Σχεδόν 19.000 άνθρωποι με ψυχικές ασθένειες στην Ινδονησία ζουν αλυσοδεμένοι ή κλεισμένοι σε κλουβιά, όπως καταγγέλλει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η οργάνωση αποκαλύπτει την κόλαση που βιώνουν οι ψυχικά ασθενείς στη χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας.

Στην έκθεσή του με τίτλο «Ζωή στην Κόλαση», το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παρουσιάζει το σύστημα ψυχικής υγείας της Ινδονησίας που σε μεγάλο βαθμό βασίζεται σε παρωχημένες ψευδοεπιστημονικές αντιλήψεις και τοπικές προκαταλήψεις.

«Είναι ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση πως οι ψυχικές ασθένειες είναι αποτέλεσμα των κακών πνευμάτων και του διαβόλου, που εισβάλουν στα σώματα όσων ανθρώπων έχουν αμαρτήσει ή εμφανίζουν ανήθικη συμπεριφορά ή έλλειψη πίστης», αναφέρεται στην έκθεση. Σημειώνεται πως στην Ινδονησία ακόμη και η ομοφυλοφιλία αναγνωρίζεται ως ψυχική ασθένεια. Για να αποφύγουν τον στιγματισμό, οι συγγενείς εγκαταλείπουν τους ψυχικά ασθενείς, παραδίδοντάς τους συνήθως σε «πνευματικούς θεραπευτές», χωρίς καμία ιατρική περίθαλψη.

Ο εγκλεισμός σε κλουβιά, με τους ασθενείς να δένονται γυμνοί χειροπόδαρα με αλυσίδες, αποτελεί κύριο στοιχείο της «θεραπείας». Σε πολλές περιπτώσεις οι ασθενείς μένουν σε κλουβιά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως και χρόνια. Στην έκθεσή του το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκτιμά πως τουλάχιστον 57.000 άνθρωποι, σχεδόν το 15% του συνόλου των ψυχικά ασθενών της χώρας, έχουν υποβληθεί σε τέτοιες «θεραπείες». Μάλιστα αυτό το ποσοστό σε αγροτικές περιοχές είναι πολύ υψηλότερο.

Επίσημα η κυβέρνηση της Ινδονησίας έχει καταδικάσει αυτή την πρακτική ως απάνθρωπη. Πριν από 6 χρόνια ξεκίνησε μια φιλόδοξη εκστρατεία με στόχο να τερματίσει οριστικά αυτές τις πρακτικές έως το 2014. Το χρονοδιάγραμμα επεκτάθηκε τελικά έως το 2020. Το 2014 το κοινοβούλιο της χώρας ψήφισε ένα νόμο για τη Ψυχική Υγεία με στόχο την προώθηση της «κατανόησης, πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης» των ψυχικά ασθενών.

Ωστόσο οι προσπάθειες δεν έχουν ακόμη αποδώσει, ενώ ένα μεγάλο μέρος του αρχικού σχεδιασμού έμεινε στα χαρτιά. Λιγότερο από το 1% του εθνικού προϋπολογισμού για τη Δημόσια Υγεία κατευθύνεται στη χρηματοδότηση της Ψυχικής Υγείας, όπως δηλώνει στο Time η ψυχίατρος και πρώην βουλευτής Nova Riyanti Yusuf. «Υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης», σημειώνει. Εξάλλου πολλά από τα κέντρα «πνευματικής θεραπείας» έχουν λάβει άδεια λειτουργίας από την κυβέρνηση.

Στην έκθεσή του το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπογραμμίζει πως στην Ινδονησία, μια χώρα με πληθυσμό 250 εκατομμυρίων (τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο μετά την Κίνα, την Ινδία και τις ΗΠΑ), υπάρχουν μόνο 600 με 800 ψυχίατροι, δηλαδή ένας για κάθε 300.000 – 400.000 κατοίκους. Υπάρχουν επίσης μόλις 48 ψυχιατρικά νοσοκομεία, πολλά από τα οποία είναι «υπερπλήρεις» με αποτέλεσμα να επικρατούν «ανθυγιεινές συνθήκες».