Υπήρξε και είναι ακόμη το απόλυτο ίνδαλμα. Ο ορισμός της made in America θηλυκότητας: εκθαμβωτική, διάσημη, ποθητή. Κι όμως υπήρχε τόση θλίψη πίσω από το ακαταμάχητο χαμόγελο της ντίβας.

Οι χιλιάδες φωτογραφίες της απεικονίζουν ένα πλάσμα λαμπερό, χαρούμενο, μυθικό, ντυμένο με το φως της απόλυτης ευτυχίας. Το κυρίαρχο θηλυκό, την femme fatale που σκορπίζει ρίγη συγκίνησης και μπορεί να φέρει σε λιποθυμία το οποιοδήποτε αρσενικό με ένα βλέμμα, μια φευγαλέα λάμψη των σεντεφένιων δοντιών της. Τι υπήρχε όμως πίσω από τη λάμψη της εξοργιστικά διάσημης «χαζής ξανθιάς»;

Η Μέριλιν, πίσω από την επιφάνεια και τις επιτυχίες, ήταν ένα κατά βάση θλιμμένο πλάσμα. Η πιο επιθυμητή γυναίκα στον κόσμο και δεν μπορούσε να στεριώσει μ’ έναν άντρα. Η πιο διάσημη σταρ – κι όμως η μητέρα της δεν αναγνώριζε καν ποια είναι, λόγω βαρύτατου ψυχικού νοσήματος. Ήθελε απεγνωσμένα ένα παιδί αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ.

Σήμερα το ίδρυμα με το όνομά της κερδίζει πέντε εκατομμύρια δολάρια το χρόνο όμως η ίδια πήρε το ένα δέκατο του ποσού με το οποίο αμείφθηκε η Jane Russel στο «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές». Απέκτησε στο όνομά της ένα και μοναδικό σπίτι: αυτό στο οποίο πέθανε, στο2305 Fifth Helena Drive, Brentwood.

Έζησε μια ζωή όπου πρωταγωνιστούσαν τα υπνωτικά, τα παυσίπονα και τα βαρβιτουρικά, τα οποία εν τέλει τη σκότωσαν.

Η ίδια θεωρούσε τη «Marilyn Monroe» ένα άλλο πρόσωπο. Η Μέριλιν επινόησε τη Μέριλιν.

Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας Τρούμαν Καπότε, καλός της φίλος, αφηγούνταν πως κάποτε σε ένα δείπνο, η Μέριλιν εξαφανίστηκε στην τουαλέτα.  Περίμενε, περίμενε, έλειπε τόση ώρα ώστε εκείνος αποφάσισε να την ψάξει. Την βρήκε να κοιτάζει καρφωμένη στον καθρέφτη. Όταν τη ρώτησε τι έκανε εκεί, εκείνη απάντησε: «Την κοιτάζω». 

Δεν πρόκειται για μια τυχαία μαρτυρία: Ο Καπότε θεωρείται άριστος ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής και κατέγραφε καταστάσεις της ανθρώπινης ψυχής με χειρουργική ακρίβεια και… ψυχρότητα.

Αλλά και η Susan Strasberg, κόρη του διάσημου Lee Strasberg, δάσκαλος, μέντορας και απόλυτη αυθεντία για την Μέριλιν περιγράφει κάτι αντίστοιχο σε μια βόλτα τους στην Νέα Υόρκη.

Περπατούσαν ανενόχλητες όλη μέρα, πράγμα εξαιρετικά παράξενο και σπάνιο μια και η Μέριλιν ήταν ήδη σταρ που δονούσε τα πλήθη.  Κανένας δεν έδινε σημασία στην εκρηκτική ξανθιά σεξοβόμβα, διαπίστωνε έκπληκτη η Σούζαν. Ξαφνικά η Μέριλιν γύρισε και της είπε:

«Τώρα θες να με δεις να είμαι εκείνη;».

«Έμοιαζε σαν να έκανε μια εσωτερική προσαρμογή, κάτι ”άναβε” μέσα της και ξαφνικά -να την! Όχι το απλό κορίτσι με το οποίο περπατούσα αλλά η ”Marilyn Monroe”. Τώρα γύριζαν τα κεφάλια. Οι άνθρωποι μαζευόντουσαν γύρω μας» αφηγείται η Susan Strasberg.

