Δύο Ινδοί, ισχυρίζονται ότι το «κορίτσι Μόγλης», που απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ στις αρχές  Απριλίου, είναι η κόρη τους που εξαφανίστηκε τον Μάρτιο του περασμένου έτους, ενώ ψώνιζαν σε μία αγορά.

Σύμφωνα με τη Daily Mail, ο 45χρονος Ραμζάν Σχαχ και η γυναίκα του, Νάζμα από την επαρχία Τζαϊπούρ επισκέφτηκαν το κορίτσι στο νοσοκομείο όπου φιλοξενείται, όταν είδαν τις φωτογραφίες του σε τοπική εφημερίδα.

«Είναι η κόρη μου. Εξαφανίστηκε πέρυσι και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τη βρούμε», δήλωσε ο φερόμενος ως πατέρας και πρόσθεσε: «Το καταγγείλαμε στην αστυνομία και μοιράσαμε αφίσες, όμως κανείς δεν μας βοήθησε. Νομίζαμε πως ήταν νεκρή. Νιώθω ευλογημένος που ξέρω ότι θα την πάρουμε πίσω στο σπίτι μας».

Μάλιστα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η οικογένεια θα ζητήσει τη διενέργεια εξέτασης DNA προκειμένου να υπάρξει και επιστημονική επιβεβαίωση των ισχυρισμών.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι η κόρη του είναι 10 ετών και όχι 8, όπως έχει αναφερθεί έως τώρα. 

Το ζευγάρι υποστηρίζει ότι πρόκειται για την κόρη τους, Αλίζα, η οποία αντιμετωπίζει ψυχικά προβλήματα. «Ήμασταν απασχολημένοι να βρούμε φάρμακα για μερικά δευτερόλεπτα και ξαφνικά εξαφανίστηκε. Ψάχναμε για εκείνη παντού, αλλά δεν μπορέσαμε να τη βρούμε», πρόσθεσε ο φερόμενος ως πατέρας.

Οι επικεφαλής του κέντρου στο οποίο νοσηλεύεται το κορίτσι δηλώνουν ότι το παιδί παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης, ωστόσο αδυνατεί να επικοινωνήσει και είναι δύσκολο να την καταλάβουν. Επισήμαναν επίσης, ότι θα πρέπει να επιβεβαιωθεί ότι οι Ινδοί είναι όντως οι γονείς της, ώστε να επιστρέψει μαζί τους στο σπίτι.

Υπενθυμίζεται ότι, το μικρό κορίτσι βρέθηκε στην βόρεια Ινδία να ζει με μαϊμούδες (η ιστορία του οποίου έχει από πολλούς συγκριθεί με «Το Βιβλίο της Ζούγκλας» και το ίδιο «βαφτίστηκε» «θηλυκός Μόγλης», από τα διεθνή ΜΜΕ)- τον περασμένο Ιανουάριο αλλά η ιστορία διέρρευσε στον Τύπο μόλις στις αρχές Απριλίου.

Αρχικά είχε γίνει γνωστό ότι το κορίτσι ζούσε με μαϊμούδες στη ζούγκλα. Ωστόσο, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές και τους θεράποντες ιατρούς η αλήθεια ίσως είναι πολύ πιο σκοτεινή, αφού σε δεύτερο χρόνο, η εκτίμηση ήταν ότι μάλλον πρόκειται για θύμα της οικονομικής εξαθλίωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού.