Οι μάγισσες ανά τους αιώνες υπήρξαν το κατεξοχήν υποκείμενο που υπέστη την καταπίεση, τον κατατρεγμό και τη γελοιοποίηση σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες στον κόσμο, ενώ παράλληλα έφεραν το βάρος της πρόκλησης φόβου στο πέρασμά τους. Στη σύγχρονη εποχή, ο ρόλος των μαγισσών φαίνεται να ιδιοποιείται και να διεκδικείται από υποκουλτούρες του σήμερα, υποκουλτούρες που για χρόνια τέθηκαν στο περιθώριο από το κυρίαρχο πρότυπο.

Φεμινίστριες, μέλη της queer κοινότητας, έφηβοι, άνθρωποι με ψυχικές ή ανίατες ασθένειες, όλοι μοιράζονται ένα κοινό αίσθημα συμπάθειας, ή και λατρείας σε ορισμένες περιπτώσεις, απέναντι σε οτιδήποτε φέρει μια ταυτότητα ”μαγικής” αισθητικής (witch aesthetics), που το ίντερνετ έχει κάνει περισσότερο ορατή και προσιτή στο ευρύ κοινό.

Στα πλαίσια της ορατότητας αυτής, η σύγχρονη ποπ κουλτούρα δεν θα μπορούσε να μη βρει ενσαρκώσεις της αισθητικής αυτής σε πρόσωπα που διαχρονικά απασχολούσαν με τη δουλειά τους και την προσωπικότητά τους την προσοχή του κοινού.

Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά: «Μάγοι και μάγισσες» του Ρόμπερτ Θέρστον

Ads

Η Stevie Nicks τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχει επανέλθει στο προσκήνιο της showbizz ως η σύγχρονη ιέρεια των witch aesthetics. Ποια είναι όμως η τραγουδίστρια των  Fleetwood Mac και γιατί η προσωπικότητά της αναδεικνύεται σε σύγχρονο σύμβολο στις κοινότητες αυτές;

H Stephanie Lynn “Stevie” Nicks γεννήθηκε το 1948 στο Phoenix της Arizona. Ασχολήθηκε με τη μουσική από την ηλικία των τεσσάρων ετών, όταν και ξεκίνησε να μαθαίνει να τραγουδά με τον παππού της που ήταν τραγουδιστής της country μουσικής.  Η μητέρα της ήταν τόσο υπερπροστατευτική απέναντί της, που για χρόνια την περιόριζε στο σπίτι και η μόνη της διέξοδος υπήρξε η μουσική.

Στα 16 της ήταν όταν πήρε για δώρο γενεθλίων την πρώτη της κιθάρα Goya. Μετά από λίγους μήνες έγινε μέλος του συγκροτήματος Changing Times, παίζοντας φολκ μουσική με έμφαση στις φωνητικές αρμονίες.

Βρισκόταν στο τελευταίο έτος του λυκείου όταν γνώρισε το μελλοντικό της μουσικό και ερωτικό σύντροφο, Lindsey Buckingham. Ο Buckingham ήταν τότε μέλος του ψυχεδελικού συγκροτήματος Fritz. Δύο χρόνια μετά, η Nicks θα αντικαταστήσει τον frontman των Fritz που θα έφευγε για σπουδές.

Μετά τη διάλυση των Fritz, οι Nicks και Buckingham θα συνέχιζαν να συνεργάζονται μουσικά. Το 1975 ξεκίνησαν να παίζουν στους Fleetwood Mac, που τότε προσπαθούσαν να αλλάξουν τον ήχο τους, μετά από αποχωρήσεις προηγούμενων μελών, για να τον κάνουν πιο προσιτό στο Αμερικανικό κοινό.

Η προσθήκη του ντουέτου ήταν τόσο επιτυχημένη που μέσα στο επόμενο διάστημα οι Fleetwood Mac θα μετρούσαν την πρώτη τους μεγάλη επιτυχία με το κομμάτι “Rhiannon” της Nicks, στο άλμπουμ ”Fleetwood Mac”. Το κομμάτι μάλιστα θα έμπαινε λίγα χρόνια μετά στη λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών του περιοδικού Rolling Stone.