«Επί ώρες χόρευε και τραγουδούσε και φλέρταρε και έκανε αυτό το κάτι – έκανε τη Μέριλιν Μονρόε. Κι έπειτα ερχόταν η αναπόφευκτη πτώση… καθόταν στη γωνιά σαν παιδί, και πάει, είχε όλο φύγει» λέει ο σταρ-φωτογράφος Richard Avedon, ενθυμούμενος μια συνάντηση στο στούντιό του το Μάϊο του 1957.
«Δεν επρόκειτο να τη φωτογραφίσω χωρίς η ίδια να το ξέρει. Όπως πλησίασα με την κάμερα, είδα πως δεν είχε αντίρρηση», προσθέτει.

Ο μεγάλος Avedon κατάφερε να συλλάβει μια από τις πλέον πολυφωτογραφημένες σταρ των εποχών με κατεβασμένο το προσωπείο της σταρ, δίνοντάς μας μια εναργή και σπάνια εικόνα της εσωτερικής της ζωής.

H Marilyn Monroe ήταν για την Norma Jean μια περσόνα, ένας ρόλος που έπαιζε δια βίου για να κερδίσει την αγάπη των γύρω της. Μια ακραία άμυνα για ένα πλάσμα που δεν ήξερε ποια είναι.     

Και πως θα μπορούσε να ξέρει όταν δεν είχε ούτε το όνομά της σίγουρο… Στο πιστοποιητικό γέννησής της είναι γραμμένη ως Norma Jean Mortenson (γραμμένο και λάθος από τον υπάλληλο). Βαφτίστηκε Norma Jean Βaker.  Στην καριέρα της σαν μοντέλο χρησιμοποιούσε τα Norma Jean και Mona Monroe.

Η αρχική της ιδέα για καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ήταν Jean Adair. Στα ξενοδοχεία υπέγραφε ως Zelda Zonk και σε μια εισαγωγή της σε ψυχιατρική κλινική δήλωσε «Faye Miller». Άλλαξε νομίμως το όνομά της σε Marilyn Monroe το Μάρτιο του 1956, όντας ήδη σταρ.   

Η αναζήτηση ταυτότητας ήταν η μόνιμη συνοδεία της. Στα 18 της ήταν οπαδός της Χριστιανικής Επιστήμης (Christian Science), μια αιρετική, παρα-χριστιανική κίνηση. Αργότερα πειραματίστηκε με άλλα θρησκευτικής «επικάλυψης» ρεύματα όπως   η Ανθρωποσοφία, μια φιλοσοφική άποψη που εξέφρασε ο Rudolph Steiner. Το 1956 ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό για να παντρευτεί τον συγγραφέα Henry Miller.

Γεννήθηκε νόθα από μια μητέρα με βαρύτατο ψυχικό νόσημα που την έβαλε σε ανάδοχη οικογένεια όταν ήταν δύο εβδομάδων.  Η Gladys  Pearl Monroe|, μια ατίθαση flapper της δεκαετίας του ’20, που φορούσε μίνι και άκουγε τζαζ σε πείσμα των τότε παραδεδεγμένων ηθών, έκοβε αρνητικά στην Columbia Pictures και παντρεύτηκε στα 16 της τον John Newton Baker, με τον οποίο έκανε δύο παιδιά, τον Robert και την Berniece.

Η Μέριλιν δεν ήξερε καν πως έχει αδέρφια, το έμαθε στα 12 της, ενώ συνάντησε την αδερφή της ενήλικη πλέον. Η Gladys παντρεύτηκε ξανά, χώρισε και έμεινε έγκυος για άλλη μια φορά, πολύ καιρό μετά το χωρισμό της. Αγνώστου πατρός η Μέριλιν, αλλά πολλοί θεωρούν πατέρας της πιθανότατα τον Charles Stanley Gifford. Η οικογένειά του όμως αρνείται με πάθος κάτι τέτοιο, ακόμη μέχρι σήμερα.   

