Χίπις, «δρυίδες», «σαμάνοι», εκκεντρικοί ή, απλά, λάτρεις της φύσης, γιόρτασαν το Θερινό Ηλιοστάσιο στο Στόουνχετζ.

Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για άλλη μια φορά στο Στόουνχετζ για να δουν το απόγευμα της 20ής Ιουνίου τη δύση του ήλιου.

Πολλοί εξ αυτών διανυκτέρευσαν στην ύπαιθρο για να υποδεχθούν τη νέα μέρα, την πρώτη του θέρους. 

Γιόρτασαν με τραγούδια, χορούς, αναβιώσεις τελετουργικών γύρω από τους λίθους του μνημείου και στεφάνια με λουλούδια. 

Άλλωστε, το μνημείο παρέμεινε σε χρήση για 1.500 χρόνια περίπου ως λατρευτικός χώρος και ως αστρονομικό παρατηρητήριο. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούνιο του 2016, όπως μετέδιδε το BBC, στο Στόουνχετζ συγκεντρώθηκαν 12.000 άνθρωποι. 

Το σημείο αναφοράς του Στόουνχετζ για το Θερινό Ηλιοστάσιο είναι ο εκτός του κύκλου λίθος γνωστός με το όνομα Heel Stone. 

Το καλοκαίρι από αστρονομική άποψη, σε ό,τι αφορά το βόρειο ημισφαίριο, άρχισε επισήμως το πρωί της Τετάρτης 21 Ιουνίου, στις 07:24, με το θερινό ηλιοστάσιο.

Το θερινό ηλιοστάσιο εγκαινιάζει την έναρξη του καλοκαιριού στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει η Ευρώπη. Ταυτόχρονα, στο νότιο ημισφαίριο ξεκινά ο χειμώνας, με το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Στο βόρειο ημισφαίριο, ο Ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του στον ουρανό και η σημερινή μέρα έχει την μεγαλύτερη διάρκεια του έτους, καθώς ο βόρειος πόλος της Γης είναι στραμμένος προς τον Ήλιο.

Αντίθετα, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, ο Βόρειος Πόλος βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο από τον Ήλιο.

Σταδιακά, οι μέρες θα αρχίσουν να μικραίνουν, ώσπου σχεδόν να εξισωθούν με τις νύχτες κατά την φθινοπωρινή ισημερία.

Το ηλιοστάσιο, πήρε το όνομά του από τον ήλιο και τη «στάση», επειδή κοντά στα ηλιοστάσια -λίγες ημέρες πριν ή μετά- ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια, μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αντιστρέφεται.

Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας.

Σε πολλά μέρη του κόσμου, μεγάλες γιορτές λάμβαναν χώρα κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, το οποίο θεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, που σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους.

Προϊστορικά μνημεία, όπως το Στόουνχετζ πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό.

Για τους Ρωμαίους, μεγάλη σημασία είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν ο Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και οι ημέρες να μεγαλώνουν.