Πριν από δύο εβδομάδες ο Σκοτ Ντούλαν έγραψε Ιστορία στον χώρο του αλπινισμού, καθώς έγινε ο πρώτος παραπληγικός άνθρωπος, που έφθασε στις νότιες πλαγιές του Έβερεστ, από την πλευρά του Νεπάλ και σε υψόμετρο 5.364 μέτρων, σε μία περιοχή που η προσβασιμότητα είναι εξαιρετικά δύσκολη τόσο με τα πόδια, όσο και με ελικόπτερο…

Ads

Πρόκειται για ένα επίτευγμα που δεδομένων των συνθηκών λαμβάνει υπεράνθρωπες διαστάσεις! Για να τα καταφέρει, ο Ντούλαν χρειάσθηκε δέκα ημέρες, κατά την διάρκεια των οποίων κινείτο κατά περίπτωση πάνω στο ειδικά διαμορφωμένο αναπηρικό αμαξίδιο, περπατώντας με τα χέρια (!) ή ακόμη και μεταφερόμενος από την ειδική ομάδα υποστήριξης που τον συνόδευε.

«Η ιδέα γεννήθηκε πέρυσι, όταν οι υπεύθυνοι της εταιρείας Apexgen ζήτησαν να συναντηθούμε. Βρεθήκαμε και με ρώτησαν πως μου φαίνεται το ενδεχόμενο να ανέβω στο Mount Everest Base Camp. Η άμεση απάντηση μου ήταν αρνητική», διηγείται στο Αθηναϊκό Πρακτοερίο ο Σκοτ και συνεχίζει: «Αφού το σκέφτηκα για περίπου δύο εβδομάδες και το συζήτησα με τους φίλους και την οικογένειά μου, σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να μπορέσω να δώσω κίνητρο και να εμπνεύσω τους συνανθρώπους μου Και αποδέχθηκα την πρόκληση. Θέλω να παρακινήσω τους ανθρώπους να κάνουν το πρώτο βήμα από την «ζώνη άνεσής» τους»…

«Στην αρχή του ταξιδιού είχα πολύ ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα. Οταν όμως έφθασα και ακούμπησα στον βράχο τερματισμού στο Base Camp, με πλημμύρισαν συναισθήματα χαράς και ανακούφισης», δηλώνει γεμάτος υπερηφάνεια στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο 28χρονος αλπινιστής κα προσθέτει: «Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν θα ξεχάσω ποτέ από αυτό το ταξίδι. Αυτά που ξεχωρίζουν, είναι η φυσική ομορφιά που έχει το τοπίο των βουνών στα Ιμαλάϊα, τα παιδιά που συνάντησα κατά μήκος της διαδρομής και φυσικά, οι άνθρωποι με τους οποίους διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας και με ενθάρρυναν όταν διέσχιζα τα μονοπάτια. Ασφαλώς και θα θυμάμαι για πάντα την ομάδα του sherpas και την ομάδα Apexgen που ήταν μαζί μου σε κάθε βήμα. Χωρίς αυτούς τους τύπους, είμαι σίγουρος ότι δεν θα είχα φτάσει ποτέ σ΄ αυτόν τον βράχο».

Ο Ντούλαν κάθεται σε αναπηρική πολυθρόνα από την ηλικία των 17 ετών και μετά από κάταγμα της σπονδυλικής στήλης, συνεπεία ατυχήματος με την μοτοσικλέτα του. Επόμενος στόχος για τον Σκοτ, είναι η συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 2020, ως κολυμβητής.

Ads

Οσον αφορά στο μήνυμα που θέλει να περάσει στους ανθρώπους και ειδικά σ΄ εκείνους που κάποια στιγμή στην ζωή τους, αντιμετώπισαν ή εξακολουθούν ν΄ αντιμετωπίζουν κάποια μεγάλη δυσκολία, ο Σκοτ είναι αφοπλιστικός: «Τα πράγματα μπορεί να φαίνονται αρνητικά σε κάποιο στάδιο της ζωής. Αλλά πάντοτε θα γίνουν καλύτερα. Μην εγκαταλείψετε ποτέ τα όνειρα σας. Το μυαλό σας είναι ο μόνος περιορισμός σας. Για άτομα με ειδικές ανάγκες και μη»..!