Η Μέριλιν είχε 11… σετ ανάδοχων γονιών, πέρασε μάλιστα σχεδόν ένα χρόνο σε ορφανοτροφείο στο Λος Άντζελες, από τη στιγμή που η μητέρα της Gladys, μπήκε σε ίδρυμα ψυχασθενών. Διάγνωση; Παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Η Μέριλιν απέφευγε το ζήτημα, αλλά οι ατζέντηδες τη συμβούλευαν να λέει πως η μητέρα της είχε πεθάνει, αν τη ρωτούσαν.   

To 1937 η καλύτερη φίλη της μητέρας της Grace Goddard με το σύζυγό της Doc ανέλαβαν την κηδεμονία της Norma Jean λαμβάνοντας στήριξη 25 δολαρίων την εβδομάδα από τη μητέρα της. Το ζευγάρι ήταν βαθύτατα συντηρητικό και με ακραίες δοξασίες. Απαγόρευε τα πάντα – μεταξύ άλλων απαγόρευαν στο κοριτσάκι να πηγαίνει στο σινεμά.

Όταν το ζευγάρι μετακόμισε στην Ανατολική Ακτή δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί τους την Norma Jean. Οι κακές γλώσσες πάντως λένε πως ο Doc είχε αρχίσει να εκτιμά τις χάρες της εκκολαπτόμενης Λολίτα και η Grace δεν άντεχε να το ρισκάρει…

Το γεγονός είναι πως στα 7 της ξανάμεινε στους πέντε δρόμους, γυρνώντας σε διάφορα ανάδοχα σπίτια, όπου σε διάφορες περιπτώσεις υπέστη σεξουαλική παρενόχληση ή και βία. Η ίδια ανέφερε αργότερα πως την είχαν βιάσει στα έντεκά της χρόνια.   Με αυτά τα δεδομένα δεν εκπλήσσει το γεγονός πως στα 21 της γύρισε ασπρόμαυρο πορνό βιντεάκι που παρουσίασε σε φεστιβάλ στην Ισπανία ο Mario Prades (φωτογραφία). 

Η μάνα όμως δεν της έκανε τη χάρη να είναι εντελώς απούσα. Στα εφτά της εμφανίστηκε στην οικία Bolender που φιλοξενούσε τη Μέριλιν και την πήρε κυριολεκτικά σηκωτή, μέσα σε ένα σάκο, όταν η ανάδοχος μητέρα αρνήθηκε να της τη δώσει.

Κάποιο καιρό αργότερα, όταν η κατάσταση της Gladys είχε κάπως σταθεροποιηθεί η Norma Jean πήγε να ζήσει μαζί της για λίγο καιρό. Πίσω μπρος, πίσω μπρος….  Θυμάται όταν την πήραν σε κατάσταση κατάρρευσης, «να ουρλιάζει και να γελάει», φωνάζοντας πως «κάποιος κατεβαίνει τα σκαλιά για να με σκοτώσει». Μπήκε σε κλινική στα 32 της και δεν ανένιψε ποτέ. Παρόλα αυτά έθαψε την κόρη της και έζησε μέχρι το 1984, 22 χρόνια μετά το θάνατο της Μέριλιν. 

Η Μέριλιν θεωρούσε πολύτιμο το χρόνο που πέρναγε με τη μητέρα της. Έψαχνε λένε την αναγνώριση στα πλήθη γιατί δεν μπορούσε να είναι καν «ορατή» από την ίδια της τη  μάνα…

Η Μέριλιν και οι άντρες: Και όμως την απέρριπταν!