Η μεγάλη επιτυχία για το συγκρότημα θα έρθει την επόμενη χρονιά, με το δίσκο ”Rumours” και το κομμάτι ”Dreams”, το μόνο νούμερο 1 σινγκλ τους για το Billboard Top 100 μέχρι σήμερα. 

Μέσα στα επόμενα χρόνια, οι Fleetwood Mac θα κυκλοφορήσουν άλλα 15 studio albums, 8 live albums, 23 compilation albums, ένα extended play single και 62 singles. Η Nicks παράλληλα θα κυκλοφορούσε 9 studio albums, ενώ θα συμμετείχε και σε πλήθος συναυλιών με τον Tom Petty και τους Heartbreakers.

Η προσωπική ζωή της Nicks ήταν αυτή που επηρέασε περισσότερο το μουσικό της έργο. Η σχέση της με τον Buckingham όταν ναυάγησε την οδήγησε στο να συνάψει σχέση με ένα άλλο μέλος του συγκροτήματος, το Mick Fleetwood. Η μόνη φορά που παντρεύτηκε ήταν το 1983, με τον Kim Anderson, χήρο της κολλητής της φίλης Robin Anderson που είχε πεθάνει από λευχαιμία. Ο γάμος τους ήρθε μετά από την απόφασή τους να μεγαλώσουν το μωρό της Robin με τον Kim Anderson σαν δικό τους, αλλά χώρισαν μετά από λίγους μόλις μήνες. Για πολλά χρόνια μετά, η Nicks υπέφερε από εξάρτηση στην κοκαΐνη και στη φαρμακευτική ουσία κλοναζεπάμη (που χρησιμοποιούσε για απεξάρτηση από αυτή).

Δέχθηκε πληθώρα από αρνητικές κριτικές που χαρακτήριζαν την πνευματικότητά της ως ρηχή και επιφανειακή, ενώ ο διάσημος δημοσιογράφος και κριτικός μουσικής, Lester Bangs τη γελοιοποίησε στο άρθρο του “Stevie Nicks: Lilith or Bimbo?”, που θα την ”κυνηγούσε” για χρόνια. 

Έτσι, η μουσική αλχημεία της Stevie Nicks σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της είναι ένα κράμα στίχων αποδοχής του πόνου που είχε βιώσει, με αισιοδοξία όμως για ένα μέλλον δίχως αυτόν, και ”παγανιστικών” ήχων που προσιδιάζουν σε ”μαγική” μουσική, κάνοντάς την αγαπητή στο κοινό του ”περιθωρίου”. Μάλιστα το περιδικό Out την έχει χαρακτηρίσει ως gay icon, αφού παρά το ετεροφυλόφυλο κόντεξτ των σχέσεών της, η ίδια πάντα ενσάρκωνε ένα διαφορετικό, κόντρα στα παραδοσιακά, πρότυπο αγάπης.

Το στυλ της στη σκηνή υπήρξε και αυτό πρωτοποριακό, με μαλλιά πάντα αφημένα μακριά, ψηλές μπότες-πλατφόρμες και σήμα κατατεθέν της, ένα μεταξωτό σάλι να κοσμεί τους ώμους της.

Ο πιο πρόσφατος δίσκος της, ”24 Karat Gold: Songs from the Vault”, κυκλοφόρησε το 2014, ενώ πρωταγωνίστησε πρόσφατα στη δημοφιλή σειρά ”American Horror Story”, παίζοντας τον εαυτό της.

Ο θηλυκός μυστικισμός της έχει επηρεάσει καλλιτέχνιδες όπως οι Lorde, FKA Twigs, CHVRCHES, Grimes, και Beyoncé, η οποία μάλιστα έχει εντάξει εικονογραφία επηρεασμένη από την παγανιστική μουσική της σε μουσικά της βίντεο και performances.

Η Stevie Nicks είναι ένα σύμβολο όλων των ανθρώπων που έχουν βρεθεί στο περιθώριο. Η παρουσία της στο μουσικό στερέωμα παραμένει μέχρι σήμερα μια πρόσκληση στην εξερεύνηση όλων των στοιχείων που κάνουν ένα υποκείμενο διαφορετικό , αλλά και μια ηχηρή ενθάρρυνση στην αποδοχή αυτών από το ευρύ κοινό.