρίγη», σημείωσε το περιοδικό Life την 1η Ιουλίου του 1940, τονίζοντας τις τελευταίες τάσεις μαγιό.

Τα πρώτα γυναικεία μαγιό σχεδιάστηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ξεκίνησε η μαζική διέλευση στις παραλίες στον ελεύθερο χρόνο και δημιουργήθηκε η ανάγκη για χαλαρό κολύμπι στις θάλασσες, σύμφωνα με δημοσίευμα του Time.

Ειδικότερα, τη δεκαετία του 1870, τα μαγιό στη Βόρεια Αμερική αποτελούνταν από κορσέδες, παπούτσια και μανίκια κολύμβησης, σύμφωνα με το World Clothing and Fashion, την εγκυκλοπαίδεια ιστορίας, πολιτισμού και κοινωνικής επιρροής.

Το αμάνικο ολόσωμο έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές το 1907, όταν η αστυνομία συνέλαβε για ασέβεια την αυστραλιανή επαγγελματία κολυμβήτρια Annette Kellermann, που το φορούσε στο Revere Beach της Βοστόνης.  “Προωθώντας την κολύμβηση ως άσκηση για τις γυναίκες και ως ολυμπιακό άθλημα, η Kellerman συνέχισε να ταράζει τα νερά χρησιμοποιώντας το ολόσωμο μπικίνι, επειδή υποστήριζε ότι οι φούστες και τα μανίκια επηρεάζουν σημαντικά τις αθλητικές της επιδόσεις”, σημειώνει το World Clothing and Fashion.

Γύρω στο 1930 άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους περισσότερα είδη μαγιών, που διέθεταν νέα πιο ανθεκτικά και ελαστικά υφάσματα.

Τα μαγιό που αποτελούνταν από δύο κομμάτια υπήρχαν και εκείνη την περίοδο, με τη διαφορά ότι κάλυπταν όλη την περιοχή του κορμού μέχρι την κοιλιά. Το δημοφιλές σε εμάς μπικίνι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 5 Ιουλίου 1946, όταν το 19χρονο μοντέλο και χορεύτρια από την Γαλλία  Micheline Bernardini, παρουσιάστηκε με αυτό για κολύμπι στην πισίνα του Piscine Molitor.

Δημιουργήθηκε από τον Louis Reard και είχε μεγαλύτερη επιτυχία κι από το παρόμοιο μαγιό “Atome”, που είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα εκείνο το έτος από τον Jacques Heim. Ο λόγος της μεγάλης επιτυχίας του του ήταν ότι είχε ακόμα λιγότερο ύφασμα.

Σημειώνεται οτι και τα δύο ονόματα των μπικίνι ήταν ιδαίτερης σημασίας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, καθώς αναφέροταν στην ανάπτυξη ατομικών όπλων. Η Atoll Bikini για παράδειγμα ήταν ένα μέρος όπου δοκιμάζονταν ατομικά όπλα. Οι άνθρωποι εκείνη τη στιγμή ζούσαν με τη φοβερή γνώση ότι ο πυρηνικός πόλεμος ήταν τώρα εφικτός, αλλά και με την ελπίδα ότι η επιστήμη πίσω από τις βόμβες θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγάλες προόδους.

Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά: «Το Γυναικείο Ζήτημα: Από την πρωτόγονη κοινωνία στη σύγχρονη εποχή» της Αλεξάνδρας Κολοντάι.