Ή τουλάχιστον έτσι το βίωνε εκείνη. Η Μέριλιν είχε πολλούς εραστές. Παντρεύτηκε για πρώτη φορά στα 16 της (!) τον James Dougherty για να ξεφύγει από τα ξένα χέρια – και βέβαια παράτησε το σχολείο στα 15 της. Εκείνος έφυγε για να πολεμήσει στο Νότιο Ειρηνικό με τους Marines και η Μέριλιν δούλευε τότε εργάτρια σε… βιομηχανία όπλων, όπου την ανακάλυψε ένας φωτογράφος – και έτσι άρχισε η καριέρα της ως pin-up μοντέλου. Όταν ο James γύρισε το 1946, το πουλάκι είχε ήδη πετάξει…

Η Μέριλιν ήταν ήδη σούπερ σταρ όταν παντρεύτηκε τον Joe di Maggio. Ήταν το απόλυτο ίνδαλμα για τους Αμερικανούς, ένα αστέρι δεκαπλάσιου διαμετρήματος από έναν Λιονέλ Μέσι, με σημερινά δεδομένα. Με τεράστια καριέρα, σταθερός, γενναιόδωρος, λεβέντης ο Joe έμοιαζε ιδανικός σύζυγος. Αλλά ο γάμος τους με το ζόρι πήγε μετά το μήνα του μέλιτος – χώρισαν διακόσιες σαράντα-κάτι μέρες μετά το λαμπερό γάμο που ξελόγιασε την Αμερική.

Ο Τζο ήταν απίστευτα πετυχημένος και διάσημος ο ίδιος. Και την αγαπούσε βαθιά – επί είκοσι χρόνια μετά το θάνατό της έστελνε στον τάφο της φρέσκα τριαντάφυλλα τρεις φορές την εβδομάδα. Αλλά πως να αντέξει όταν  κατά το μήνα του μέλιστος στην Ιαπωνία ζητήθηκε από τη Μέριλιν να πάει στην Κορέα να διασκεδάσει τους Αμερικανούς στρατιώτες. «Joe, Joe, ήταν θαυμάσια, οι στρατιώτες με λάτρεψαν. Δεν έχεις ξανακούσει τέτοιες ζητωκραυγές!» είπε η ντίβα στην επιστροφή της. Απάντηση: «Ναι, ναι, αγάπη μου, έχω ξανακούσει» απάντησε ο θρύλος του  αμερικανικού baseball.

Η χαριστική βολή ήρθε λίγο καιρό αργότερα. Στα γυρίσματα «Εφτά χρόνια φαγούρα». Η περίφημη σκηνή με το λευκό πλισέ φόρεμα να ανεμίζει συγκέντρωσε πέντε χιλιάδες θεατές – ανάμεσά τους και ο Joe. Τι κι αν είχε από σεμνότητα φορέσει διπλό εσώρουχο, τι κι αν η συγκεκριμένη σκηνή δεν συμπεριλήφθηκε στην ταινία γιατί είχε… εξωφρενικό θόρυβο (γυρίστηκε ξανά στο στούντιο).

Ο συντηρητικός Joe, καθολικός με καταγωγή από τη Σικελία, έγινε τόσο έξαλλος, που ο καυγάς τους ξεσήκωσε το ξενοδοχείο. Την άλλη μέρα η μακιγιέζ της Μέριλιν κάλυπτε τις μελανιές στην πλάτη με μεικάπ. Η Μέριλιν κατέθεσε αγωγή διαζυγίου, και όπως ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ο DiMaggio ήταν «κρύος και αδιάφορος» μαζί της και περνούσαν μέρες ολόκληρες χωρίς να της μιλάει. Ο φακός συνέλαβε την Μέριλιν να βγαίνει κλαίγοντας από την αίθουσα του δικαστηρίου, απαρηγόρητη για την απόρριψη και την απώλεια της ονειρεμένης σχέσης.

Η Μέριλιν, που δεν γνώρισε ποτέ πατέρα, είχε σοβαρό πατρικό σύνδρομο. Ζητούσε πάντα τη σταθερότητα και την επιβεβαίωση και έψαχνε με πάθος την αποδοχή των literati, πολύ περισσότερο από την εύνοια των glitterati.
Ήταν λοιπόν κομβικής σημασίας η απόρριψη, η απέχθεια σχεδόν, που εισέπραξε από τον μέγιστο Laurence Olivier.

Εκείνη σταρ, αλλά πάντα στη μανιέρα της «χαζής ξανθιάς». Εκείνος ο καλύτερος ηθοποιός της Βρετανίας, θεσμός στα θεατρικά, έχοντας ήδη πάρει το χρίσμα του Ιππότη. Συναντήθηκαν στο πλατό της ταινίας Ο Πρίγκιπας και η Χορεύτρια (The Prince and the Showgirl, 1957). Τη σνόμπαρε αυτομάτως.

Για να καταλάβει κανείς τη σημασία που είχε για τη Μέριλιν αυτή η απόρριψη πρέπει να γνωρίζει πως στα 31 της (πέντε χρόνια πριν το θάνατό της) έχοντας (σκυλο-)βαρεθεί την τυποποίηση της χαζής σεξοβόμβας που της είχε επιβάλλει το Χόλιγουντ έκανε τη δική της εταιρία παραγωγής. «Προσέλαβε» λοιπόν τον Sir Larry ως σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή της πρώτης ταινίας της. Δεν τον συγχώρησε ποτέ που σε μια κλασική πλέον σκηνή της είπε:
“Ποιά είναι τα κίνητρά μου σε αυτή τη σκηνή, Mr. Sir?”

“Να την τελειώσεις χωρίς να μπερδέψεις τα λόγια σου  και… προσπάθησε να είσαι σέξυ!».

Αν και παραδέχτηκε στο τέλος πως η ερμηνεία της ήταν θαυμάσια, λένε πως την χαρακτήρισε «σκύλα» και με το ζόρι ανεχόταν τις καθυστερήσεις και την διαβόητη δυσκολία της να θυμηθεί τις ατάκες της. 

Την κοίταζε με περιφρόνηση και αμφισβητούσε διαρκώς το στιλ ερμηνείας της βασισμένο στον μέντορά της Lee Strasberg και την ψυχοσωματική προσέγγιση του Actors Studio. Ο Olivier ενοχλημένος που δεν τον ακολουθούσε σκηνοθετικά, όχι απλώς δεν την κοίταζε σαν σούπερ σταρ, αλλά δεν της αναγνώριζε καν με τη συμπεριφορά του την ιδιότητα του sex symbol. Αυτό σκότωνε τη Μέριλιν.

Και δεν έφτασε το επαγγελματικό χτύπημα. Εκεί, στις όμορφες εξοχές του Surrey που γίνονταν τα γυρίσματα του «Πρίγκιπας και η χορεύτρια» υπέστη το καθοριστικό χτύπημα στη σχέση της με τον τότε σύζυγό της Henry Miller.

Ο μεγαλύτερος ίσως συγγραφέας της Αμερικής με την πλέον διάσημη σταρ της. Ακούγεται παραμύθι και η Μέριλιν δόθηκε ολόψυχα σε αυτό. Θαύμαζε τον Miller με πάθος, από τότε που της τον γνώρισε ο Ελία Καζάν. Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας είχε όλα όσα εκείνη έψαχνε. Ακαδημαϊκή και καλλιτεχνική καταξίωση, κύρος, σοβαρότητα, ανδρισμό. Παντρεύτηκαν στις 29 Ιουνίου του 1956, μπήκαν σε μια Thunderbird κονβέρτιμπλ και εκσφενδονίστηκαν στο Κονέκτικατ για το μήνα του μέλιτος.

«Θέλω τόσο πολύ να προστατεύσω τον Arthur, τον αγαπώ —και είναι το μόνο άτομο—ανθρώπινο πλάσμα που έχω γνωρίσει ποτέ που θα μπορούσα να αγαπήσω όχι μόνο σαν άντρα που με σαγηνεύει πέραν από τα όρια των αισθήσεων μου —αλλά [είναι] το μόνο άτομο … που εμπιστεύομαι όσο τον εαυτό μου— γιατί όταν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου (σε κάποια πράγματα) το κάνω απόλυτα» γράφει η ίδια στα απομνημονεύματά της. Έλα όμως που εκείνος άρχισε να την κηδεμονεύει σε διανοητικά ζητήματα.

Της έκανε κριτική, διόρθωνε τις ατάκες της όταν προσπαθούσε να τις αποστηθίσει. Την έκανε να νιώθει ένα τίποτα μπροστά στη διανοητική του απεραντοσύνη. Μέχρι που, εκείνη έχοντας εισπράξει την κεκαλυμμένη περιφρόνηση του Sir Olivier ανακάλυψε ενώ τριγυρνούσε στο υπέροχο Parkside House όπου έμεναν ένα από τα ημερολόγια του Henry.  Ήταν «απογοητευμένος» έγραφε, και μερικές φορές ντρεπόταν για εκείνη όταν ήταν με τους φίλους του. 

Η Μέριλιν ήταν απαρηγόρητη. Ο μεγαλύτερός της φόβος, να απογοητεύσει αυτούς που αγαπάει, είχε βγει αληθινός. Επιβεβαιώθηκε πως δεν μπορούσε να γίνει αυτό που βαθιά την τρόμαζε: “Να είναι πραγματικά η σύζυγος κάποιου, αφού ξέρω από τη ζωή πως κανείς δεν μπορεί στην πραγματικότητα να αγαπήσει κανέναν, ποτέ”.

Παρόλα αυτά συνέχισε να είναι μαζί του, τον στήριξε όταν πέρασε από την διαβόητη Επιτροπή Αντι-Αμερικανικών Υποθέσεων. Μέχρι που τον Ιούλιο του 1960, πήγαν στη Νεβάδα. Γύριζε την ταινία «Αταίριαστοι» με το παιδικό ίνδαλμά της, τον Clark Gable, μια άλλη πονεμένη ιστορία για τη Μέριλιν. Στα γυρίσματα λοιπόν ο Artur Miller γνώρισε την κουκλάρα φωτογράφο Inge Morath και την ερωτεύτηκε -ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΙΛΙΝ. Αδύνατο να το αντέξει αυτό τόσο η ματαιοδοξία της σταρ όσο και η παθολογικά ευάλωτη στην απόρριψη ψυχολογία της. Ανακοίνωσαν το χωρισμό τους στον Τύπο το Νοέμβριο του  1960. Εκείνος παντρεύτηκε την Inge. 

Θα έλεγε κανείς πως «αρκετά για ένα και μόνο καλοκαίρι». Όμως η μοίρα της επιφύλασσε και ένα άλλο χτύπημα.

Η Μέριλιν είχε εμμονή με τον Κλαρκ Γκέιμπλ. Στην εφηβεία της ονειρευόταν πως εκείνος ήταν ο μπαμπάς της. Μπορεί κανείς να φανταστεί τον ενθουσιασμό της που συμπρωταγωνιστούσε μαζί της στους «Αταίριαστους». Όμως εκείνη είχε τεράστιο πρόβλημα με το timing. Καθυστερούσε -πάντα- φρικτά. Ξεχνούσε τις ατάκες της. Δεν εμφανιζόταν καθόλου στα γυρίσματα – για διάφορους λόγους. Λίγο μετά τα γυρίσματα εκείνος πέθανε. Εκείνη έκλαιγε δύο μέρες σερί,. Πόσο μάλλον που η σύζυγός του την κατηγόρησε πως εκείνη έφταιγε με τις καθυστερήσεις της για το στρες που τον οδήγησε στον τάφο…

Η ανεκπλήρωτη επιθυμία της

Η Μέριλιν υπέφερε από ενδομητρίωση, σοβαρής μορφής. Τότε μάλιστα οι τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας δεν ήταν ακόμη εξελιγμένοι με αποτέλεσμα να υποφέρει σε χρόνια βάση. Είχε αφόρητους πόνους, αϋπνίες, ημικρανίες, αιμορραγίες. Αυτή ήταν κατά πολλούς η αιτία που αργούσε στα γυρίσματα (αν και ήταν παθολογική «καθυστερησάκιας») και πιθανότατα ο λόγος που εθίστηκε στα βαριά παυσίπονα… κανονικά ναρκωτικά,  και βαρβιτουρικά. Ήθελε σαν τρελή να κάνει παιδί αλλά δεν το κατόρθωσε ποτέ.

Αντιθέτως είχε τουλάχιστον δύο αποβολές και μια εξωμήτριο κύηση, που αναγκάστηκε να διακόψει. Η Μέριλιν είχε υποβληθεί σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις. Λέγεται μάλιστα πως σε μία από αυτές είχε κολλήσει με τσιρότο σημείωμα στην κοιλιά της παρακαλώντας τους γιατρούς να μην της αφαιρέσουν τα γυναικολογικά της όργανα.  

«Τι αξία έχει να είσαι η Marilyn Monroe; Γιατί δεν μπορώ απλώς να είμαι μια κανονική γυναίκα; Μια γυναίκα που μπορεί να κάνει οικογένεια… θα συμβιβαζόμουνα με ένα μόνο μωρό. Το δικό μου μωρό.”

Μια σκέτη νέτη βιογραφία της Μέριλιν:

• 1935 Η μητέρα της μπαίνει σε ίδρυμα για ψυχοπαθείς
• 13 Σεπ, 1935- Η Norma Jeane μπαίνει σε ορφανοτροφείο στο LA, ως το ορφανό Nο 3463
• 13 Σεπ, 1946- Χωρίζει με τον πρώτο της σύζυγο James Dougherty
• 25 Αυγ, 1947- Δεν της ανανεώνουν το συμβόλαιο, φεύγει από τ Fox
• 8 Σεπ, 1948 – Την διώχνουν από την Columbia
• 27 Μαίου, 1949- Ποζάρει γυμνή για τον Tom Kelley
• 18 Δεκ, 1950- Πεθαίνει ο φίλος και ατζέντης Johnny Hyde 
• 13 Μαρ, 1952- Ξεσπάει σκάνδαλο όταν έρχεται στο φως το ημερολόγιο με τις γυμνές φωτογραφίες
• 15 Δεκ, 1953- Δεν πάει στο πρώτο γύρισμα του Girl in Pink Tights
• 4 Ιαν, 1954- Η Fox την παύει
• 2 Φεβ, 1954- τα πλήθη κοντεύουν να τη λιντσάρουν στο Τόκιο, όπου έχει πάει για μήνα του μέλιτος
• 5 Οκτ, 1954- Κάνει αίτηση διαζυγίου από τον Joe DiMaggio
• 27 Οκτ, 1954- Πρώτη ακρόαση του διαζυγίου
• 15 Ιαν, 1955- Η Fox απολύει τη Marilyn
• 31 Οκτ, 1955- Βγαίνει το διαζύγιο με τον Joe DiMaggio
• Αυγ1956 – Μένει έγκυος αλλά χάνει το παιδί
• 1 Αυγ, 1957- Εξωμήτρια εγκυμοσύνη, πρέπει να τερματιστεί
• 17 Δεκ, 1958- Κι άλλη αποβολή
• Ιούνιος 1960- Αρχίζει να βλέπει τον ψυχαναλυτή Ralph Greenson σε καθημερινή βάση
• 26 Αυγ, 1960- Πάει στο LA μετά από νευρικό κλονισμό
• 11 Νοε, 1960- Ανακοινώνουν το διαζύγιο με τον Arthur Miller
• 20 Ιαν, 1961- Εκδίδεται το διαζύγιο από τον Arthur Miller
• 7 Φεβ, 1961- Μπαίνει στην Ψυχιατρική Κλινική Paine Whitley στην NY – Εφιάλτης! 
• 11 Φεβ, 1961- Ο Joe DiMaggio κανονίζει τη μεταφορά της στο Columbia Presbyterian Hospital
• 28 Μαίου, 1962- Η γυμνή σκηνή της πισίνας στο «Something’s Got to Give»
• 1 Ιουν, 1962- Τελευταία μέρα εργασίας στη Fox και τελευταία δημόσια εμφάνιση
• 7 Ιουν, 1962- Απολύεται ξανά από την Fox για παράβαση συμβολαίου
• 20 Ιουλ, 1962- Φημολογείται πως μπήκε στο νοσοκομείο Κέδροι του Λιβάνου για έκτρωση
• 5 Αυγ, 1962- Την βρίσκουν νεκρή

Της Βίκυς Νταλακώστα

Πηγή: LIFE.gr